Afbeelding
Bron Pixabay
Bron Pixabay
Met Facebook bestaat het eenzaam schrijven niet meer. Op Facebook heb ik dagelijks contact met schrijfvrienden en ben lid van maar liefst drie schrijfgroepen. De één vergadert iedere maandagochtend op Facebook, waarin we bespreken wat we de afgelopen week bereikt hebben en wat we van plan zijn komende week te doen. Niet zelden ontstaat er een inhoudelijke discussie over schrijven. Mijn theorie is dat overleggen over schrijven met elkaar helpt bij je ontwikkeling als schrijver. Het is niet genoeg er over te lezen of het te doen. Bovendien geeft zo’n wekelijkse overleg resultaten en een stok achter de deur. Een andere schrijfgroep heeft een lager tempo maar als iemand feedback nodig heeft reageert er altijd wel iemand. Ook ontmoeten we elkaar op schrijfdagen, boekpresentaties, gedichten voordragen, prijsuitreikingen en optredens.
Op de pagina van Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen en op schrijfpagina’s zie ik regelmatig verhalen van schrijfvrienden voorbij komen. Ik lees ze niet allemaal, want ik beschouw Facebook als een café. Ik ga er niet de hele dag zitten en ik ga ook niet aan ieders tafeltje, toch zie en hoor ik op deze manier veel.
Ook zie ik veel boeken voorbij komen. Soms koop ik er een omdat het mij aanspreekt of tip ik iemand. Je hoeft niet alle boeken te lezen die je deelt. Het is echt gaaf om een boek van een vriendin aan mijn dochter te geven en daarna complimenten van haar aan mijn schrijfvriendin te geven. Deze schrijfvriendin heeft al veel prijzen ontvangen voor haar boeken, maar ik lees ook boeken van niet bekroonde schrijvers, bijvoorbeeld als ik weet dat de schrijver grappig uit de hoek kan komen en ik zin heb om te lachen. Ik deel veel boeken, ook boeken die ik niet lees, als ze uitkomen of bekroond worden. Ik ga ervan uit dat Facebook niet alles aan iedereen laat zien en dat mijn vrienden net als ik niet alles lukraak kopen.
Op de schrijfdag kreeg ik van Lidewijde Paris te horen dat er een boek zou uitkomen over het lezen van korte verhalen. Op Facebook hoorde ik van haar dat het boek er was en een paar dagen later schreef ik er over op mijn blog. Dit kon zij dan weer delen op haar pagina.
Ik word gevraagd om een recensie over een gedichtenbundel te schrijven van iemand waar ik een workshop dichten bij gevolgd heb (aankondiging stond op mijn pagina). Een halve week later staat er een recensie op mijn blog, waarna ik te horen krijg dat stukken van mijn recensie zijn overgenomen op de stofomslag van de bundel met mijn schrijfopdracht erbij. Ik reageer op een leuk bericht van kunstenaarscollectief Rauw in Arnhem en word een maand later uitgenodigd om op te treden. Op het laatste moment wil ik aan een schrijfwedstrijd meedoen en heb nog een proeflezer nodig. Ik plaats een oproep en twee uur later is mijn tekst herschreven. Ontzettend handig toch?
Dan zijn er de voordelen op persoonlijk vlak: je mening herzien, je informeren over gevaren, je excuses kunnen aanbieden, interessante discussies. Natuurlijk zijn er risico’s aan alles wat je doet. Ik ga mijn account dus niet deleten. Zo interessant ben ik nou ook weer niet voor grote bedrijven. Als je goed gebruik maakt van Facebook is het een echte schrijversbuddy.
Odile Schmidt-Nouhan (1965) is veelvuldig genomineerd en winnares van schrijfwedstrijden. Naast korte verhalen schrijft ze weleens winnende columns en staat ze in de top 100 van de Turing gedichtenwedstrijd 2015. Wil je meer weten over Odile? Kijk dan op haar website.
Meld je aan voor de Schrijven Nieuwsbrief.
Elk nummer een nieuw schrijfthema.
55% korting voor abonnees van Schrijven Magazine!
Abonnees profiteren van extra voordelen.