De geboorte van een roman

Een boek kan je vertederen, laten vloeken of laten huilen. Het kan een achtbaan van emoties oproepen zonder dat je uit je stoel hoeft te komen. Boeken zijn verslavend. Lezen is heerlijk. Maar niet iedere lezer beseft wat een schrijver moet verduren om zijn verhaal bij zijn lezers af te leveren. Wantrouw de schrijver die beweert dat een boek ‘zichzelf schrijft’. Schrijven is een worsteling. Een kraambed vol bloed en pijn.

Het idee

In 2009 kreeg ik tijdens het spelen van een online game een idee. Een idee dat bleef hangen. Ik kon het niet meer uit mijn kop krijgen. Uiteindelijk werd dit idee de basis voor een roman die niet alleen een grensverleggende liefde, maar ook de dunne scheidslijn tussen realiteit en virtualiteit als thema had. Vol goede moed ging ik aan de slag.

De eerste versie

Ik had al zes hoofdstukken geschreven toen ik me bedacht dat het handig zou zijn om mijn proeflezers alvast om commentaar te vragen, zodat ik zou weten of ik op de goede weg zat. Eén proeflezer gaf in een commentaar van bijna veertienhonderd woorden aan dat mijn eerste versie – om het maar even diplomatiek te zeggen – volkomen kut was. En het nare was dat ze volkomen gelijk had. Ik was ondertussen een maand of vier verder en ik was zo verpletterd dat ik onder een steen kon wegkruipen.

De tweede versie

Een jaar lang richtte ik me op andere verhalen. Maar het idee liet me niet los. Het schreeuwde me toe vanuit de krochten van mijn verbeelding. Ik moest dit idee bevrijden en loslaten op de wereld. Uiteindelijk had ik genoeg moed verzameld om helemaal opnieuw te beginnen. Ik schreef, schreef, schreef. Let wel: ik had een fulltime baan, dus ik schreef van acht uur ’s avonds tot middernacht, vijf dagen per week. Maandenlang.

Proeflezers

Ik verstuurde de nieuwe hoofdstukken naar mijn proeflezers, veelal auteurs die méér prijzen in de wacht hadden gesleept dan ik, ofwel zeer ervaren lezers die zo ongeveer alles qua genrefictie hadden gelezen en snel verveeld waren. De allerbeste soort proeflezers dus. De commentaren waren verdeeld: sommigen vonden mijn manuscript redelijk te pruimen, anderen vonden het zelfs erg goed. De algemene teneur was zo positief, dat ik besloot door te zetten.

NaNoWriMo

En toen ging ik scheiden en verloor ik mijn baan. Twee zaken die me nogal afleidden, om het mild uit te drukken. Ik worstelde lange tijd om mijn leven weer op de rails te krijgen. Dat duurde even. Uiteindelijk (na een teleurstellende deelname aan de Paul Harland Prijs, een zomer vol verleidingen en een lange, lange schrijfblokkade) bood de National Novel Writing Month van november 2012 uitkomst. Het dwingende karakter van deze competitie (‘schrijf een volledige roman in één maand tijd’) stimuleerde me om mijn verhaal Evenbeeld in één ruk te voltooien. Een redacteur had weliswaar nog enkele kanttekeningen, maar mijn muze keek ernaar en zag dat het goed was. En dat was het ook. Evenbeeld was klaar om het daglicht te zien.

Een uitgever?

Nu moest ik alleen nog maar een uitgever vinden. Maar welke uitgever is geïnteresseerd in een dystopische toekomstroman? Mijn manuscript was door Luitingh op de longlist voor hun manuscriptenwedstrijd gezet, maar toen ging An Janssens er met de hoofdprijs vandoor. Sebes & Van Gelderen wilde mijn werk niet representeren. Moon en Cargo wezen mijn manuscript af. Het paste niet in hun fonds. Meulenhoff en Link lieten niets van zich horen. Zilverspoor was geïnteresseerd, maar hun fonds zat voor 2014 (en een groot deel van 2015) al vol.

Een verhaal dat verteld moet worden

De beste verhalen zijn de verhalen die verteld moeten worden. Die geen uitstel dulden. Zo is het ook met Evenbeeld: ik kan niet wachten tot een uitgever er tijd voor heeft of denkt dat het goed in de markt ligt. Dus ik heb mijn geesteskind zelf als e-boek gepubliceerd. Ik laat het aan de lezers over om te beoordelen of ik er goed aan heb gedaan, maar ik hoop dat de wereld mijn boreling met tederheid zal behandelen.

Patrick Brannigan (1971) was onder meer matroos op de wilde vaart, soldaat, kelner, historisch letterkundige, tekstschrijver en reisleider in Afrika. In 2011 won hij twee van de meest prestigieuze prijzen in de Nederlandse verbeeldingsliteratuur, de Unleash Award en de NCSF-prijs. In 2012 werd hij de Kampioen van de Nederlandstalige Speculatieve Literatuur. In 2013 verscheen zijn verhalenbundel Het indigo van de dood bij uitgeverij Zilverspoor. In februari 2014 verscheen Evenbeeld, een dystopische roman. En inmiddels zijn de eerste vier hoofdstukken van Ragnarok af; een roman over de liefde van een vader, wanhoop, krankzinnigheid, moed en de onafwendbaarheid van de dood.