Bootvluchtelingen, ze waren er al eerder, en Elvis Peeters beschreef het al eerder

De roman De ontelbaren begint bij een man in een niet met name genoemd land, die weg wil. Hij ontmoet een vrouw. 'Ik stonk, ik zocht naar geld. In een deuropening stond een vrouw die me aankeek. Ik keek onbeschaamd terug, ze nodigde met uit met een hoofdbeweging. Met mijn handen in mijn zakken stak ik de straat over, ging haar door de deur achterna.'

Hij gaat gebruik maken van deze vrouw, besteelt haar. Als hij voldoende geld heeft, verscheept hij zich – uiteraard in een vieze boot, en met velen. Hij komt in een Vlaams dorp terecht. Het is een invasie. Nee, Peeters, noch zijn personages zijn racisten, of ook maar iets dat daar in de buurt komt. De vluchtelingen zijn met te veel. Een van de buurmannen merkt op: ‘Een ellende dat is het, voor ons, maar voor hen is het gewoon, wij moeten het leren.’

Overal in Europa is de toestand als in dit dorp. Er zijn te weinig middelen om te verdelen over alle mensen. Het gaat mis. Heel erg mis. Leest u het boek maar. De opmerking van Thierry Baudet in Buitenhof:

‘Willen wij een burgeroorlog binnen of buiten Europa?’, is zo gek nog niet, als we ‘De ontelbaren lezen’.

Elvis Peeters vroeg ik om commentaar. De auteur, nu:

‘Het boek kende een dubbele aanleiding om het te schrijven in 2004-2005:
1) een reportage over de toenmalige Golfoorlog waarbij een Turks Koerdisch dorp werd getoond van zo’n 500 à 600 inwoners dat werd overrompeld door duizenden gevluchte Iraakse Koerden, waardoor de oorspronkelijke inwoners al maanden een minderheid waren in hun eigen dorp en daarmee moesten zien te leven;
2) een studie van Belgische universiteiten die berekenden dat als de gemiddelde welvaart van de Belgen zou worden ge-extrapoleerd naar de zes miljard aardbewoners van toen, we vier aardbollen nodig zouden hebben om iedereen hetzelfde niveau van gezondheidszorg, mobiliteit, huisvesting, welvaart, luxe, onderwijs etc. te geven
Aangezien we maar over één aardbol beschikken, leeft de gemiddelde Belg 300% boven zijn stand.
Dan is het niet verwonderlijk dat mensen hier een beter leven hopen te vinden, migratie is dan ingebakken in het reilen en zeilen van de wereld, de gesloten grenzen van Fort Europa blijken dan een dodelijke illusie.
De roman is een denkoefening met dat in het achterhoofd.’

Een denkoefening, tien jaar later actueler dan ooit. Maar willen we deze denkoefening?

Renzo Verwer (1972) deed de opleiding voor bibliothecaris en belandde uiteindelijk in de boekenbranche. Hij schreef in o.a. De Groene, NRC next, Viva, Privé en diverse sportbladen. O, en hij was ook nog conciërge. Hij publiceerde ‘Bobby Fischer voor beginners’ (2008, in 2010 in het Engels vertaald), De Liefdesmarkt (2011) en ‘Waar blijft die baan: 10 sprookjes over de arbeidsmarkt’ (2014). Zijn nieuwste boek-in-wording gaat over vrijheid van meningsuiting. Wil je meer van Renzo Verwer lezen? Kijk dan op zijn weblog.