Aardbeien tegen hoofdpijn

Hij heeft vaak gehoord dat schrijvers overbodige woorden moeten schrappen. Tjeempie, gemakkelijker gezegd dan gedaan. Gezwoegd heeft hij, als schrijver-in-spé. Gezweet heeft hij op zijn tekst; proza waarop hij apetrots is. Kill your darlings, plaagt een stemmetje in zijn hoofd.

Dacht het niet: die prachtzinnen gaat hij van ze lang-zal-ze-leven niet schrappen. Bovendien snapt de lezer niet meer waarover het gaat. Hij tracht voortdurend de neiging te onderdrukken om uit te leggen wat hij bedoelt. Shit, wat als de lezer hem niet begrijpt?

De goeroes zeggen dat de lezer niet gek is en meer snapt dan hij denkt. Nou ja, dat komt vast uit zo’n schrijfcursus die probeert geld uit je zak te slaan. Hij heeft toch geen mogelijkheid om een fronsende lezer in de goede richting te duwen?

Al die schrijfinspanningen hebben er toe geleid dat zijn seksleven op een laag pitje is komen te staan. Wanneer hij ‘s zomers in een buitengebied rijdt van zijn werk naar huis, ontgaat het hem niet dat boeren hun waren aanprijzen. Langs de kant van de weg prijkt: ‘Heden verse aardbeien te koop voor 3 euro!’

Hij rijdt er voorbij voor hij het beseft, maar het zaadje is geplant. Hij heeft niet bepaald een trackrecord van cadeautjes, maar hij weet drommels goed dat een bakje aardbeien de liefde van zijn leven in de juiste stemming zal brengen.

Bij de volgende boer, zo neemt hij zich voor, zal hij een bakje kopen. Dan doemt weer zo’n bordje op: ‘Heden verse aardbeien!’ Huh, zouden ze wel te koop zijn? Gekweld door besluiteloosheid rijdt hij door en dan realiseert hij zich dat ‘te koop’ logisch is. ‘Te huur’ of ‘te leen’ slaat nergens op en dat ze voor niks worden weggegeven ligt ook niet voor de hand.

Een paar kilometer verderop is het weer raak. ‘Verse aardbeien!’ zegt het provisorische bordje. Nondeju, zouden ze nu wel verkrijgbaar zijn? Of dateert het bord van gisteren? Of zijn die vruchten pas vanaf volgende week lekker en sappig? Na even denken schudt hij meewarig zijn hoofd. Sukkel! Natuurlijk is het hier en nu. Nou ja, ‘daar en zojuist’ beter gezegd, want hij is er allang gierend voorbij.

Dan, hij had er niet meer op gerekend, staat er een bordje ‘Aardbeien’. Hij onderdrukt zijn twijfel of ze wel vers zullen zijn, en of ze wel ‘nu’ verkrijgbaar zijn. Jezus, als ze niet...

In een flits besluit hij te stoppen. Op een tafel aan de kant van de weg staan bakjes aardbeien voor drie euro of een hele slof voor tien euro. Hij koopt een slof en verkneutert zich al op de reactie van zijn honnepon. Ze zal, zo is zijn hoop en verwachting, vanavond geen hoofdpijn hebben.