Afbeelding

Deze column van Jowi Schmitz is oorspronkelijk gepubliceerd in de vierde editie in 2016 in Schrijven Magazine.
‘Bestaan er wel veertienjarige meisjes die weglopen? Tenminste, dat zouden “ze” zich kunnen afvragen.’ Carlijn, die de PR doet, kijkt me vragend aan. We bespreken het bekendmaken van WEG, mijn boek dat in november uitkomt. Over een veertienjarig meisje dat wegloopt, naar Barcelona, om de vrijheid te veroveren.
‘Ze’, denk ik. Aargh. ‘Ze’ gaan er wat van vinden. Ik zeg, volkomen afgeleid door die gedachte: ‘Daar kun je ook best nare woordgrapjes mee maken, met de titel WEG. “Snel in de prullenbak gegooid, gelukkig; WEG.”’
Mijn redacteur Monique glimlacht bemoedigend. ‘Dat zijn nog best vriendelijke woordgrapjes.’
Ik grijns terug, niet overtuigd.
Na bijna zes jaar bouwen en slijpen ligt daar dan een manuscript te schitteren. Een onderzoek naar vrijheid, naar de band tussen kinderen en ouders, naar elkaar vergeven, maar ook een onderzoek naar dat grillige pad dat ‘weggaan’ heet. Zeker de laatste maanden met Monique waren geweldig. Eindelijk kwam het verhaal samen. Alsof je al zes jaar op een woord probeert te komen, je hebt de hoop al bijna opgegeven en dan blijkt het woord toch te bestaan. Dat is zweven in een belletje blijdschap.
Prik. Weg belletje, door de vraag van Carlijn. Ik herken dat gevoel van tekenen vroeger. Had ik met de tong uit mijn mond een bos getekend, zei mijn moeder: ‘Wat mooi, is dat een uh, olifant?’
Maar goed, sinds die bosolifant ben ik gaan schrijven. Heb ik geoefend in het zo goed mogelijk vertellen – maar ook vertalen van de verhalen die ik voor me zie. Dus misschien lukt het wél. Kan ik met dit verhaal, dat zo dicht bij me ligt, het hart van een ander raken.
Carlijn zit me nog steeds afwachtend aan te kijken. Strijdvaardigheid welt in me op. ‘Ze’ moeten het maar geloven. Ik heb het ook gedaan toen ik veertien was, weglopen. Ik weet zeker dat er meer jongeren zijn zoals ik. En zelfs als je er niet over peinst om weg te gaan op die leeftijd of wanneer dan ook, dan is er dit boek. Om erachter te komen hoe het had kunnen zijn, weg.
Door Jowi Schmitz
Jowi Schmitz schreef onder andere: WEG, Te vroeg geboren, en Stan en de negen rovers. Ze is docent aan de Schrijversacademie.
Wanneer moet je een actiescène inzetten en hoe doe je dat? Martijn Lindeboom geeft een spoedcursus in het komende nummer van Schrijven Magazine!
Wil je je eigen verhaal op papier zetten? Dan kan je deze workshop niet missen! Kathy Mathys deelt veel tip + oefeningen.
In deze serie geven we je aan de hand van schrijfadviezen van ervaren auteurs en heel veel oefeningen een goede basis. Meld je nu aan om alle afleveringen in deze serie te lezen!
Veel aspirant-schrijvers vergeten het: de enter-toets. Redacteur Rob Steijger legt het belang van juist alineagebruik uit.
Vorig jaar verscheen haar eerste dichtbundel, en nu schrijft ze dit jaar het Boekenweekgedicht. Ze vertelt meer over haar poëtische stijl en de plek van poëzie in Nederland.