Vernieuwende romanideeën Robbe-Grillet gehoord

In een blog op The Guardian houdt Andrew Gallix een pleidooi voor de ideeën van Alain Robbe-Grillet. De huidige roman kan volgens Gallix niet langer overbrengen wat het is om in de 21e eeuw te leven. De romanvorm kreeg immers in de 19e eeuw zijn beslag (Tolstoj, Flaubert, Dickens), maar de opdracht die schrijvers zich toen stelden, is niet meer dezelfde als die van heden ten dage. 'Dat punt maakte Robbe-Grillet al in 1965 toen hij zich beklaagde over het feit dat jonge romanschrijvers werden geprezen dat ze "zoals Flaubert" schreven, maar forse kritiek kregen als ze zich niet langer aan de "dode regels" van een voorbije cultuur hielden.' De ideeën van de Franse schrijver en romantheoreticus Robbe-Grillet lijken met dit soort blogs eindelijk op waarde te worden geschat. Lang werden ze verworpen door de culturele elite, en vaak werden de ideeën over een 'minder antropomorfe' aanpak van de roman belachelijk gemaakt. Niet de menselijke held, die betekenis zoekt in de wereld, stond voor Robbe-Grillet centraal, maar de wereld zelf, het gat wat er gaapt tussen mens en wereld. En daar kon men in de jaren zestig en zeventig nauwelijks kaas van maken. De ideeën rond de Nouveau Roman zijn geen makkelijke kost, want hoe maak je een leesbare roman waarin je zo feitelijk mogelijk probeert te beschrijven wat je ziet? Metaforen en vergelijkingen worden door Robbe-Grillet afgeraden, omdat ze de natuur en de wereld weer menselijk maakt. Taal moet zuiver en technisch zijn. En dat is juist de kritiek die de beweging van de Nouveau Roman, waar Robbe-Grillet aanvoerder van was, altijd op zich laadde: koude en onmenselijke literatuur. Welke schrijvers nemen deze handschoen op?