UKV's van de week: Uitzondering en Elke dag

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Jacqueline Van Meerten - Geeft niet hoor mam

7 september 

Hij werd eenentwintig. Een 21-diner, zijn avond. Hij had mij gevraagd of ik rond acht uur wilde weggaan. Ik regelde een logeeradres, beloofde te verdwijnen.
Maar toen de vrienden binnendruppelden, bleef ik hangen. Jonge mannen met bloemen (voor mij), verhalen, lachende ogen. Het was ook mooi hem die avond zo te zien, stralend, volwassen en tegelijk nog mijn kind. Ik gaf zelfs tegen zijn wens in een speech.
Een uur te laat verliet ik de tafel. Bij het afscheid keek hij me aan, licht schouderophalend, en zei:
“Geeft niet hoor mam.”
En in dat moment gaf werkelijk niets meer.

Anna Strijbos - Planten wateren

7 september

Ik heb het te verdragen dat mijn partner liever naar een beeldscherm kijkt dan naar mij. Zijn dagen bestaan uit fulltime editen voor zijn werk, en als hij thuiskomt zijn de nieuwste A.I. tools aan de beurt. Tijdens etentjes kijkt hij vaak naar de zwarte doos van Pandora. Wat hij aan het doen is? Misschien nog iets voor werk, triviale feiten opzoeken. 
Het lijkt erop alsof hij niet meer weet dat er een wereld buiten technologie bestaat. Dat er stilte bestaat. Ik laat hem zijn gang gaan. Toch denk ik steeds vaker: de natuur behoeft ook water.

Martine van Asperen - Uitzondering

9 september· 

Kinderen krijg je, je neemt ze niet. Een zinnetje dat door mijn hoofd galmt bij een buurtbarbecue, waar verschillende ervaringen met ziekenhuisbezoeken, hormoonkuren en miskramen worden uitgewisseld. Plots klinkt aan de andere kant van de tafel een bulderend gelach. De buurmannen blijken voor hun aandeel in het ziekenhuis dezelfde film – iets met hete chocolade, maar dan in het Engels – gezien te hebben.
Ik kijk naar mijn kinderen. We zijn eerder een uitzondering dan een regel: allebei in één keer raak en verder ging het redelijk volgens het boekje. ‘Het komt voor,’ wil ik roepen, maar ik zwijg. Uit schaamte.

Tessa te Loo - Elke dag

11 september

De regen striemt in mijn gezicht en heeft zoveel kracht dat mijn zojuist geplaatste bloemen al wat blaadjes verliezen. Een lichtflits schiet door de lucht, vrijwel direct opgevolgd door een donder zo luid dat ik de grond voel trillen. Er gaat een huivering door mijn lijf en ik trek mijn sjaal dichter rond mijn hals. Tot dusver heb ik nog geen dag overgeslagen en ik was niet van plan daar nu verandering in te brengen door een beetje regen.
Voorzichtig reik ik met mijn vingers naar haar naam, uitgehouwen in het zwarte marmer.
‘Ik mis je, lieverd. Elke dag …’

Jup Goffin - Geen titel 

10 september 

Ik ga niet janken
als jij me nu verlaat
jij je furie toont
als je de deur dichtslaat
ik ga niet rouwen
als jij verdwijnt 
zelfs nooit en te nimmer
in mijn blikveld verschijnt
Ik ga niet sterven
omdat jij leeft
met iemand anders
waar je wel om geeft
Ik ga niet vergeven
wat jij hebt gedaan
maar zal je vergeten
alsof je niet hebt bestaan
Ik ga niet verslonzen
door jou gemis
omdat er nog altijd
de buurvrouw is
Ik ga niet verder
want mijn woorden zijn op
doe ik dat toch
dan krijg ik op mijn kop