UKV’s van de week: Sterk en Klungeltje

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Sterk – Theo Stepper

20 januari

Het was hondenweer. Noodgedwongen zaten we rond de kleine keukentafel van het vakantiehuisje. Het was ouderwets gezellig met thee, Mariakaakjes en lamplicht om vier uur ‘s middags. Als vanzelf kwamen de sterke verhalen.

Mama vertelde over die keer dat ze na een avond stappen ontdekte dat haar fiets was gestolen.

‘Terwijl ik naar huis liep met een vriendin, zag ik iemand op mijn fiets rijden. We gilden naar hem en renden achter hem aan. De jongen schrok zo, dat hij de fiets liet vallen en vluchtte.’

Onze jongste keek zijn moeder met grote, ongelovige ogen aan.

‘Mama, heb jij gerend?’

Waterzon – Robert van der Meulen

20 januari

Doodstil buiten, doodstil binnen.

Zo mag het wel even blijven, denkt hij. Slechts hij, zijn boek en het tikken van de klok.

Dan hoort hij een droge klap. Na de eerste schrik ziet hij haar, ze ligt versuft op het terras. De man, die erg houdt van vogels, opent de schuifpui en pakt het diertje op. Er valt geen eer meer aan te behalen, het sterft in de palm van zijn hand.

Het is nog koud, maar de waterzon doet een voorzichtige belofte.

Het lijfje van de pimpelmees is nog warm, maar helaas geldt die belofte niet voor haar.

Klungeltje – Miriam Koen Dubbeldam-Druijff

18 januari

"Klungeltje, je kunt ook gewoon hulp vragen als je iets niet kan."

Saskia kijkt Monique die lachend op de grond ligt aan.

"Hoe kan ik weten of ik het kan zonder dat ik het geprobeerd heb," reageert Monique wetende dat het niet de eerste en vast ook niet de laatste keer is.

Haar rode kleur verraadt dat haar reactie niet helemaal realistisch is.

"Kijk maar uit, want het kan ook fout gaan," reageert Saskia.

Een aantal weken later ligt Monique In het ziekenhuis met twee gebroken benen en armen en denkt ze terug aan de reactie van Saskia.

Veeg uit de pan – Alexander Roessen

16 januari

Ik leun opzij om ruimte te maken voor de ober die het gloeiend hete bord langs mijn oor veegt en voor me op tafel plaatst.

'Het bord kan heet zijn, meneer.'

'Te laat, dankjewel.'

Haute cuisine had ik niet verwacht toen we dit etablissement binnenliepen, maar mijn zoon zei dat hij hier vaker at omdat het hem aan thuis deed denken. Het aangebrande lapje vlees dat voor me ligt had zelfs ik beter kunnen bereiden.

Junior tikt me met zijn elleboog aan en kijkt me met een vork in de hand grijnzend aan.

'Kijk, pa. Net als thuis.'

Paul Arentz – Naamloos

15 januari

Kanker,

jij weet

tot in de bloedvaten

van ons samen

binnen te dringen

en dat

juist dat

neem ik jou

het meest kwalijk

haar neem je

het is je niet genoeg

jij wilt ons