UKV's van de week: Samen en Bijverdienen

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

 

Ako De Vries Robles - HEDENDAAGSE METROMAN

29 januari

Vandaag heb ik zin om mijn lippen wat voller te laten lijken...
“Door de bovenlip aan te zetten met een highlight, accentueer je de bolling en zodoende lijkt die dus optisch voller,” lees ik  op de site van  ICI Paris XL.
Mijn vrouw schreeuwt voor de zoveelste keer naar boven;
‘Je bent toch geen wijf!’
Zelf heeft ze aan een vluchtige blik in de spiegel meer dan genoeg....
Ik ben zeer tevreden met het resultaat en blaas een handkus naar mijn  eigen spiegelbeeld.
‘Je ziet er  goed uit vandaag vriend.’
Met een ruk gaat de badkamerdeur open en positioneert mijn vrouw zich wijdbeens in de deuropening.

Ria Streng - SAMEN

2 februari

‘Samenzijn, is een illusie.’
‘Hoe bedoel je dat? Het is toch gezelliger samen? Met zijn allen kerst vieren. Samen spelletjes doen.’
Jeanne denkt aan de laatste kerst, het “gezellige” samen eten. De vuile blikken die uitgewisseld werden door haar broer en schoonzus. De glazen wijn die in het keelgat van haar zus verdwenen, ze zegt: ‘Ik las eens een boek van A Den Doolaard, dat zette me aan het denken. De titel doet recht aan de waarheid.’
‘En dat is?’ vraagt Henk en pakt zijn telefoontje.
‘Samen is twee keer alleen’, is het antwoord en Jeanne pakt haar tablet.

Cora van B - Samen

3 februari

Ik zie een vacature, leuk maar te hoog gegrepen.
‘Welnee, dat is je op het lijf geschreven’ zegt man.
Ik solliciteer. Word uitgenodigd. Vast een vergissing.
‘Ga toch maar’ vindt man, ‘kan je altijd nog zien.’
Vlak voor het gesprek hebben mijn darmen en ik geen idee meer waarom ik solliciteerde. Ik wil afbellen maar mijn vingers bellen man. Ik vraag: waarom doe ik dit ook al weer? Hij lacht, ratelt alle argumenten op waarom ik de perfecte persoon ben voor deze functie. O ja. Natuurlijk.
Het gesprek loopt als een trein. Ik word aangenomen. Het is de mooiste baan ooit.

Wilfred van Breda - Bijverdienen

4 februari

'Jongen,ik heb goed nieuws. '
Met een diepe zucht neem ik de telefoon van mijn vrouw Sylvia aan.
'Zeg het maar, moeder.'
'Ik had je toch verteld over die fotograaf waar ik mee in
aanraking ben gekomen. '
'Ja.'
'Nou,hij gaat een fotoserie maken. Vrouwen van alle leeftijden.'
'Oké.'
'Voorwaarde is wel dat ik ook topless ga. '
'MA!'
'Jongen, wie wordt er nu gek van die theezakjes van mij.'
'Wie weet wie die foto's allemaal zien, 'sputter ik tegen.
'Ik krijg er een paar honderd euro voor. '
'Oh.'
Ik kijk Sylvia aan.'Heb je zijn telefoonnummer. '

Annemieke Poirters Embrechts - Samen

4 februari

1952. Ze mocht uit met een jongen.
“Netjes oppassen”, zei pa nog. Dat deed ze toch altijd al? Ze was netjes en beleefd.
Totaal niet voorgelicht en onervaren met jongens was ze, en haar vriendje maakte er dankbaar misbruik van.
Na een poos voelde ze zich niet lekker. “We gaan naar de huisarts”, zei pa bezorgd.
“Je bent zwanger”, zei die. Hij wist wel een goed tehuis.
Met afhangende schouders liep ze naast haar vader.
“Wat nou, pa, moet ik de baby afstaan? Moet ik weg?”
Hij slikte. “Nee meiske, we komen er samen wel doorheen”, klonk het zacht.