UKV's van de week: kinderfeest en verlies

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

MARGOOTJE – Jan Poldervaart

26 november
Mijn eerste grote liefde, lichtvoetig, blijmoedig en oogverblindend als een jong leeuwinnetje. 
Op dansles veroverde ik haar hand, ook haar hart. Ik proefde mijn allereerste kus; mijn knieën trilden harder dan takken in de wind. We ontdekten elkaar, lief, teder, onhandig en nieuwsgierig.
Soms glipte ik de zusterflat binnen, verboden voor mannen. Verliefdheid kent geen regels. 
De gangen roken naar lysol en intieme geheimen. Achter haar deur alleen wij, zacht en wild tegelijk, zelfs de sterrenhemel schitterde rood aan. Toch liet ik haar gaan.
Voor niemand. Voor niets. Eeuwig spijt!
Margootje, ze woont nog altijd warm in mijn hart.

De soort die blijft – Jacqueline Meerten

27 november 
Maart 2020. Het land hield zijn adem in. Mijn geliefde, slank en sportief, lag plots als een van de eersten op de IC. Een black box. Vier woorden aan de telefoon… afscheid. Buiten werden straten stil, binnen klonk online les in kamers vol puberteit en onrust.
Ik vertelde de jongens over Darwin: dat niet de sterkste overleeft, noch de slimste, maar degene die kan meebewegen met wat verandert. Mijn oudste keek op, ogen groot en vragend.
‘Oh,’ zei hij, ‘ben ik dan die soort?’
Ik knikte. Terwijl zijn vader vocht in stilte, groeide bij hem het besef van kracht.

Verlies – Mechtilde Meijer 

25 november 
Op kwetsbare momenten kan het verdriet me zomaar overvallen. Zijn klauwen in me slaan en me verslinden. Soms denk ik je stem te horen en bevries ik in het moment, wil ik het gevoel van toen weer vangen. Maar hoe heviger mijn verlangen hoe sneller ik de betovering verbreek. 
‘Ik mis jou nooit,’ zei je, ‘want ik heb je altijd bij me, hier.’ Dan legde je een hand op je borst. Die blik, die nabijheid, je armen, je warmte. 
Misschien dat ik het ooit leer, je los te laten. Ik heb je altijd bij me.

Voor altijd negen – Tessa te Loo

25 november 
‘Mam, mag ik een nieuwe fiets voor mijn verjaardag?’ Het is lang geleden dat ik die twinkeling in zijn ogen heb gezien.
Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken. ‘We zullen kijken wat lukt, lieverd.’ Mijn stem slaat over, ondanks mijn poging me groot te houden.
Voorzichtig pak ik zijn hand. Zijn kleine, magere hand, die haast wegvalt tegen de witte lakens van zijn ziekenhuisbed. Ik streel hem zachtjes met mijn duim. Hoe kan ik hem ooit vertellen dat hij zijn tiende verjaardag niet zal halen?

Kinderfeest? – Elka Le Mair

27 november 
Ze is blijven houden van Sinterklaas. Nou ja, van het feest.
Kleine geschenkjes met zorg uitzoeken en inpakken. Speculaas bakken en pepernoten. Marsepeintjes en leuke chocolaatjes kopen en natuurlijk de gedichten schrijven! Een feestje op zich! Het danst in haar binnenste als ze zich daarvoor installeert: snedige woorden verzinnen bij levens, lekker op rijm met veel humor kneden.
Kers op de taart: haar hele gezin weer een avond bij elkaar. Compleet met geliefden. Zelfs poes heeft het die avond naar haar zin: vol overgave stort ze zich op de propjes papier.
Ze zou niet weten wie harder spint.