UKV's van de week: Huiswerk en Heet

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Cora van B - Huiswerk

16 augustus 

Iets vreemds maakt me wakker. Rust. Onwennig signaleren mijn oren een zingende vogel, een windvlaag doet een boom ruisen. Genietend rek ik me uit tot een man in een lichtblauw uniform langs mijn slaapkamerraam loopt. De metalen stelling kraakt en knerst onder zijn voeten. Hij roept naar een collega beneden in de tuin. Geschreeuw. Luid gelach.
Hij begint. Hamert op de buitenmuur, beklopt de kozijnen. Zijn collega beneden valt bij. Chemische geuren. Boren krijsen, schuurmachines snerpen, zuigers brommen.
Uren.
Wanhopig visualiseer ik de rust van daarnet. Muziek in mijn oren. Het komt er doorheen. Oordoppen. Het komt er doorheen. Wegwezen.

Trudy Pas - Een cultuurbarbaar

19 augustus

…is iemand die vooraf meer bezig is met de tocht ernaartoe en de dichtstbijzijnde laadpaal, dan tijd neemt zich te oriënteren op een tentoonstelling, en dus niet weet waar die naar gaat kijken, die liever de lift neemt dan het architectonische trappenhuis vol kunst, eerst naar de museumwinkel gaat in plaats van aan het eind, langer over het toilet en het restaurant doet dan over de rondleiding, en die je langer voor de museumraamlijst (met uitzicht op de stad) dan voor een schilderijenlijst ziet staan.
‘Ik ga nooit meer met jou naar een museum!’
‘Maar jij wou toch?’

Marie-louise Hellemons - Vingerles

19 augustus

Een druppel zweet loopt langs haar gezicht naar beneden.
Ze blaast de lok zwarte haren uit haar gezicht.
De jongeman kijkt haar ingespannen aan.
‘Je moet je vingers iets verder uit elkaar zetten.’
‘Zo?’ vraagt de jongeman onwetend.
Ze zucht en schuift zijn vingers voorzichtig in positie. 
Dan gaat ze weer overeind staan.
‘Dat is beter. Til je hand nu eens iets op.’
De jongeman tilt het dienblad wat hoger.
‘Keurig,’ lacht ze en ze geeft hem een schouderklop. 
‘Nou dit blijven oefenen met de lege glazen en dan mag je morgen beginnen met het rondbrengen van de drankjes.'

Tja Huizing - Wat brengt de toekomst?

19 augustus

Ik zit in de tuin en kijk naar de zon die langzaam afscheid van me neemt.
Ze verdwijnt niet echt maar laat zich in een ander deel van de wereld zien.
Ook die landen hebben haar uitstraling nodig. Zonder zon is er nu eenmaal geen leven op aarde mogelijk.
Ik geniet van de warmte die ze achterlaat en zeg zacht: ‘Tot morgen’.
Een laatste knipoog van de zon en weg is ze.
Ik sluit mijn ogen, duik in mijn gedachten en wandel eenzaam en traag verder door de straat van mijn leven.

Annelies van Bloois - Heet

20 augustus

‘In het buitenland is de warmte anders’, zegt men. Flauwekul, hier is 32 graden net zoals in Nederland: heet en klef. Het is nog minstens een half uur lopen naar het hotel, dat trekt ze zo niet meer. Ze stapt van het pad af en wandelt klakkeloos de zee in, met haar gebloemde zomerjurk en gezondheidssandalen nog aan. Genietend gaat ze kopje onder. Als ze weer bovenkomt, druipen haar grijze haren en plakt de bloemetjesjurk als een tweede huid om haar lijf. Ze ziet haar man staren en grijnst: ’Ga jij ook maar even. Je ziet er verhit uit.’