UKV's van de week: Het wonder en Herinneringen

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

---

Elka Le Mair - Het wonder

2 mei 2025
Langszwierend zette ‘ie zich op de spiegel. Gelijk waren daar Jane’s woorden: ‘zie je de vlieg óf het wonder?’ Ze zag het wonder: het glanzende gouden lijfje, de tere vleugeltjes. Hier gaat ‘ie dood, dacht ze, pakte een beker en kaart. Hoewel middernacht dartelde ‘ie actief rond.
Hébbes, dacht ze eindelijk. Iets ging mis, want daar spartelde ‘ie in de wasbak, een pootje los naast het lijfje. Sorrysorry, mompelde ze, hem zachtjes oppakkend. Onverwacht vloog hij weg.
Ze vond ‘m verfrommeld naast de badmat. Het glanzend goud veranderd in modderig bruin. Behoedzaam legde ze ‘m buiten tussen de planten.

Martine Pauwels - Cinema Rex

2 mei 2025
Mijn longen branden. Stenen drukken op mijn borst. Duisternis omringt me.
Het laatste wat ik me kan herinneren, is Gary Cooper op het scherm, het koppel met de joelende kinderen voor mij in de zaal en de soldaten achterin. Een oorverdovende klap deed alles trillen.
Mijn hoofd tolt pijnlijk. Wanhopig hap ik naar zuurstof, die ik niet krijg. Mijn benen zijn gevoelloos.
Kreten weerklinken rondom me. Ik reik onwillekeurig naast me en raak de arm van mijn moeder, die me niet meer troost. Paniek overvalt me.
Wil ik het licht wel zien?

Elsbeth Boom - Marianna (Mirjam)

3 mei 2025
Mirjam groet de soldaten bij de controlepost.
Allemaal nieuwe Heinzen, kanonnenvoer, denkt ze. Wat zullen ze hun moeder missen.
In uniform lijken ze op elkaar: blond, gemillimeterd haar en jong. Steeds jonger.
Ook naar de volgende Heinz lacht ze vriendelijk. Niet te, nooit overdrijven.
‘Ah, die schöne Mirjam.’
Heinz kent haar, aait kleine Wil op de kar.
‘Wie gehts?’ vraagt hij geïnteresseerd.
Mirjam antwoordt: ‘Hungrich, wie immer.’
Ze weet dat haar zelfverzekerdheid misleidend is. Arrogantie en domheid werken in haar voordeel. Juden zonder ster zijn ondenkbaar.
Ze duwt haar handkar verder, menora en sieraden onontdekt. Vanavond is er eten.

Martine van Asperen - Vakantiedoof

3 mei 2025
Mijn oor voelt doof, de prijs van een stedentripje. 
We slenterden door de gekleurde straten met glanzende Azulejos en klommen naar het kasteel, struikelden over losliggende bestrating en aten citroenijs. We laafden ons aan pracht en praal, alsook aan het verval. Dikke regendruppels maakten ons nat, waarna de zon ze snel deed verdwijnen. Bij de marktkraampjes proefden we kabeljauwbroodjes, weerstonden kurkensouvenirs en ingeblikte sardines, luisterden naar muziek. Lissabon, je tijd kroop, maar voor ons te snel. Te snel.
Thuis knijp ik mijn neus dicht en blaas met gesloten mond. Geknetter. Nee, mijn oor is nog even op vakantie.

Margo Hulleman - Herinneringen

3 mei 2025
Soms kijk ik zomaar naar buiten 
Ben ik in gedachten erg ver weg
Dan komen de herinneringen 
Maar die maken me niet van de leg
Herinneringen van feestjes 
Van vakanties in de tent
Van samen surfen, bbqen
We waren het zo gewend
Die tijd is allang geleden 
Maar blijft me zeker bij
Als mooie herinneringen
Met vele op een rij
Zelf hebben we er ook al een aantal gemaakt 
Die rijgen we aan de oude vast
Zodat we een mooi verhaal hebben
Wat bij ons allemaal past