UKV's van de week: gedachtevlucht en Zwarte silhouetten

Elke week kiezen we 5 mooie, leuke, verrassende of ontroerende verhalen uit binnen onze Facebookgroep Ultra Korte verhalen.

---

Jup Goffin - Gedachtevlucht 

9 juli

‘Het is vandaag weer een sombere dag. Weet je dat Gerda morgen jarig is? Die is toch ook al ver in de zestig. Heb je nog aan de pindakaas gedacht bij de boodschappen? Mijn zwarte schoenen moeten ook weer eens gepoetst worden, die zijn knap vies. Als het nou maar niet gaat regenen, ik moet Max nog uitlaten. Wat denk je, zal ik een paraplu meenemen? Weet je, gisteren kwam ik Harry nog tegen, die deed zo vreemd tegen me. Hij zei wel hallo, maar liep vlug door. Wat denk je, lieverd, gaat het regenen?’

Wim Mulder - Ken je me nog?

11 juni

Hij keek nog eens goed. Het stond er echt: “Maartje Gregorius”. Het onderwerp van de mail: “Ken je me nog?”
Hij keek op van het scherm, intensief luisterend. Geen rammelende sleutelbos, geen voetstappen op het grindpad. Ook het huis was stil. 
Hij schraapte zijn keel en opende de mail. En daarmee ook de deur naar bitterzoete herinneringen. 
Of hij wilde of niet, er was nu geen weg meer terug.

Rom Molemaker - Zwarte silhouetten

12 juni

Als het avondlicht verdonkert, niemand om me heen, iedereen teruggegaan naar de mensenwereld van het dorp, de vakantiewoningen, de terrassen, als de stemmen van de vogels - scholekstergeroep, ganzenpraat., wulpenriedel - nog klinken, maar bedaarder dan in de middag, als een groep ganzen opstijgt van de weide, hun luchtweg doorkruist door twee lepelaars, en koers zet naar een onbekende plek, zie ik hun zwarte silhouetten tegen de na zonsondergang oranjeroodgekleurde hemel, volg ik vol melancholie hun vlucht waarbij ik zo graag zou willen aansluiten, al is dat niet meer dan een gedachte.

Nel Goudriaan -Amsterdam Zuid 

13 juni

De hakken van haar Louboutin pumps klikken op de stenen vloer van de groentejuwelier. Haar ogen glijden langs de vitrine, waar exquise salades, verse vruchten en glanzende groentes zijn uitgestald.
De heldere kleuren zijn niet te vergelijken met de bleke tinten uit de supermarkt. Daar komt ze allang niet meer. Ook al vanwege het publiek: armoedig en smakeloos gekleed.
De winkelier knikt haar toe.
‘Heeft u voor mij vijf druiven, 30 gram ijsbergsla, twee aardbeien en drie bramen? Graag afzonderlijk verpakt.’ 
De vier zakjes stopt ze in haar Armani tas.
‘Dat is dan € 14,99’
Ze briest: ‘Wat een afzetterij.’

Luc Vos - Jij

14 juni

Verderop stopt een auto aan het kruispunt. De aanblik van de kale man achter het stuur brengt me met een schok tot stilstand. Een ogenblik kruisen onze blikken, zonder herkenning vervolgt hij zijn pad. Hij schakelt kort, heeft duidelijk geen haast. Zoals …
Hij vertraagt, versnelt weer. Zoals jij deed. Tot mijn grote irritatie. Toen. Zoals ik nu ook doe. 
Ik zie jouw gezicht voor mij. De lachrimpels om jouw ogen. Zoals de mijne in de spiegel. Je zei nooit veel in de wagen. Zoals ook ik lang kan rijden zonder nood aan conversatie. 
Ik ben jou, papa. Steeds meer.