UKV’s van de week: Doodgewoon en Een oude bekende

In de groep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen dagen we schrijvers iedere dag uit om een ultrakort verhaal te schrijven: een heel verhaal in maximaal 99 woorden. Zowel voor beginnende als ervaren schrijvers is dit een fijne oefening om kort en krachtig een verhaal te kunnen vertellen. Iedere week zetten we er vijf in de spotlights als aanmoediging en waardering. Deze vijf vielen ons deze week op, vanwege hun originaliteit, verrassende wending, kwaliteit of spraakmakendheid.

---

Saai Verhaal – Remke Jansen

19 november

De regen slaat tegen het raam. Mijn zoon wacht tot er iemand in beeld komt. Als de lessen straks zijn afgelopen, om halfelf al, gaan we naar mijn ouders.
'Begint wiskunde nou nóg niet?'
'Volgens mij is dat ook al uitgevallen,' zegt hij.
Hij heeft vandaag nog geen enkele les gehad. Alles valt uit, de hele tijd. Alle docenten zijn ziek of iets wat daar op lijkt.
'Zal ik wel meegaan naar opa en oma? Ik ben een beetje verkouden.'
De moed zakt in mijn schoenen en de klok tikt maar door. Alsof er niets aan de hand is.

Doodgewoon – Louise Jonkman

18 november

Zekerheid bestaat niet! Het is een doodlopende weg.
Een ding is wel zeker: we gaan dood …
Door ouderdom, ziekte, ongeluk of een misdaad.
De dood komt vroeg of laat en slaat niemand over.
Hij kan je overvallen als je een boek aan het lezen bent,
of als je net een nipje van je slaapmutsje wil nemen.
De dood is dol op verkleedpartijen,
verschijnt in de gedaante van een engel of de man met de zeis.
Mijn vader een nuchtere West-Fries zei:
‘Huil niet om mij, je brengt slechts mijn overjas weg.’
Zijn sterven ontmantelde mijn angst.

Een oude bekende – Keesjan Roeland

18 november

Henk staat voor de supermarkt met krantjes als een vaag bekende nadert.
Hij herkent zijn oude schoolvriend Sander. Sander ziet eruit als iemand die niet houdt van tijd verspillen.
‘Krantje Sander?’ vraagt Henk opgewekt.
Sander blijft staan en kijkt hem met toegeknepen ogen aan.
‘Ben jij dat Henk? Wat is er met jou gebeurd man. Omgeschoold tot loser? Wat erg voor je.’
‘Welnee joh. Weet je nog dat juffrouw Hanepoel ons verbood te lachen in de klas?’
‘Ja dat was wat.’
‘Nou, daarna ben ik nooit meer opgehouden met lachen.’
Hoofdschuddend loopt Sander door. Zonder krantje.

Is dat stoer? – Tja Huizing

17 november

Mijn vrienden zitten onder de tattoos. Regelmatig krijg ik commentaar over mijn kleurloze armen.
Aangezien ik graag deel wil blijven uitmaken van deze groep, besluit ik ook iets te doen.
Omdat ik niet mijn leven lang met die “schilderijen” opgezadeld wil zitten, heb ik iets anders bedacht.
Ik weet een zaak waar een vrouw mooie plakplaatjes heeft die nauwelijks onder doen voor echte tattoos.
Mijn vrienden klapten in hun handen toen ik mijn mouwen opstroopte.
‘Je bent nu echt één van ons,’ zei een van hen.
Ik glimlachte.
De volgende keer stroop ik mijn mouwen maar niet op.

Gewoon – Nel Goudriaan

16 november

‘Kun jij nu nooit eens gewóón doen?’ bijt zij hem toe.
‘Hoezo? Ik zou niet weten hoe ik me anders moet gedragen.’
‘Je zou jezelf eens door de ogen van anderen moeten zien.’
Hij zucht, hoe vaak hebben ze deze discussie al gevoerd.
Hij gaat over op de tegenaanval: ‘Heb jij weleens naar jezelf gekeken?’
‘Ja, dagelijks en dat bevalt me prima. Ik kan me overal vertonen zonder op te vallen.’
‘Is dat wat je wilt? Een grijze muis die opgaat in de massa?’
Hij strijkt zijn knalrode overhemd glad en stapt met zijn kanariegele sokken in zijn sandalen.