UKV's van de week: De Ster en Kweekvijver

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Elsbeth Boom - De Ster

2 februari

Lisa kan niet wachten. Ze is al twee keer naar de wc geweest en weer moet ze plassen. Maar is haast aan de beurt, dus ze moet het maar even ophouden.
Maanden hebben ze geoefend. Ze wou best Maria zijn, maar ze kan nog niet zo goed lezen als Rita, dus Rita is Maria geworden.
Bijna, bijna, mag ze.
Juf knikt, ‘Ja.’
‘Daar is de koning geboren!' roept ze vol enthousiasme en zwaait met haar lichtje naar mama en papa op de derde rij.
De kerstmusical is een succes.
En ze is volgens mama de ster van de avond.

Marie-Louise Hellemons - Kweekvijver

4 februari

Achter haar toetsenbord verscholen, volgt ze het geheel.
Het spel van woorden.
Verhalen die over het scherm lijken te dansen.
Het ene ballet nog mooier dan de ander.
Af en toe stuurt ze haar eigen verhalen in.
Maar waar de anderen zich tot zwanen ontpoppen,
lijken die van haar eerder in een dom klein gansje te veranderen.
En de boze wolf heeft haar dan ook gauw gevonden.
Toch geeft ze niet op.
Want af en toe laat een zwaan een veertje vallen.
En als ze er maar genoeg van vangt,
maakt ze uiteindelijk een zwaantje van haar gans.

Conny Hoogendoorn - ZUUR

4 februari

Als hij zijn koffie afrekent valt zijn oog op twee vrouwen naast de ingang van het grand-café. De oudste trekt haar bloedeloze lippen tot een streep en werpt hem een vernietigende blik toe. Verbaasd wendt hij zich af, kijkt dan toch opnieuw. De jongste, mager en bleek, zit ineengedoken, haar handen roerloos in haar schoot. De ander, stijf rechtop, roert zwijgend haar groene thee. De afstand lijkt zo veel breder dan alleen het tafeltje tussen hen in. ‘Ach kind,’ schampert ze als hij langsloopt. ‘Je vader was geen haar beter.’ Het venijn in haar stem doet hem huiveren.

Lieve Frederix - Geen titel

7 februari

Ik heb veel kwaliteiten. Ik kan pakken en dassen klaarleggen, etentjes organiseren, knikken en glimlachen op netwerkevents. ’s Avonds sta ik klaar met pantoffels en whisky, en geurt het huis naar zijn lievelingskostje. Ik kan zorgen, dienen, plannen, benen spreiden. Ik leef in de coulissen van zijn huwelijk. Vandaag ben ik er klaar mee. Mijn rol is uitgespeeld en ik sta te popelen om het podium van het leven te betreden. Ik gooi een kushandje naar de kist en draai me om.

Asko De Vries-Robles - VERKEERDE BEEN

8 februari

Buiten is het pikkedonker.
De wekker gaat af.
‘Verdorie,’ mopper ik tegen het onding.
Naast mij klinkt een langgerekte geeuw. Een hand kriebelt zacht over mijn been.
Wat mij betreft het verkeerde been. Ik zucht hartgrondig.
De hond van de buren blijft maar blaffen.
Om stapelmesjogge te worden.
Hij stopt meestal pas als het licht wordt.
Opnieuw kriebelt een zachte hand over mijn been.
Ik kijk naar buiten.
Langzamerhand wordt het licht. Het geblaf gaat over in gegrom. Een gelukzalige glimlach verschijnt op mijn gezicht.