UKV's van de week: bloem en bijl

Iedere week zetten wij vijf ultrakorte verhalen in de schijnwerpers. Wil jij ook een ultrakort verhaal schrijven? Doe mee in onze Facebookgroep.

Carolijn Selten – APP

22 oktober

‘De goudreinetten zijn er weer,’ appt ze haar man. 
‘Ha! Appeltaarten-tijd!’ hoort ze in gedachten zijn stem. 
‘Morgen bak ik er twee,’ typt ze. ‘Voor als de kinderen komen.’ Ze ziet hem bijna zitten in zijn stoel. Hij steekt zijn duim omhoog. 
‘Doe mij maar twee stukken’, knipoogt hij. Zijn klank resoneert in haar binnenste. Ze glimlacht. 
‘Snoeperd’, schrijft ze. Ze ruikt zijn aftershave. 
Of ze geen hond wilde, had haar dochter gevraagd. Het huis was nu zo leeg. ‘Welnee’, had ze geantwoord, ‘ik heb het hier goed.’ Ook zonder blauwe vinkjes, weet ze dat hij er is.

Nel Goudriaan - Geen bloemen 

25 oktober

Jarenlang gaf hij haar wekelijks rode rozen. Haar lievelingsbloemen. De lege champagnefles op het tafeltje van de hotelkamer diende als vaas. 
Ze liet de teugels van haar strenge opvoeding los. Vrij en onbekommerd gaf ze zich aan hem en ze vierden uitbundig de liefde. In het volle licht. 
Thuis liep ze mee in het gareel van een liefdeloos huwelijk. Haar echtgenoot raakte haar zelden aan. Slechts in het donker. 
“Geen bloemen”, stond er op de zwartomrande rouwkaart. Toen de stoet vertrokken was, legde hij ongezien een roos op haar graf en sloop weg als een dief in de nacht.

Elka le Mair – Bijl

25 oktober

Welke taal wordt verstaan? 
‘Laat je kennen,’ zei de therapeut.’ 
Dus hakt ze daags met haar bijl, zet stappen. Bedacht op haar valkuilen herpakt ze zich, spreekt zich voorzichtig uit. Ook het Grote Schamen spreekt. Vertelt haar hoe ongewenst ze is, hoe onzichtbaar. Wijst op lijntjes die worden uitgevlakt, soms doorgeknipt. Haar pokerface zit in haar handbagage. 
Hoe dan? Duisternis heeft haar in zijn verstikkende greep. Trekt haar steeds weer, als zit ze met kauwgomdraden vast, stevig naar zich toe. Ze kán niet meer. Drie stappen vooruit, twee terug. Haar lijf schroeit, haar ogen branden. De bijl begraaft ze.

Jup Goffin – Bloem

26 oktober

‘Goedenavond en welkom bij het nieuws van ver na bedtijd; ik ben Pino Cio.
Vanmorgen is een crematie volledig uit de hand gelopen. Diverse mensen zijn gearresteerd en worden nog verhoord. 
Na de plechtigheid werden aanwezigen verzocht bloemstukken mee te nemen en op graven van dierbaren te plaatsen. Een medewerker van ‘de Laatste Zucht’ had dit verzoek niet gehoord, zag mensen bloemstukken pakken, ermee weglopen en alarmeerde de politie die binnen tien minuten ter plaatse was. Met behulp van knuppels en honden werd menig vluchtende dief in hechtenis genomen.’

Suzanne Esther- Leeg

26 oktober

Stuurloos dwaalt ze door het huis.
Op de bovenverdieping schuift ze de verhuisdozen met zijn boeken opzij. Ze heeft de kringloop nog niet gebeld.
Met haar vinger strijkt ze langs de muur, pulkt aan de letters van het gedicht dat ze ooit schreef. De beginzin schrijnt. ‘Ik leef het feest der liefde in deze hemel op aarde’.
De pot verf – antraciet – en de bak met roller staan naast het tweepersoonsbed. Zijn kant is onbeslapen.
Misschien schildert ze de muur volgende week.
Bij de buren valt de voordeur in het slot. Haar man komt thuis.
Het slaapkamerraam moet worden gelapt.