Tom Weterings wint met scriptie over Surinaamse brieven

Teksteditie, een nieuwe prijs voor de beste scriptie op het gebied van tekstredactie, is gewonnen door Tom Weterings. Weterings kreeg de prijs voor zijn scriptie 'Rampjaar aan de rivier. Zeeuws Suriname in brieven van kolonisten december 1671 - september 1672' . Aan de prijs is behalve een fraai vormgegeven certificaat een prijsbedrag van € 1500 verbonden. De prijs is geïnitieerd door het Huygens Instituut en het Centrum voor Teksteditie en Bronnenstudie. Hij werd uitgereikt door afzwaaiend hoogleraar Marita Mathijsen. ‘Deze scriptie is geen literaire teksteditie maar wel een in alle opzichten uitstekend uitgevoerde brievenuitgave van kolonisten. De editie munt uit door haar bijzonder informatieve inleiding waarin de brieven uitvoerig, helder en verzorgd worden gecontextualiseerd. Het editiewerk zelf is vrij van onnodige ingewikkeldheden, wat bij dit soort bronnen ook vanzelfsprekend is. Het geheel is grondig gedocumenteerd. De commentaar bij de teksten zelf is wat summier, maar dat wordt ruimschoots vergoed door de inleiding. Dit werkstuk heeft nu al een publiceerbare vorm.’ Tom Weterings (Terheijden, 1983) studeerde sinds 2001 aan de Universiteit Leiden, waar hij in 2007 zijn doctoraalscriptie voltooide in de Middeleeuwse Geschiedenis. Daarna volgde hij van 2007 tot 2009 bij Lisa Kuitert de Masteropleiding Redacteur/Editor aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij afstudeerde met de scriptie Rampjaar aan de Rivier. Zeeuws Suriname in brieven van kolonisten, december 1671-september 1672 (scriptiebegeleider: Frans Blom). Naast zijn studie werkte hij onder meer als redacteur en tekstschrijver. Momenteel is hij werkzaam bij een wetenschappelijke uitgeverij. Ook over het niveau van de andere scripties was de jury zeer te spreken, al had zij nog wel een kritische kanttekening: ‘De kwaliteit van de inzendingen zit vooral in de praktijk van het editeren en minder in de theoretische reflectie daarop. [...] Voor de vernieuwing van het vak is een frisse en bredere blik op de schijnbaar ingebakken editieregels onontbeerlijk, en juist van een jonge generatie onderzoekers mag zo’n kritische reflectie worden verwacht.’