Schrijven om te winnen

Waarom staan schrijvers sociaal in zo’n hoog aanzien – vraagt bestseller auteur Tim Parks zich af.

Een van de grote raadselen van het schrijven is de overgang van een ongepubliceerd naar een gepubliceerd auteur.’ Dat schrijft de in Italië wonende Britse auteur Tim Parks in een column in The New York Review of Books.

Publicatie

Parks doet een poging om dat raadsel te ontrafelen. Schrijvers, zegt hij, zijn gemankeerde helden in een tijd waarin generaals, politici en doping slikkende sporters dat niet meer zijn. En schrijven is een competitie. Er gaapt een enorm gat tussen schrijvers die een boek op hun naam hebben en schrijvers die dat (nog) niet hebben. Waarom maakt het simpele feit van publicatie plotseling zo’n enorm verschil, vraagt Parks zich af. Op websites van debutanten zijn al heel snel de eerste verschijnselen te zien van een neerbuigendheid naar de groep waartoe ze zelf tot voor kort nog behoorden. Die eerste tekenen zijn opmerkingen als: stuur geen manuscripten naar me op. De gepubliceerde auteur leeft dan in een andere dimensie, een waarin tijd geld is en waartoe de wannabee schrijver geen toegang heeft.

Munro

Alice Munro, met haar weemoedige verhalen over mensen die er niet in slagen hun doelen te bereiken, heeft volgens Parks helemaal gelijk. ‘Terwijl ze in haar boeken het gevoel van mislukking beschrijft dat zoveel mensen ervaren in de harde, competitieve wereld, wint zij de grootste prijs van allemaal.’

Het artikel is hier te lezen: http://www.nybooks.com/blogs/nyrblog/2014/jan/11/writing-to-win/