Schrijven is verschrikkelijk... erg, leuk

Vraag tien schrijvers wat ze vinden van hun beroep, en het geklaag is niet van de lucht. Pijnlijk, niet leuk, zeker niet als je het voortdurend moet doen. Toen de Ierse schrijver Colm Tóibín in The Guardian verklaarde dat hij schrijven eigenlijk helemaal niet leuk vond, vroeg de Engelse krant enkele collegaschrijvers om een reactie. Schrijven is net als seks, verklaarde AL Kennedy: het is het leukste wat er is, behalve als je het voor je beroep moet doen, de hele dag lang. Amit Chaudhuri ging nog een stapje verder: het schrijven van een roman is niet fijn, maar het lezen ook niet. Het beste wat je kunt bereiken, zegt hij, is dat je een tijdje kunt verwijlen - in je gedachten, in je dromen. Schrijven is geweldig Toch zijn er ook andere geluiden te horen. Will Self heeft overal plezier in: het schrijven van verhalen, novelles en romans. "Als ik er geen lol in had, zou ik het niet doen," verklaart hij. "Ik houd zelfs van het mechanische deel van het schrijven: het saaie timpaan van de schrijfmachinetoetsen, het maken van notities." Joyce Carol Oates is nog het duidelijkst van allemaal: je schrijft omdat je er goed in bent. En daar haal je je voldoening uit. Niet uit het geld, want als je het zou berekenen zou zelfs een Amerikaanse schrijver niet meer dan een dollar per uur verdienen. Toíbín: no fun Toíbín zelf, veroorzaker van deze discussie, staat duidelijk aan de kant van de No Fun-schrijvers. Hij schrijft met een "grimmig soort volharding" voort aan zijn romans die in de prijzen vallen en door critici worden bejubeld. In elke roman is er wel een passage waar hij zijn tanden op stukbijt en die hem telkens doet verzuchten dat hij er nu toch eens moet ophouden. "Oh, er is geen plezier bij dit werk. Behalve dat ik niet voor iemand hoef te werken die mij commandeert."