Moddergooien in de Nederlandse kritiek

Eindelijk debat in de brave Nederlandse literatuurkritiek? NRC-recensente Elsbeth Etty gooide deze week olie op het vuur door de mening van haar collega-recensent Dries Muus van Vrij Nederland te diskwalificeren. "Alle journalistiek moet kennelijk op GeenStijl gaan lijken." (Zie www.nrcboeken.nl/column/geenstijl-verovert-de-lit…). Wat was er gebeurd? Muus had, zoals gebruikelijk is bij literatuurprijzen, de nominaties voor de AKO Literatuurprijs doorgenomen en was niet onder de indruk. "Over elke shortlist, van welke prijs dan ook, wordt gediscussieerd. Maar op elke lijst staan wel een of twee namen waar iedereen het over eens is. De boeken waar niemand omheen kan. Je zou verwachten dat de onbetwistbare genomineerden op deze lijst bij de favorieten hoorden - het driemanschap Weijts, Wieringa, Mortier." En in dat driemanschap had Muus niet veel fiducie. "Godenslaap is een aaneenschakeling van lange, wollige zinnen, vaak uitmondend in vergelijkingen die nu eens belachelijk zijn, dan weer kitscherig, maar zelden echt ontroerend." En: "Weijts is ambitieus, probeert veel thema's tegelijk te behandelen, maar noch op intellectueel, noch op emotioneel niveau weet hij te overtuigen." Alleen Wieringa werd enigszins goedgekeurd. "Ook van de roman na Joe Speedboot werd veel verwacht, maar Tommy Wieringa maakt die verwachtingen wel waar." Waar gaat het dus over? Hoezo GeenStijl-journalistiek? Een recensent bespreekt de genomineerden en wikt en weegt. Etty zag zelfs in Mortiers winnaarsspeech haar gelijk terug. "‘Ik ben kansloos, ik acht mijn boek te goed voor deze jury." Een debat kortom, zonder echte inhoud, helaas.