Maand van het spannende boek: tips van detectiveschrijver Anne van Doorn

Detectiveschrijver Anne van Doorn verlangt naar het schrijven van mysteries. Misdrijven die het alledaagse overstijgen. De schrijver raakte al op jonge leeftijd gefascineerd door detectiveverhalen en zette dat later om in inspiratie voor zijn eigen verhalen. Belangrijke inspiratiebronnen voor Van Doorns Robbie & Lowina-serie zijn Agatha Christie (Hercule Poirot, Tommy & Tuppence) en Arthur Conan Doyle (Sherlock Holmes). In dit artikel dient Van Doorn zelf als inspiratiebron en geeft hij verschillende tips voor het schrijven van een goed detectiveboek!

‘Rond mijn vijftiende ontdekte ik de verhalen van Sherlock Holmes, en daarna ook andere schrijvers die detective en misdaadverhalen schrijven. Vanaf dat moment ontstond de drang om zelf ook zulke verhalen te schrijven. Deze verhalen spreken mij zo aan omdat je wil weten wat er gebeurd is en hoe iets gebeurd is.’

 In eerste instantie schreef Van Doorn de verhalen puur voor zichzelf, maar in de loop der jaren ontstond de wens om iets te schrijven wat gepubliceerd kon worden.

Inspiratie

Van Doorn haalt uit heel veel verschillende dingen inspiratie voor zijn verhalen. ’Het kan zijn dat ik op een locatie kom en daar iets zie wat mij inspireert of wanneer ik een artikel of een true crime-boek lees en denk: ‘hé, dat is een interessant onderwerp om een verhaal over te schrijven.’

‘Bij detectiveverhalen gaat het om een spel dat wordt gespeeld met de lezer’

De schrijver slaat vervolgens al zijn ideeën en inspiratieflodders op in een map op zijn computer. ‘Alle ideeën die ik door de jaren heen heb verzameld sla ik daarop, en wie weet komen ze in de toekomst van pas.’

Engelstalige detective

Het nieuwste boek van de detectiveschrijver genaamd Het Delfts blauw mysterie speelt zich af in New York en is in eerste instantie in het Engels geschreven, voordat de schrijver het naar het Nederlands vertaalde. ‘Ik werd benaderd door de Amerikaanse schrijver Josh Pachter, die had gehoord dat ik een verhaal had geschreven dat interessant kon zijn voor publicatie in Elery Queen Mystery Magazine. Hij vertaalde het naar het Engels, wat leidde tot mijn internationale debuut in dat tijdschrift. Josh moedigde mij aan om zelf mijn verhalen naar het Engels te vertalen. Daarnaast leeft het idee om in het Engels te schrijven al langer bij mij, dus dit was een mooie aanleiding daarvoor.’

Afbeelding

Direct schrijven in het Engels is toch anders dan vertalen. ‘Bepaalde uitdrukkingen die je vanuit het Engels letterlijk naar het Nederlands vertaald kloppen gewoon niet, dus dat is best lastig. Als ik in het Engels schrijf komen ideeën spontaan in me op, het schrijft makkelijker’, vandaar dat van Doorn zijn nieuwste boek eerst in het Engels schreef. ‘Daarnaast komen bepaalde woorden in het Engels veel beter tot hun recht dan in het Nederlands. Denk bijvoorbeeld aan het woord: Furkid [red: een huisdier dat door de eigenaar als kind wordt behandeld], wat in het Nederlands letterlijk vertaald vachtkind is. Daar klopt natuurlijk helemaal niets van. Dan moet je opzoek gaan naar een equivalent, maar dat heeft niet dezelfde zeggingskracht als dat het in het Engels heeft.’

Personages

Volgens Van Doorn kwamen de personages voor zijn verhalen niet zomaar uit de lucht vallen, maar heeft dat soms jaren gekost. ‘Het heeft even tijd nodig, maar het is ook belangrijk dat alles klopt en er een goede opbouw in zit. Ik zou niet per se willen zeggen dat de personages persoonlijke aspecten van mijzelf bezitten. Ik lees zelf veel boeken en als ik daar interessante karaktertrekjes tegenkom, maak ik daar aantekeningen van.’

‘Het verhaal moet verschillende vragen oproepen, en dwaalsporen bevatten’

Voor zijn Amerikaanse serie waar het Delfts blauw mysterie onderdeel van is, zijn de personages gebaseerd op Amerikaanse personen. ‘Ik ben natuurlijk een Nederlander dus mijn schrijfstijl zal daar ongetwijfeld invloed op hebben, maar de personages moeten natuurlijk wel Amerikaanse karaktereigenschappen hebben. Neem bijvoorbeeld mijn hoofdpersoon, Krell. Hoewel hij in Duitsland werd geboren en pas in zijn jeugd naar Amerika verhuisde, heeft hij een mentaliteit die ik in Amerikaanse boeken tegenkom. Een bepaald soort hardheid, zeg maar.’

Opbouw

Een goed misdaadboek bestaat volgens Van Doorn uit een interessant mysterie met een sterke opbouw. ‘Het verhaal moet verschillende vragen oproepen, en dwaalsporen bevatten om vervolgens tot een oplossing te komen. Zo houd je de lezer geboeid.’

‘Bij beginnende schrijvers zie ik vaak voorbijkomen dat de dramatisering wat traag op gang komt, of dat ze heel uitgebreid hun personages introduceren, en dat is tamelijk saai. Bij detectiveverhalen gaat het om een spel dat wordt gespeeld met de lezer, waarbij je informatie verschaft maar tegelijkertijd ook misleidt.’

Toekomstplannen

Van Doorn is van plan om in de toekomst meer van zijn verhalen in het Engels te gaan schrijven. ‘Ik ben nu bezig met het opdoen van inspiratie voor mijn nieuwste boek, waar ik in het najaar aan wil beginnen.’

Het schrijven van detectiveverhalen blijft volgens de schrijver vrij lastig, ook al heeft hij ervaring. ‘Je moet de lezer constant afleiden zodat het einde als een verrassing komt, maar je moet zelf niet in de war raken van je dwaalspoor. Ik heb vaak bestudeerd hoe andere schrijvers dat doen en daar kan je heel veel van leren.’

De detectiveschrijver heeft voor een Amerikaanse blog meerdere artikelen geschreven met tips voor het schrijven van een Amerikaans verhaal. Ben jij van plan om ook een boek in Amerikaanse stijl te schrijven? Lees dan hier het artikel.