Ellen Deckwitz doet verslag van het WK Slam

Op iPoetry doet slamdichteres Ellen Deckwitz verslag van haar avonturen in Parijs Bobigny, waar zij aanschuift voor het zevende WK Slam. Nederlandse slammers maken weinig kans, volgens haar vanwege de lelijke klank van het Nederlands. "Tijdens mijn aankomst heb ik met een groep staan slammen in het Engels in de Franse club Culture rapide en daar kreeg ik de zaal plat. Na afloop van mijn optreden op het WK kwamen mensen op me af om te zeggen dat ze mijn teksten mooi vonden maar het Nederlands gewoon een “ugly language” vonden, vooral vanwege de vele g-klanken. Willen we een kans maken, dan moeten we misschien wel een Limburger sturen." Sommige delen van Deckwitz' verslag lezen als een spoedcursus slammen: "De jury had, over het hele toernooi heen, een duidelijke mening, ook al bestond zij steevast uit wisselende personen. Wat werd gewaardeerd, was slam die uit een bepaalde opbouw bestond. De vier finalisten hadden een vergelijkbare stijl: per ronde één gedicht dat ongeveer drie minuten duurde. Iedereen begon het gedicht rustig, en naarmate het gedicht vorderde nam ook de intensiteit van de performance toe. Ieder gedicht kende een zekere herhaling van tekst, zoals het refrein bij een lied, dat van lading veranderde door de overige tekst. Er werd veel geschreeuwd, heftige gebaren, levendige mimiek. Tegen het einde van het gedicht werd er vaart geminderd om de slotzin langzaam uit te spreken en van een zekere lading te voorzien."