Drie fouten die schrijvers maken met humor

Comedy is een van de moeilijkste genres om te schrijven, want humor is subjectief. Vaak wordt er gelachen als een ander naar beneden wordt gehaald. De grens tussen grappig en onaardig is een nauwe lijn, en deze grens ligt voor iedereen ergens anders. Er zijn drie factoren waarmee schrijvers vaak de mist in gaan als ze humor schrijven: 

1.           Niet weten wat comedy grappig maakt

The Humor Research Lab gebruikt de Benign Violation Theory als fundatie voor wat iets grappig maakt. Deze theorie schetst dat je aan drie voorwaardes moet voldoen om iets grappig te maken. De eerste is dat situatie vriendelijk, dus niet grensoverschrijdend, moet aanvoelen, wat benign inhoudt.  De tweede is een situatie waarin er iets onverwachts gebeurt, dus een violation. De derde conditie is dat beide situaties tegelijkertijd moet gebeuren. 

Een voorbeeld is een kietelgevecht. Als iemand op straat je zomaar zou kietelen is dat ongebruikelijk, maar ook grensoverschrijdend. Dit is niet grappig. Als je geliefde je kietelt, is dit ongewoon, maar acceptabel. Dus kan dit worden gezien als lachwekkend. Grapjes zijn niet leuk als ze te gewoontjes of te ongepast zijn, maar deze grens ligt bij iedereen op een andere plek. Cultuur speelt hier ook een grote rol in waardoor je snel de mist in kan gaan. 

2.           Niet de drie types humor gebruiken

Filosoof Henri Bergson zegt dat er drie psychologisch biologische redenen zijn waarom mensen lachen naast de Benign Violation Theory. Dit heeft te maken met hoe een mens wordt vergeleken met een kind, een dier of een machine. 

Kinderlijke humor

Kinderlijke humor is humor waarbij iemand reageert op een situatie met te veel emotie. Tenminste, meer emotie dan de meeste mensen op diezelfde situatie zouden reageren. Voorbeelden zijn in huilen uitbarsten als je favoriete badkamer geurtje uitverkocht is, of juist heel boos worden. Neem het verhaal van Dungeon Crawler Carl. Het is een grappig verhaal over een avonturier die een toren moet beklimmen, waarin hij monsters bevecht. Carl, die zijn brute kracht gebruikt om problemen op te lossen of anders gewoon dingen opblaast, valt onder het kind. 

Machine humor

Machine humor is het tegenovergestelde van kinderlijke humor. Hier reageren mensen met te weinig emotie op een bepaalde situatie. Droge humor en deadpan humor vallen hieronder. Carls medeavonturier, een typische eigenwijze kat genaamd Princess Donut, valt onder de machine. “Katten zijn gemeen, maar weet je waarom mensen katten alsnog leuk vinden? Omdat ze niet praten. Als ze dat wel deden, en ze als mensen waren, zou de mensheid al dood zijn.” 

Dierlijke humor

Dierlijke humor zijn de getinte grapjes. De basisfuncties die het menselijke geslacht gemeen heeft met dieren. Dirty jokes zijn hier een voorbeeld van. Ondanks dat Princess Donut een kat is, valt ze hier niet onder. Wie dit wel doet, is Shakespeare. Veel van de grapjes zijn verloren met de tijd, omdat de cultuur en taalgebruik nu heel anders is dan vroeger. Een voorbeeld hiervan is de comedy Much Ado About Nothing, waarin Benedick zegt: “I will live in thy heart, die in thy lap, and be buried in thy eyes”. Daarmee doelde hij op een orgasme.

3.           Geen grappige conflicten

Je kunt grappige conflicten creëren door de personages verschillend in dynamiek van elkaar te maken. Dit kun je doen met de machine, kind, dier categorie, maar ook door middel van macht en status, zoals kind versus ouder en werkgever versus medewerker. Ook door middel van normen en waarden die van elkaar verschillen. Geslacht kan hier ook een rol in spelen.

In Dungeon Crawler Carl is er ook een machtsdynamiek tussen Carl en Princess Donut, dat van baasje en huisdier, maar ook wat lijkt op een prinses dienaar verhouding. Waarbij Princess Donut overduidelijk niet de dienaar is.