Afbeelding
Foto: Pexels
Foto: Pexels
Gaaf! Zo’n 150 schrijvers stuurden een verhaal in voor de schrijfwedstrijd ‘Beste broers, georganiseerd door Schrijven Online en Jowi Schmitz. Het verhaal van 500 woorden moest beginnen met de zin: Als ze geen broers/zussen waren geweest, wat het allemaal heel anders gelopen. Welke verhalen sprongen eruit?
Een stuk uit het verhaal:
Ik haalde mijn fiets uit de schuur en zag dat mijn stuur omwikkeld was met turquoise stippeltjeslint. Wie had dat gedaan?
Bas wierp een woedende blik op mijn fiets en zei pas weer iets tegen me toen we op de dikke boomstam aan de oever zaten.
‘Ik dacht gisteren al, waarom doet Thorben zo stiekem, hij sloop naar jullie schuur, natuurlijk.’
Ik haalde mijn schouders op. ‘Wel leuk, toch? Mijn lievelingskleur.”
‘Ach, leuk! Dat woord alleen al! Samen kanoën was zeker ook leuk. Ik háát Thorben.’
Ik schrok. ‘Hoe kan dat nou, Bas? We zijn toch de okapi’s?’
Hij keek me niet aan toen hij een turquoise pakje met een hoge boog het water in gooide.
‘Je kunt niet altijd in het midden blijven zitten, Suze.’
Juryrapport van Jowi: “Heel mooi dat door de keuze voor het perspectief van Suze de gevoelens van de jongens vooral doorschemeren en niet de overhand hebben, daardoor komt die laatste zin ook zo mooi stevig binnen en is dit meer dan alleen een schets van twee broers die op hetzelfde meisje zijn, óók een verhaal van een meisje dat door hun rivaliteit haar naïefheid verliest.”
Een stuk uit het verhaal:
Hij werd wakker omdat hij de stem van zijn moeder hoorde.
“Liefje, ik hoorde je gillen. Gaat het wel goed met je?”
Het was vreemd want mama klónk dichtbij - alsof ze bij hem in de kamer stond - maar toch kon hij haar niet zien. Hij kon eigenlijk helemaal niets zien. En wat was toch die stank? Hij tastte in het rond en voelde overal zachte, sompige dingen om zich heen.
Totdat…
“Een grote kei?”
Hij realiseerde dat hij keien aan het betasten was in deze rare benauwde ruimte die zijn slaapkamer helemaal niet was. Bob wilde het uitschreeuwen maar hoorde toen de stem van mama weer. Nu iets dichterbij, alsof ze naast hem stond.
“Maar Bob, wat heb je grote ogen?”, hoorde hij haar zeggen.
Juryrapport van Jowi: “De radicale keuze voor het perspectief van Bob vind ik geweldig. Op de inleiding na zitten we in zijn hoofd, en daarna, samen met hem, in de buik van de wolf. Er is geen wakker worden, er is geen troost en terecht. Dat komt er nou van als je sprookjes voorleest aan een fantasievol kind. Ik kan alleen maar hopen dat Bob iets creatiefs verzint met die stenen. Maar ik heb er, gezien zijn schepper, alle vertrouwen in.”
Een stuk uit het verhaal:
Als ze geen zussen waren geweest, was het allemaal heel anders gelopen.
Een bloedband, rood gekleurde opwinding, staat niet garant voor een goede afloop.
Het drama vangt aan in 1954; een kraamvrouw ontglipt het leven, de pasgeborene schreit een douche van emoties over haar beduusde zusjes uit.
In 'n steegje achter de kerk, naast de kroeg, woonden de zusjes Uil en Stekel.
Wat konden zij met deze onverwachte wisseling aanvangen? Hoe zorgden ze voor een hongerige zuigeling?
Onder het wassen van bonte todden, zong Stekeltje haar repertoire, op volle sterkte, het kind overstemmend. Uil vloog van het kastje naar de muur, van kosteres tot aan menig gure buur, om wat troostend voedsel te sprokkelen. Het “Nee, er valt hier niks te halen”, ontving zij zonder de moed te verliezen. Ze viel daarbij met regelmaat in de steeg op de gladde, vieze kasseien, terwijl het kannetje met melk rinkelend uit haar handen stuiterde; de korsten op haar knieën en die op haar ziel konden een groeiwedstrijd aangaan.
Juryrapport van Jowi: “Door de titel en door het feit dat Uil begint met vliegen, werd ik even op het verkeerde been gezet, maar daarna: wat een feest van een verhaal.
De stijl, de beelden; hier is een kundige schrijvershand aan het werk. Wat het doet uitstijgen boven de andere verhalen is het schrijfplezier dat ervan af spat. Een speels verhaal over een leven vol rood gekleurde opwinding.”
De winnaars kunnen het boek Beste Broers van Jowi Schmitz binnenkort in de brievenbus verwachten. De complete verhalen zullen geplaatst worden in Alice in het decembernummer van Schrijven Online.
Jowi Schmitz schrijft behalve journalistieke artikelen ook boeken, zowel voor volwassenen als voor kinderen. Ze begon met twee romans voor volwassenen Leopold en Kus van je zus en publiceerde in 2012 haar eerste kinderboek. Ik heet Olivia en daar kan ik ook niks aan doen werd bekroond met de Vlag en Wimpel en de Duitse Luchs Preise. Daarnaast is Jowi de vaste columnist van Schrijven Magazine.
Meld je aan voor de Schrijven Nieuwsbrief.
Elk nummer een nieuw schrijfthema.
55% korting voor abonnees van Schrijven Magazine!
Abonnees profiteren van extra voordelen.