Dit zijn de 5 leukste Ultrakorte Verhalen van deze week (13)

In de Facebookgroep Schrijven Magazine: Ultrakorte Verhalen kunnen schrijvers de uitdaging aangaan om een ultrakort verhaal te schrijven: 99 woorden of minder. Deze 5 verhalen waren de leukste, beste of anderszins meest opvallende verhalen die deze week gedeeld zijn.

Roeli Wijngaard  -Geen titel

Gedeeld op 30 april 2017

Mijn oma was de Ms Bouquet uit de jaren zestig. Zij bezigde graag chique woorden. Als wij in de grote stad bij haar voor de deur mochten spelen, zei ze altijd: ‘wel op het dressoir blijven hoor.’

Nancy Bastiaans – Lommen – ‘Transgender’ Thijs

Gedeeld op 30 april 2017

Dit is de dag dat Erik hem vergeet. Zoeken doet hij niet. Een jongen van elf op zoek naar zijn knuffelkonijn, dat is echt niet stoer. Erik slikt zijn verlies als een echte vent. Thijs belandt tussen de gevonden voorwerpen. Later wordt hij naar de kringloopwinkel gebracht.

Lotje praat en knuffelt met haar Tina. Ze zitten in het park. Een voorbijganger stopt en zegt: 'Hey dat lijkt mijn konijn wel.' Lotjes moeder antwoordt: 'We hebben Tina uit de kringloopwinkel. Ik heb haar opgelapt.' Erik lacht, zijn Thijs is nu Tina!

Kris de Vriendt – Ochtendverwijten

Gedeeld op 29 april 2017

‘Je bent een rotzak.’
Daar kan ik niets tegen inbrengen. Ik ben inderdaad een rotzak.
‘Een leugenaar, bedrieger en vetzak.’
Ook dat kan ik alleen maar beamen.
‘Een hartenbreker en scheefpoeper.’
Ik was sprakeloos.
‘Je bent de vogelpoep op mijn hoofd.’
Touché.
‘De hondenshit aan mijn schoen.’
Geen bezwaar.
‘Een kutzwijn.’
Check.
‘Een degoutante aap.’
Dubbelcheck.
‘Je bent een koude douche in de winter.’
Dat doet me rillen.
‘Je bent als opkomend maagzuur.’
Ik slik.
‘Je bent een dikke, vuile, stomme idioot.’
Absoluut. 
‘Je bent… je bent, …euh…dat was het.’
Ze is uitgeraasd.
‘Koffie dan maar?’ vraag ik.

Madeleine Brugmans – Geen titel

Gedeeld op 2 mei 2017

Uit hun huis verzamelde ik wat oude spullen, boeken van Jung, vazen van kristal, vakantiefoto’s en briefwisselingen uit 1900 met fraaie postzegels op de envelop. Ik borg het allemaal op in kartonnen dozen die ik opstapelde in een oude linnenkast en wachtte niet op een moment om weer eens te kijken. De melkwitte vaas zette ik ernaast. Die volle dozen met hun herinneringen vulden niet de stille leegte die zij achterlieten en gisteren keek ik bij toeval naar de stapel. Ik hoopte op een duvel die spontaan uit een doos zou springen, misschien wel twee. Maar dat gebeurde niet.

Willem Olierook – Schrijversband

Gedeeld op 3 mei 2017

Op 15 maart – de dag van het stemmen voor een nieuwe 2e Kamer – postte ik mijn eerste bijdrage voor deze leuke – vind ik inmiddels – groep. Ook probeer ik al jullie bijdragen te lezen (lukt meestal wel; voordeel van die max 99 woorden) en mijn waardering in een emoticon uit te drukken.
Daarnaast merk ik dat er een onzichtbare band aan het ontstaan is met jullie als mede-schrijvers: de liefde voor het woord, het verhaal. Een droom, fantasie of gebeurtenis omschrijven in taal. Willen ontroeren, verwonderen, shockeren soms. De schoonheid benoemen, de rauwheid benadrukken, dat hebben we gemeen. Heerlijk!