Dichters gebruiken andere deel van het brein dan critici

Dichters gebruiken andere delen van hun hersenen dan critici, zo blijkt uit onderzoek. In een nummer van Psychology Today wordt beschreven dat critici zich met contrasten en herhaling van betekenissen en thema's bezighouden, terwijl de dichters zich meer richten op klanken en ritmes. Een onderzoek van Kenneth Heilman naar afasie, bracht onlangs aan het licht dat er acht verschillende hersengebieden zijn die actief kunnen zijn. Zo breekt de auditieve cortex geluiden op in fonemen die we kunnen verstaan. Verder is er ook een objectherkennings- en een betekenisvormend gebied, een fonetische motor (gebied van Broca) en zelfs een fonologisch invoerlexicon (gebied van Wernecke) dat de geluiden van de verschillende woorden kan onthouden. Allemaal in verschillende delen van de hersenen. Het systeem van Heilman, zo legt schrijver Norman Holland, is een goed model om te weten hoe verschillend dichters en recensenten werken. De mensen die gedichten moeten interpreteren zijn vanzelfsprekend meer gericht op betekenis en thema's. Die maken veelal gebruiken van het semantisch-conceptuele gebied van de hersenen. De dichters, die zich meer richten op de outputkant, blijken de gebieden van Broca (fonetische spraakbeweging) en Wernicke (fonologisch input) te gebruiken.