Dichter Jean-Pierre Rawie keert terug met bundel

‘Ik was vergeten welke flauwekul je moet verdragen wanneer je een nieuwe bundel publiceert’, aldus de dichter, die na jaren afwezigheid de bundel De tijd vliegt, maar de dagen gaan te traag publiceerde.

Michiel Leen van Knack interviewde Rawie over zijn nieuwe publicatie. De dichter heeft in dertien jaar geen nieuwe bundel uitgebracht, maar is van plan weer veel te gaan schrijven. De reden van zijn afwezigheid is dat Rawie ‘door het bestaan door elkaar geschud’ moet worden om poëzie te schrijven. De dichter kreeg twee jaargeleden een beroerte, wat volgens hem voor die schudding zorgde.

In het interview brengt Rawie zijn visie op dichten naar voren, door bijvoorbeeld te zeggen: ‘Je schrijft altijd min of meer hetzelfde gedicht, hoogstens wordt de toon wat rijper,’ en: ‘Er moet iets geheimzinnigs gebeuren in een gedicht’. Maar de dichter erkende tevens dat hij vergeten was wat het publiceren met zich meebrengt.

‘Zo meende een criticus mij te betrappen op een inconsequentie,’ aldus Rawie. Volgens de dichter zei de recensent dat deze inconsequentie door rijmdwang was ontstaan. Hij bekommert zich er niet om, want: ‘Ik schrijf niet voor mijn recensenten. Ik schrijf voor mijn lezers. Een gedicht is pas af als het gelezen wordt door iemand die ik niet ken. Het gaat niet om de ontroering die de schrijver al schrijvend voelt, het gaat om wat het teweegbrengt bij de lezer.’

De Nederlandse dichter Rawie debuteerde in 1976 samen met Driek van Wissen met het werk De match Luteijn-Donner, en maakte zijn solodebuut in 1979 met Het meisje en de dood. Zijn laatste bundel voor De tijd vliegt verscheen in 1999, namelijk Gedeeld verleden. Hij behoort tot de bestverkopende dichters van Nederland.

Beeld via Wikimedia