De TwitterThriller

De TwitterThriller is ten einde. Een verhaal van zestien tweets dat een spannende scène van een groter geheel belicht, is het resultaat. Iedereen erg bedankt voor de deelname, het was een spannende strijd. Tot de volgende keer!

Hoe werkte het?
Om klokslag 10:00 uur is de eerste zin van de TwitterThriller getweet door Schrijven Online. Volgers van @schrijvenonline konden daarop een tweede zin tweeten met de hashtag #TwitterThriller. De redactie koos om 11:00 uur de beste zin uit, waarna volgers een derde zin konden verzinnen. Dit ging elk uur door totdat de achtste zin om 17:00 uur werd gekozen. Zie het resultaat hieronder.

Uniek aan dit Twitterverhaal is dat volgers na 17:00 uur een negende zin mochten tweeten. Dit mocht gedurende de hele avond/nacht. Op woensdag 4 april om 10:00 uur koos Schrijven Online de negende zin en liep de TwitterThriller weer door tot 17:00 uur. Bovendien konden volgers op woensdag tussen 17:00 en 18:00 uur een titel van het verhaal tweeten, die om 18:00 uur door de redactie werd gekozen.

De TwitterThriller wordt gepubliceerd in het derde nummer van Schrijven Magazine, dat in juni zal verschijnen.

De TwitterThriller, met dank aan @MariaRijk, @Cychick1, @marlonvandenbos, @KatPino, @simonevandrie, @AnkePortenge, @LilianSchrijft, @Li_Lefebure en @CuliDaily:

Zo moeder, zo zoon
‘Wat je ook doet… doe het licht niet aan. Alsjeblieft…’
'Het moet. Ik kan niet anders.' Een korte klik, fel licht, dichtgeknepen ogen. Haar stem was hees: 'Ren!'
Ze zat geknield op de grond, haar handen achter de rug. Slierten haar plakten aan het rood op haar gezicht. Omhoog moest ze, naar de deur, naar de schakelaar. Het touw sneed in haar polsen, haar knieen trilden. Razendsnel flitsten haar ogen door de kamer. Haar adem stokte.
Daar stond hij. IJskoud was zijn blik.
‘Vluchten heeft geen zin, moeder.’ Hij spuwde het laatste woord vol walging uit. ‘Niet meer. Nu is de beurt aan mij...’
"Ren dan!" schreeuwde ze nogmaals tegen haar dochter die tegen de muur stond. Maar ze bewoog niet.
‘Maar,’ stamelde de tiener. ‘Daan? Lieverd? Wat bedoel je met moe…’ Haar knieën knikten. Ze keek naar haar moeder: ‘Mam?’
Ze keek haar dochter aan met ogen vol tranen. ‘Oh Lianne,’ snikte ze. ‘Ik zou willen dat ik alles kon terugdraaien!”
'Mam!'
Lianne wilde langs Daan glippen, maar hij versperde ruw de weg. "Vertel het 'r, moeder! Over de dood van papa!"
'Het was een ongeluk!' Ze schreeuwde het uit.
'Moord! Ik was erbij, weet je nog? Moeder?' brulde hij. ‘Jij was nog maar een baby, zusje. En lieve mams hier’, hij snoof minachtend, ‘dacht dat ik ook omgekomen was in de vlammen.
Haar wangen waren nat, lichtrood vocht drupte langs haar kin. ‘Het was zijn verdiende loon, maar dat ik jou zou verliezen…'
‘Ach kom nou toch! Jij hebt alleen maar medelijden met jezelf. Maar ik zal je verlossen.’ Hij knipte met zijn aansteker…
'Nee! Dan zul je mij ook in de fik moeten steken.' Heldhaftig ging Lianne voor haar moeder staan.
'Het gaat niet om jou Lianne, maar om mij, de bastaard´, snikte Daan en stak met een rustig gebaar zijn jasje in brand.