De schrijver moet eenzaam zijn

De Ierse Edna O’Brien, die zowel in de VS als in haar land van herkomst als een groots schrijver wordt beschouwd, deelt haar visie op het schrijversvak.

Edna O’Brien is de auteur van talloze romans en korte verhalen en heeft in haar ruim vijftig jaar durende schrijfcarrière meerdere prijzen in ontvangst mogen nemen. Afgelopen september verscheen haar autobiografie Country Girl, waarin ze reflecteert op haar bewogen leven.

Tijdens een interview met The Guardian sprak O’Brien zich uit over het belastende proces van het schrijven van een autobiografie. Ter illustratie: zij schreef haar eerste roman The Country Girls (1960) in drie weken, terwijl ze drie jaar over haar autobiografie Country Girl heeft gedaan. ‘De memoire was veel moeilijker, die moet een schijn van fictie hebben,’ aldus O’Brien. ‘Daarmee bedoel ik niet de onwaarheden van fictie, maar de schijn van taal.’

‘De meeste schrijvers waarvan ik brieven heb gelezen, zoals van Flaubert en Tsjechov, waren naast het feit dat ze permanent geldzorgen hadden ook eenzaam. Dat moeten ze ook wel zijn. Ze zouden niet door het hellevuur van het schrijfproces gaan tenzij ze eenzame personen waren.’

O’Brien merkt in het gesprek ook een verschil in de benadering van mannelijke en vrouwelijke schrijvers op. ‘Een vrouw als schrijver, of als kunstenaar zelfs, wordt anders gezien dan haar mannelijke tegenhanger,’ aldus O’Brien. ‘Dat is een nadeel, maar daar moet je tegen vechten door het te negeren.’

Oeuvre

O’Brien heeft een uitgebreid oeuvre waarin ze met name de emoties en conflicten van vrouwen centraal stelt, vaak door problemen met mannen. Haar allereerste roman The Country Girls veroorzaakte door de seksueel getinte inhoud veel oproer bij de bevolking van Ierland. Het gevolg was dat haar boek verbannen en zelfs meerdere malen verbrand werd. O’Brien woont inmiddels in Londen en wordt door de Amerikaanse auteur Philip Roth als ‘de meest getalenteerde vrouw die op dit moment in het Engels schrijft’ gezien.