De FacebookSoap is gestopt

Wegens het mooie weer van vandaag en de aankomende week zetten we de FacebookSoap stil. We laten het verhaal onafgerond achter. Misschien vervolgen we de soap op een later tijdstip. Wij willen iedereen hartelijk bedankt voor hun deelname!

De FacebookSoap startte op 14 mei. Deelnemers konden elke dag een scène schrijven op onze Facebook pagina, waaruit een definitieve scène door ons werd gekozen. Zo ontwikkelde het verhaal zich tot een heuse soap met levendige personages.

Lees hieronder de soap van begin tot eind. Het verhaal is onafgerond, een vervolg sluiten we immers niet uit!

Het familieweekend (met bijdragen van José van Winden, Hanneke Koppers en Evelien de Block)

Uit het gras steken vier poten. Emma besteedt er geen aandacht aan. Ze jogt over een dijk met lekkere muziek op. Ze heeft wel wat anders aan haar hoofd dan vier poten. Het familieweekend voor haar vaders zestigste verjaardag, bijvoorbeeld, in hotel het Rode hert. Ze heeft  vroeg ingecheckt want ze wil eerst minstens een uur rennen  om rustig te worden in wat ze noemt: mijn adhd-hoofd. Dit is geen weekend waar ze naar uitkijkt. In gedachte ziet ze haar vader de volle gelagkamer binnenkomen met de zelfverzekerdheid van de strafrechtadvocaat die hij is. Alsof hij zijn jacht betreedt. Mooi pak, uiteraard, met een zalmkleurig pochet. BN-ers, ze heeft er haar buik wel even van vol. Terwijl ze rent, kijkt ze opzij. Nog steeds die vier poten. Ze trekt aan het witte snoer, de oortjes bungelen nu om haar hals en opeens hoort ze heldere geluiden.

Uit het gras komt geblaat. De weg is leeg. Het geblaat klinkt smekend – of verbeeldt ze zich dat? Ze klimt over een gammel hek en loopt door het gras naar de vier poten. Onder de vier poten ziet ze de zachte buik van een schaap dat haar met wilde, gele ogen aankijkt. Ze heeft geen idee wat ze moet doen. Ze weet niets van schapen. En van koeien. En van kippen. Voorzichtig geeft ze een duwtje tegen een poot. Het schaap mekkert nog harder alsof het wil zeggen dat dit totaal geen zin heeft. Op de dijk remt een auto. Goddank. Een man in een blauw overall klimt over het hek. Zwarte riem, groene rubber laarzen. Maar wel een leuk hoofd, vindt ze. Ze is zich plotseling bewust van haar strakke, felgekleurde hardloopkleding.

Als hij naast haar staat, vraagt hij spottend: ‘Zo, en wat ben jij van plan?’

Emma weet zich even geen houding te geven. 'Ikke..' Ze wordt gered door het klagende geblaat van het schaap.
'Domme wichten altijd,' zegt de boer, want dat zal hij vast wel zijn met zijn blauwe overall. Hij pakt het schaap bij de rug en trekt 'm met al zijn kracht overeind. Emma ziet de spierballen onder zijn strakke mouwen aanspannen. Ze heeft helemaal niets met boeren, maar deze ziet er toch best appetijtelijk uit.
Zelfverzekerd glimlacht ze naar hem en steekt haar hand uit. 'Ik ben Emma.'
De boer slaat zijn hand af tegen zijn broek en pakt die van haar. Hij knijpt hem bijna fijn. 'Geert,' gromt hij. 'Verdwaald?'
Nee, schudt ze. 'Ik logeer daar.' En ze wijst naar het hotel. Ze glimlacht. 'Ik ga weer verder. Misschien tot ziens?' Emma rent met bonzend hart verder. Na een paar meter kijkt ze nieuwsgierig over haar schouder. Boer Geert kijkt haar fronsend na. Betrapt kijkt Emma weer vooruit. Ze kan maar beter een beetje doorlopen, anders is ze alsnog te laat terug voor de lunch.

Bezweet komt Emma weer aan in de lobby van het hotel. Nu eerst even lekker douchen, even rust, voordat de hele meute komt.
'U bent toch de dochter van Frits van Ligten?' Een jonge vrouw komt naar haar toegelopen. 'Mag ik u een paar vragen stellen?'
Emma wimpelt haar af. Persmuskieten. Nu al. Ze beent vastberaden naar de lift. De vrouw pakt haar arm. Geërgerd draait Emma zich naar haar toe. 'Ik heb geen commentaar.' En ze wil doorlopen.
'Mevrouw, ik ben Antoinette Licht, van de recherche. Kunnen we even rustig praten?'
Emma verstijft. 'Ja, natuurlijk.'

Vliegensvlug laat Emma de afgelopen dagen door haar hoofd gaan. Op de redactie van RTL Boulevard was ze op niets moorddadigs gestuit, haar zussen had ze gisteren nog gesproken en haar vader, tja haar vader. Wanneer was die als strafrecht advocaat niet in iets vies verwikkeld? Ze recht haar rug.
‘Mevrouw van Ligten, u zweet nogal, gaat het wel?’
‘Ik heb net een uur hard gelopen. Kan ik iedereen aan raden, maakt het hoofd leeg.’ Goede rechercheur die nu nog angst- en sportzweet kan onderscheiden.
‘Ach een leeg hoofd. Maar goed, ter zake.’
Emma knikt.
‘De naam Nicha Pelupessy, zegt u die iets?’
Wie kent de vrouw die uit het niets een bestseller thriller schreef nu niet? Recent was Emma gevraagd door haar hoofdredacteur om research te doen naar de achtergronden van Pelupessy. Op haar wedervraag waarom juist zij, had hij haar een knipoog gegeven. ‘Jij bent de enige die roddels van waarheid kan onderscheiden.’
Ze had geen idee gehad waar hij op doelde.
‘Nicha Pelupessy wordt gezocht wegens moord. Wij hopen dat u ons kunt helpen.’
‘Ik? Ik ken de vrouw niet eens persoonlijk.’ Ze heeft al geen zin in dit weekend, maar deze ondervraging maakt het er niet beter op. ‘Sorry.’ Net als ze wil weglopen, ziet ze haar vader hun kant op komen. Ook dat nog.
‘Lieverd, wat fijn je hier al zo vroeg te zien. Maar wat zie je eruit? Hopelijk heb jij iets gepaster bij je? Ik heb een belangrijke mededeling.’
Emma ziet de rechercheur met een half oor meeluisteren. Haar vader ziet het ook. ‘Nee, hoor mevrouw de detective, niets spannends.‘ Hij buigt zich naar de rechercheur en fluistert zacht: ‘Ik ben verliefd op een moordwijf…en vanavond introduceer ik haar bij mijn kinderen.’

Hij legt een hand op de onderrug van zijn dochter. ‘Als u ons wilt excuseren.’ Wanneer ze uit het gezichtsveld van de rechercheur zijn, laat hij haar los. ‘Wat was dat?’ 
‘Geen idee,’ zegt Emma. ‘Iets over een schrijfster die ergens van verdacht wordt.’ 
‘Kom zeg, we laten ons weekend niet verstieren,’ zegt Frits. Er klinkt een korte melodie. Hij pakt zijn mobiele telefoon en weg is haar vaders aandacht. ‘Ga jij je maar even opfrissen, ik zie je later.’ Hij draait zich om en loopt richting de uitgang van het hotel. 
Het zal wel weer een zakenrelatie zijn, denkt Emma en ze loopt naar de lift.

‘Liefje…,’ zegt Frits en luistert naar de stem aan de andere kant van de verbinding. Zijn gezicht verstrakt en zijn mond vormt een strakke lijn. ‘Vergeet het maar, je doet precies wat ik je gezegd heb. Afgesproken?’ Nadat hij de verbinding verbroken heeft, staart hij enige tijd voor zich uit. 

Cathelijne laat zich achterover op het bed vallen. Loom strekt ze haar arm uit naar haar poes. Chanel laat zich deze aandacht gewillig welgevallen. Ze heft alleen haar kopje op wanneer die indringer de slaapkamer binnenkomt. 
Peter glimlacht bij het aanzicht van een naakte Cathelijne die haar huisdier streelt. Met behendige bewegingen strikt hij zijn stropdas. Hij neemt plaats naast zijn geliefde en buigt zich om haar lippen te kussen. Cathelijne snuift de geur van de zojuist aangebrachte aftershave op. Het is dezelfde als die haar vader gebruikt. Niet de enige overeenkomst die haar minnaar met hem deelt. 
‘Ik zie je straks,’ zegt Peter. 
‘Jammer dat je helemaal aan het andere eind van de tafel zit,’ pruilt Cathelijne. ‘We kunnen elkaar het hele weekend niet zien, ik slaap met Sandra op één kamer…’
Peter glimlacht ongemakkelijk. ‘Ik moet echt gaan.’