Astrid Habraken wint Literaire Parel voor Beste Boek: ‘Verhalen vertellen is wat ik het liefste doe’

Astrid Habraken won dit jaar de Literaire Parel voor het Beste Boek – een bekroning die haar nog altijd wat ongelovig doet glimlachen. Haar tweede roman Madame Bonheur, over een mysterieuze hotelgast en een zoektocht die leidt van Den Haag naar de wijngaarden van Bordeaux, wist de jury unaniem te overtuigen. 

‘Ik dacht alleen maar: echt waar?!’

Toen Astrid Habraken hoorde dat ze gewonnen had, kon ze het nauwelijks geloven. “Bizar, dat was mijn eerste gedachte. Ik had ook de andere genomineerde boeken gelezen en wist dus hoe sterk de concurrentie was. Dat maakt het des te bijzonderder. Het voelt als een enorm cadeau.”

De prijs is voor Habraken niet alleen een persoonlijke mijlpaal, maar ook een erkenning van haar schrijverschap. “Ik vind het heerlijk om verhalen te vertellen, maar als een jury die je bewondert zo lovend is over jouw werk, dan geeft dat echt een extra boost.”

De oorsprong van Madame Bonheur

De roman begint in een chic hotel in Den Haag, waar de geliefde hotelgast Madame Bonheur onverwacht overlijdt. Receptioniste Claire, die een warme band met haar had, ontdekt dat de contactgegevens van de vrouw vals zijn. Haar zoektocht naar antwoorden brengt haar naar Parijs en de wijngaarden van Bordeaux.

De inspiratie voor het boek kwam van een waargebeurd verhaal dat Habraken hoorde van een vriendin. “Een man overleed in een hotel in Amsterdam, en niemand wist wie hij écht was. Toen riep ik meteen: daar zit een verhaal in!” Uiteindelijk veranderde ze alle details, behalve één: net als Madam Bonheur kwam de man uit Parijs.

De wijnregio’s van Frankrijk spelen een belangrijke rol in de roman. Niet toevallig, want Habraken reist graag en ontwikkelde tijdens een verblijf in Italië in 2019 een fascinatie voor wijntradities. “Ik hoop dat lezers ook nieuwsgierig worden naar die wereld. Ik heb er zelf veel over gelezen, struin graag over wijngaarden en vraag advies in verschillende wijnwinkels. Die in Wassenaar vormde zelfs de basis voor de wijnwinkel in het boek.”

Liefde, keuzes en geen oordeel

Habraken wilde in Madame Bonheur vooral de complexiteit van relaties tonen. “Hoe liefde verschillende vormen kan aannemen, hoe keuzes uit je jeugd kunnen blijven doorwerken. En dat je soms terugkijkt en denkt: was ik naïef? Maar dat het dan te laat voelt om het nog anders te doen.”

Oordelen laat ze graag aan de lezer. “Ik schrijf bewust zonder stelling te nemen. Mijn personages zijn mensen van vlees en bloed, met goede én minder goede kanten. Daar zit voor mij de kracht.”

Schrijven met wijn en deadlines

Habraken heeft geen vaste schrijfroutine. “Ik ben geen goede plotter. Het verhaal moet voor een deel ontstaan tijdens het schrijven. Maar ik werk wél goed met deadlines. Bij Madame Bonheur publiceerde ik wekelijks een hoofdstuk online, dat hielp enorm.”

Wat haar schrijverschap extra bijzonder maakt, is haar achtergrond. Ze schreef lang educatief materiaal voor studieboeken. “Toen hoorde ik vaak: ‘Je hebt Nederlands gestudeerd, dan kun je vast schrijven.’ Maar educatief schrijven is iets heel anders dan literair schrijven, kan ik je zeggen!”

Ze volgde een schrijfcursus bij Marelle Boersma en schreef jarenlang wekelijks samen met collega-auteur Jet Nijland. “We lazen elkaars werk, gaven feedback. Die wisselwerking is ontzettend waardevol.”

Leren van een writer’s block

Het moeilijkste moment in het schrijfproces? Een scène die maar niet lukte. “Ik dacht: dit is hét sleutelmoment. Hoe breng ik dit geloofwaardig op papier? Tot een vriendin zei: ‘Misschien is het helemaal geen sleutelmoment.’ Pas toen kon ik verder.”

Inspiratie voor haar volgende boek

Na het succes van Madame Bonheur werkt Habraken aan een nieuw project, gebaseerd op het leven van haar opa Sjef, die als oorlogsvrijwilliger naar Indonesië vertrok. “Ik wist weinig van hem, hij overleed lang voor mijn geboorte. Maar ineens kwamen er bij mijn ouders foto's en documenten op tafel. Daar begon mijn zoektocht en mijn derde roman.”

Ook dit boek zal draaien om relaties, keuzes, en leven met de gevolgen daarvan. “Opa Sjef is in mijn hoofd al helemaal tot leven gekomen. Hij lijkt op mijn andere opa, maar ook op de opa van mijn man – en een beetje op mijn oma.”

Tips voor andere schrijvers

Wat zou Habraken willen meegeven aan schrijvers die dromen van een prijs? “Investeer. In jezelf én in je team. Volg een cursus, sluit je aan bij een schrijfgroep. En werk samen met een goede redacteur, vormgever en corrector. Je wint geen prijs met een boek dat niet op professioneel niveau is uitgegeven.”

Geen fulltime schrijver

Op de vraag of ze ooit fulltime schrijver wil worden, is ze resoluut: “Vooralsnog niet. Ik werk als onderwijskundige en die rol bevalt me goed. Juist omdat ik in dat werk ook in gesprek ga met mensen en in nieuwe werelden duik. Die afwisseling zou ik missen.”

En wat typisch Astrid is, maar je niet in het juryrapport leest? “Ik haal mijn inspiratie vaak uit kleine dingen die ik hoor of zie. Grote visionaire thema’s zul je bij mij niet snel tegenkomen, al houd ik enorm van dystopische verhalen. Wie weet, ooit...” Na een schrijfproject ontspant Habraken het liefst met haar man: reizen, koken, wandelen en hoe kan het ook anders - een goed glas wijn.

Astrid Habraken (1978) debuteerde in 2020 met haar roman Verdwaald in Tirol. In 2024 verscheen haar tweede boek Madame Bonheur, bekroond met de Literaire Parel voor Beste Boek. Ze woont in Wassenaar en werkt als onderwijskundige.