Margo Bleeker

Als meisje van 13 zat ik graag op mijn zolderkamer te schrijven, voornamelijk gedichten. Het maakte het leven iets lichter. Ik raakte iets aan met woorden, die ik dan opschreef in een klein rood boekje wat ik daarna verstopte achter in mijn bureaula onder mijn schoolschriften. Ze waren van en voor mezelf.
Ook later in mijn leven ben ik veel blijven schrijven, dagboeken, reisverslagen. In die tijd ontdekte ik haiku's en speelde ik wat met die dichtvorm, nooit heel serieus. Wel bleef het schrijven een expressievorm waar ik me het best bij voelde.
Ik ben Nederlands gaan studeren en vervolgens doceren. Tijdens mijn studie overweldigde de gedichten van Slauerhoff, Nijhoff en Gorter me. Door het analyseren van dat werk deinsde ik ineens terug voor mijn eigen schrijfsels.
Inmiddels ben ik 56 en kijk ik terug op ''life events''. Dagboeken zijn weer opgepakt. Gedichten mogen tegen het licht gehouden worden.
Ik hou van het schrijven van gedichten, daar ligt mijn passie. Toveren met woorden, spelen met beelden.
Ik ben onderweg op mijn eigen schrijverspad, lerende, lezend, schrijvend, zoekend en vooral spelend. Het lijkt me ontzettend gaaf eens een vette rap te schrijven..