#585 Prinses op de pit

Random woorden: bedekking, mikpunt, pompoen, ovaal, teen, hert, hemel.

Herschreven verhaal: “De prinses op de erwt” van Hans Christian Andersen, Nederlandse vertaling uit de 19e eeuw 

Prinses op de pit:

De prins van de lieveheersbeestjeskolonie in Pumkin Valley zocht een prinses. In deze uitgestrekte weide kon hij haar niet vinden. Verder weg, nog voor de winter, zou hij zijn prinses vinden. Van alle prinsessen die hij had bezocht, was er niet een met het juiste aantal prinsenstippen. Het moest kloppen van top tot teen, anders bleef hij liever alleen. Had hij gezegd.

Tijdens zijn zoektocht ziet hij de bedekking van de velden veranderen. Bij vertrek stond de Valley volop in bloei met groentinten, witte bloempjes en strak blauwe hemel. Naarmate de tijd verstreek, kon zelfs een volgroeide oranje pompoen met keurig verdeelde bollingen hem niet opvrolijken. Zijn gevoel verkleurde mee met de overgebleven dorre planten waarvan de pompoenen inmiddels zijn geplukt. Bruine en zwarte tinten onder de grijsgrauwe lucht deden hem beseffen dat er geen tijd meer was en dat hij terug moest keren naar de oude eik.

Op de druilerige nacht waarbij een donder de boom deed trillen, en net voordat de koning de winterslaap wilde aankondigen, kwam er tussen de druppels door een klein lieveheersbeestje aanvliegen. Ze landde op een tak waar de boomwachters haar aanhielden. Ze zag er niet uit als een prinses die ze zei dat ze was. Het was moeilijk te zien met alle bliksemflitsen. Een regendruppel op haar rug vergrote haar stippen vreemd. Haar vleugels hingen slap langs haar lijfje en het water druppelde ervan af, waardoor ze met haar voetjes in een plasje regenwater stond.

De koningin nam haar mee in de diepte van de boomschors. In de prachtige slaapstrook had ze een bedje opgemaakt van zachte blaadjes en dikke vacht van een hert. De koningin had de ovaal gevormde pompoenpit zo goed bedekt dat alleen een prinses dit zou opmerken.

Na de winterslaap kwamen alle lieveheersbeestjes samen op de grote buitentak. Hier was de zogenoemde prinses het mikpunt van gesprek en met veel geroezemoes wachtend op antwoord. Is ze echt een prinses of niet?
De prins keek met zijn grote witte ogen naar het rood gekleurde meisje dat uit de schors kwam gekropen. Ze schudde haar vleugels uit met precies het aantal stippen dat hij zocht. Verbaasd over hoe mooi ze nu was, vroeg de koningin of ze een goede winterslaap had gehad, maar de woorden die ze gebruikte pasten niet bij haar prachtige voorkomen en ze begreep niet hoe het zachte bedje haar vleugels bijna had doen breken.

De prins was dolgelukkig, trouwde zijn echte prinses en ze vlogen nog lang en gelukkig in hun Pumkin Valley.