# 585 Tak & Wortel en # 571 Het nachtegaeltje (herschreven verhaal)

De regen gaat over in een stortbui waardoor het laantje verandert in een modderstroom. Een felle bliksemflits verlicht de met wolken bedekte nacht gevolgd door een forse donderslag. Crowfort glibbert met zijn paard aan de teugel over het pad. Hij vangt het piepende geluid van met een vijzel voorziene uithangbord op. De lucht van bedwelmende kruiden, specerijen en andere medicinale middelen prikkelen zijn slijmvliezen als hij naar binnenstapt.

De elfen apotheekster stopt met het roeren in de koperen ketel die boven het altijd brandende vuur hangt.
‘Mijn naam is Crowfort. Verkoopt u kruiden voor bijzondere doeleinden?’
Ze draait zich om en maakt een buiging.
‘Welkom meester Crowfort. Mijn naam is Wolfbloom.’
Crowfort overziet de chaotisch ingerichte ruimte. Op de tafel ligt een beduimeld geneeskundig boek. Op groen uitgeslagen planken liggen kleine doosjes en flesjes. Kruiden hangen aan de dakspanten.
‘U wenst?’
‘Middelen om eventuele vijanden van de hertog discreet uit te schakelen.’
‘Ik adviseer u om gebruik maken van een van de volgende kruiden: wolfskers, zwart bilzekruid of hemlock. Elk met zijn eigen specifieke werking. Ze zijn seizoensgebonden en ik heb er twee op voorraad.’
Ze haalt twee gekleurde flesjes uit een kleine kist.
Crowfort pakt de doorzichtige kolfjes.
‘Wat doen deze vergiften als je ze toedient?’
‘In het rode zit bilzekruid dat iemand hevige krampen geeft tot de dood er op volgt. In het groene zit het dodelijke hemlock waarbij het slachtoffer binnen korte tijd sterft.’

Crowfort heeft geen verdere uitleg nodig en geeft de apotheekster de gevraagde goudstukken. 
‘Ga er voorzichtig mee om,’ zegt Wolfbloom.
‘Het gif zal door deskundige handen toegediend worden. De kok van de Dragonheart Tavern gebruikt ze als aanvullend ingrediënt voor een van zijn exclusieve gerechten.’
De flesjes verdwijnen in zijn tas en zonder verder iets te zeggen stapt hij de waterkoude nacht in. 

De schuingedrukte woorden komen uit een random woord generator Nederlands. 

# 571 Het nachtegaeltje (herschreven)
Geplaatst na het lezen van de toelichting

Door de broeierige warmte hebben de dorpsbewoners de schaduw opgezocht. Crowfort slentert langs de winkeltjes en de diverse werkplaatsen waar ambachtslieden aan het werk zijn. Uit een van de werkruimtes klinkt even het geluid van gefluit. Als hij blijft staan sjokt een paard met begeleider hem voorbij. Door de open deur ziet hij in de kleine ruimte een man achter een werkbank hout bewerken.

’s Avonds neemt hij plaats aan de bar van de Pig and Whistle waar hij een lokaal biertje bestelt. 
‘Weet u wat er gemaakt wordt in die kleine werkplaats met de blauwe gebladderde deur in de dorpsstraat?’
‘Ah, u bedoelt de werkplaats van Jacob Pearwoode.’
‘Dat zal wel. Ik hoorde daar iemand muziek maken.’
‘Jacob is een blokfluiterbouwer met liefde voor zijn vak.’
‘Ik zag wel wat kleine stammetjes hout liggen.’
‘Dat is het begin. Je hebt gortdroog hout nodig voor de bouw.’
‘En dan?’
De herbergier draait zich om en haalt uit een la een klein kistje. Van binnen is het bekleed met zacht fluweel en daarop ligt een prachtige fluit.
‘Dit is de blokfluit van Jacob. Hij blaast er hier af en toe een deuntje op.’
Hij bekijkt het houten instrument aandachtig. 
‘Deze is met veel zorg uit een speciaal stuk hout vervaardigd. Het mondstuk met labium is het moeilijkst te maken.’ 

Een jonge vrouw komt naast Crowfort staan en haar vingers gaan reikhalzend naar het instrument.
‘Daar kun je niet zomaar aankomen,’ zegt hij.
‘Dat is de sopraanfluit van mijn oom. Ik ben zijn nichtje Joy en mag er op spelen.’
Koesterend neemt ze het blaasinstrument uit zijn bedje. 
‘Voor een drankje speel ik een liedje voor jullie.’ 
De herbergier knikt haar toe en na een korte stilte bewegen haar fijne vingers over de fluit. Het gezang van een nachtgaeltje vult de gelagkamer.

Liefde; muziek; stilte. Naar mijn fantasy-setting verplaatst en wat historische gegevens gecorrigeerd.