#583 – Een nieuw thuis

Dag Job,

Hoppa! Crowfort rides on :-)
Je weet het: Niet mijn genre.
Veel tell. Maar dat hoort erbij (daarom is het ook niet mijn genre :-)).
Maar de sfeer heb je weer mooi neergezet. Vooral in de openingszin.
Het graan ligt gegeseld op de akkers. 
Dat plaats - voor mij - samen met het vervolg De hevige hagelbuien midden in de zomer hebben hun verwoestende werk gedaan. Voor de boeren- families staat er een hongerwinter voor de deur. het verhaal in de sfeer van armoede en wanhoop. (Ik denk trouwens wel dat het eind van de zomer moet zijn. Want dan staat het graan zo hoog dat het platgeslagen kan worden. Detail en ik weet het niet zeker).
Als door een waas kijkt ze naar hem op. Hou ik ook wel van.

Ik kreeg beelden. Zag de scène voor me. En daar draait het om.
En als dit geen verhuizing met conflict is...
GG!

Angus bedankt voor je positieve feedback. Ik heb het even opgezocht voor de zekerheid: het is een beetje afhankelijk van het weer, maar het meeste graan is zo eind juli , begin augustus het hoogste.

Het graan ligt gegeseld op de akkers.  --> heel beeldend zodra ik de zin erna lees!

Detail: De boer komt met gebalde vuisten overeind. Hij gooit een stoel om en stampt dreigend op Crowfort af. Hij houdt zijn knuisten voor zijn gezicht. --> wie houdt de vuisten voor wiens gezicht? Theoretisch zijn er nu vier mogelijkheden ;)

De slotzin doet weer heel erg sprookjesachtig aan. Mooi verhaal in het genre waar je sterk in bent, Job Weessies. 

Een bijzondere verhuizing, en een bijzondere invulling van de opdracht. GG.

Na de laatste regel bekroop me wel een akelig gevoel. Het kind huppelt vrolijk weg maar gaat ondertussen wel met een vreemde meneer mee. Hopelijk heeft hij echt goede bedoelingen met haar!

Hallo Job 

Er gebeurt nogal wat in je verhaal. Ik voelde me wel meegesleept.

Maar er bleven ook wat schurende vragen achter. Het meisje huppelde vrolijk mee. Was het verdriet dat ze weg moest bij haar ouders dan nu ineens helemaal opgedroogd?

Moeder kijkt venijnig naar vader? Waarom? Ze lijken het dan toch eens te zijn over de verkoop? Om andere redenen, maar toch.

Hoe dan ook,  een leuk verhaal.

Jascha bedankt voor je positieve feedback. Op je vraag wiens vuisten het zijn. Ik denk dat deze zin het antwoord geeft: Crowfort trekt zonder aarzelen zijn zwaard. De boer wil het vuist gevecht aangaan.

Lia bedankt voor je compliment. Ne voor jou wat achtergrond informatie. Crowfort is paladijn. Een paladijn heeft een eed gezworen. In zijn geval het tegengaan van slavernij en het beschermen van kinderen. De eed is nog wat uitgebreider maar verdere uitleg is nu niet nodig. Crowforts gedrag en magisch zwaard zijn een teken van zijn goede bedoelingen.

Ancenita, de relatie tussen Ine en haar moeder is al gespannen. Moeder is al akkoord met de verkoop van haar dochter als slavin, maar is ook de strijd zat tussen wat er van een boerendochter verwacht wordt en de wens van de dochter om tovenaar te worden. Eni ziet haar wens in vervulling gaan als ze hoort dat Crowfort een plek voor haar weet als leerling bij een tovenaar. 

Mooie beeldende opening Job. Is boerenfamilies niet een woord? Vanwaar het streepje? De wambuis is een kledingstuk dacht ik, moet er niet nog een toevoeging komen van iets als te paard?
Op zich kan vraagt hij weg, na kan ik je helpen? Omdat je het meisje naar hem op laat kijken is al duidelijk dat hij het zegt. Het resolute mee naar binnen nemen is mooi. Het gegeven dat ze tovenaar wil worden had ik misschien al eerder aan bod laten komen. Nu komt het een beetje onnatuurlijk over. Ik zou er wellicht voor kiezen dat niet door de moeder aan bod te laten komen, haar alleen te laten zeggen: Ze loopt er hier altijd de kantjes van af.’ Het in een latere scene verwerken waarbij Crowfort een gesprek met het meisje heeft. De omslag in emoties bij het meisje is wat te snel naar mijn mening. Zeker omdat ze eerst moest huilen als slaaf verkocht te worden. 
 

Dag Job, een tijdsbeeld dat je weer goed tot leven hebt gebracht. Moet in de titel nieuw geen 'e' krijgen?

Emmy bedankt voor je feedback. Het is inderdaad boerenfamilies maar als je het woord aan het eind van een zin breekt wordt het boeren- families. De omslag in gedrag kan bij een tiener / kind ook heel plotseling gaan. De boer en boerin zijn niet de meest liefdevolle ouders. Wambuis is inderdaad een kledingstuk. Ik ga ervanuit dat de lezer door heeft dat hij op zijn paard zit. Voor een paladijn is dit niet zijn logische kledingstuk.

Gi, bedankt voor he reactie. Ik heb bewust thuis neergezet omdat de tekst ook eindigt met thuis. Daar had tehuis een verkeerd beeld kunnen oproepen.

Sorry Job, ik denk dat je niet begrijpt wat ik bedoel. Je tekst eindigt met nieuwe thuis. Die e staat er niet in de titel. 

Gi bedankt voor de uitleg. De e verwijderd.

Nogmaals sorry, Job, maar de e hoort er m.i. wel, ook in de titel. 

Gi, ik heb het even nagezocht. Een tehuis is een instelling die verblijf en verzorging biedt aan mensen die geen eigen thuis hebben. Nu is een opleiding bij een tovenaar een interne opleiding en is er geen sprake van een tehuis.

Leuk zo'n discussie over de invulling van een woord in het verhaal.

Nog steeds moet ik de discussie verder zetten. Ik heb het niet over de e in thuis maar over de ontbrekende e in het woord nieuw. Zoals je eerst eindigde met ...naar haar nieuwe thuis, moet dit ook in de titel staan. Je zegt en schrijft dus: Een nieuwe thuis. 

Ik sluit me aan bij Gi. Haar nieuwe thuis klopt. Maar dit is een miscommunicatie, geen discussie 😁

Hier is volgens mij de oplossing:

huis kan zowel een het-woord als een de-woord zijn. In België wordt thuis als de-woord beschouwd. Bij een de-woord krijgt het bijvoeglijk naamwoord dat eraan voorafgaat, altijd een buigings-e.

• een warme thuis, zo'n fijne thuis, geen goede thuis, die gezellige thuis, haar nieuwe thuis, Fiens echte thuis

In Nederland wordt thuis als het-woord beschouwd. Bij een het-woord krijgt het bijvoeglijk naamwoord alleen een buigings-e als het voorafgegaan wordt door het, dit, dat, een bezittelijk voornaamwoord of een vooropgeplaatste genitief. In de andere gevallen blijft het bijvoeglijk naamwoord voor thuis onverbogen.

Deze uitleg klopt volledig, Job. Hieruit blijkt alweer hoezeer we van elkaar kunnen verschillen en toch dezelfde taal spreken. Dat zie je ook met het Frans in Frankrijk en Canada, het Engels in Engeland en de V.S., Australië en Nieuw-Zeeland of het Duits in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Alhoewel men zich in die talen niet heeft geamuseerd met het toekennen van twee mogelijke lidwoorden voor één en hetzelfde woord. Toen ik een tijdlang Nederlandse les gaf aan expats snapten ze er geen jota van.

Graag gelezen, Job. Een zeer sterke eerste zin, vind ik, daar geniet ik van. Ook van de communicatie tussen Gi, jou en Jascha, trouwens.

Leerzame discussie over nieuwe thuis of nieuw thuis. Weer wat geleerd. Ik sluit mij aan bij het sfeervol vinden van het verhaal. Het begin doet denken aan een sprookje. Misschien kun je ook in jouw beschrijving van de emoties aan het einde wat van de sfeer toepassen in plaats van de emotie kaal te benoemen? Dat kun je vast.

Bedankt voor je leerzame feedback. Ik ga met je laatste opmerking aan de slag.