#582 De eerste

‘Mam, dit is Jade.’ 
Ik pakte de slanke hand van het meisje dat me verlegen aankeek van onder haar sluike, zwarte pony. In het Engels stelde ik mezelf voor. Daan onderbrak me en zei: ‘Je kunt gewoon Nederlands praten, hoor.’
Jade bleek uit Breda te komen, al waren we daar zo’n vijfhonderd kilometer van verwijderd.
Het meisje murmelde eenlettergrepige antwoorden toen ik vroeg of ze ook stage had gelopen en nu ook weer naar huis ging. Ik verstond haar niet en liet het zo, maar juichte van binnen op het moment dat de twee hartstochtelijk zoenden terwijl ik mijn zoons spullen in de achterbak zette. Daan had blijkbaar een liefje. De eerste. Althans, de eerste die hij aan me voorstelde. Wat was ik blij voor hem.
‘Nu zie ik haar nooit weer,’ zei Daan toen we wegreden.

‘Geen parfum mam, maar je weet wel.’
De tortelduifjes hadden in de afgelopen maand ontdekt dat Breda-Leusden prima te doen was. Vooral als je je moeders auto mee mocht.
Op naar de lingeriezaak. Ik met kordate stappen; enthousiast en gevleid dat hij me meevroeg. Daan schuchter alsof hij weer vijftien was en dus bij voorbaat beschaamd voor alles wat een moeder doet en zegt. Toen bleek dat de winkel klantvrij was, durfde hij mee naar binnen.
De drie vriendelijke verkoopsters waren behulpzaam en wisten Daan op zijn gemak te stellen, ondanks dat ze zich luidruchtig bemoeiden met de frivole strings, vol strikjes en kant.  
‘Heeft ze een beetje mijn figuur?’ vroeg een van de dames.
‘Nee, ze is veel kleiner dan u. En veel dunner.’
Ik kromp in elkaar. De dame lachte het weg.
Toen, trots: ‘Ik kan wel een foto laten zien!’

‘Dank dat je mee was, mam.’ Mijn zoon liet de gure wind zijn gezicht afkoelen.
Ik glom.