#579 Ik ben jouw held, baby
'Hé schoonheid mag ik bij je aanschuiven?' De hap koolraapschnitzel blijft in mijn keel hangen en dreigt bijna de verkeerde weg te kiezen. Mag ik even een emmer, denk ik.
'En waarom zou ik daar ja op moeten antwoorden?'
' Omdat ik jouw held ben, baby.'
Met een ferme ruk trekt hij de stoel tegenover mij naar achter en gaat er op zitten alsof het een troon is.
'Pardon?!'
'In je verhaal, schat.'
Hij lacht zijn hagelwitte tanden bloot en strijkt met een hand over zijn gepantserde haar. Hij raakt het net niet aan. Het is zo'n beweging van ik wil wel, maar ik kan niet, denk ik en probeer een lach te onderdrukken.
'Ik weet wat jij en je alter ego nodig hebben.' Hij pauzeert even en wenkt naar de ober. 'En dat is zeker niet dat sulletje wat je nu bedacht hebt. Zo'n woke-type dat denkt de wereld te moeten verbeteren.'
'Een fles Châteauneuf-du-Pape voor ons beiden, alstublieft.' De ober knikt goedkeurend.
Mijn zogenaamde held trekt zijn jasje uit en hangt het over de rugleuning van zijn stoel. Zijn spierbundels knallen me tegemoet door het witte shirt. Een gesofisticeerde smaak in het opgepompte lijf van een holbewoner, denk ik en trek ook mijn vestje uit. Mijn rechterhand blijft in mijn mouw hangen en de aspirant held schiet overeind om mij uit de hulpeloos uitziende situatie te redden.
'Juulke is niet mijn alter ego en Bo is zeker geen sul', antwoord ik pinnig. Wat denkt die blaaskaak wel. Ik duw hem minder krachtig dan ik wil, van me af.
'Bo zet zich in voor de armen en hij strijd met Juulke voor de rechten van de vrouw.'
'Lieffie, als ik de held in je verhaal word, hoef je niet te vechten voor je recht en lig je iedere dag in mijn armen.'
'Juulke zul je bedoelen,' zeg ik maar kan het beeld van mij in zijn armen niet wegvegen. Mijn ogen gaan naar de drie open knoopjes onder zijn kort geschoren baard. Er tussenin hangt een ankertje aan een leren riempje. Hoop.
Gelukkig geen geloof, maar ook geen liefde.
Hoi Ancenita, Tijdens het…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Hoi Ancenita,
Tijdens het lezen van je verhaal begon de enorme glimlach al bij de koolraapschnitzel.
Wat een pedant manneke is jouw held, en hoe beeldend schets je het stukje bij beetje vallen voor deze foute man.
Een koolraapschnitzel zou…
Lid sinds
16 jaar 2 maandenRol
Een koolraapschnitzel zou bij mij ook blijven hangen...:)
Je hebt een gladjakker neergezet waar je de kriebels van krijgt.
Gepantserde haar --> Dit probeerde ik voor me te zien. Ik vermoed achterover gekamd haar met een pot gel erin?
'...om mij uit de hulpeloos uitziende situatie te redden' --> gevoelsmatig lees ik hopeloos.
Verder prettig gelezen!
Stella en Jascha Dankjewel…
Lid sinds
8 maanden 1 weekRol
Stella en Jascha
Dankjewel voor de leuke reacties. Leuk om te horen dat de personages goed tot leven gebracht zijn.
Jascha, je vermoeden over het haar klopt. Dat is precies wat ik voor ogen had.
Dag Ancenita, De…
Lid sinds
13 jaar 4 maandenRol
Dag Ancenita,
De koolraapschnitzel bezorgde mij ook een glimlach. Maar ook een mooi detail (lijkt me) hoe verschillend de 'held' en de schrijfster in het leven staan. De 'foute held' is mooi neergezet. Als lezer gun je hem niets en je gaat meeleven met de schrijfster.
Ik zou zelf niet snel kiezen voor het weergeven van de gedachten of gevoelens van op deze manier. Kwestie van smaak.
Detail: beide moet beiden (want personen) zijn.
Mooi open einde.
Met plezier gelezen.
Hallo Angus, Heb 'beide'…
Lid sinds
8 maanden 1 weekRol
Hallo Angus,
Heb 'beide' aangepast. Bedankt.
Zou je een voorbeeld willen geven hoe jij gedachten en gevoelens anders zou weergeven? Ik ben daar wel benieuwd naar omdat ik ook altijd wel een beetje mee stoei.
Dag Ancenita, Jij vroeg:Zou…
Lid sinds
13 jaar 4 maandenRol
Dag Ancenita,
Jij vroeg:
Zou je een voorbeeld willen geven hoe jij gedachten en gevoelens anders zou weergeven?
Wil ik wel, maar:
Ik ben ook maar een amateur. Dus het is alleen maar mijn mening die voortvloeit uit mijn voorkeur voor show don't tell. Dat is de stijl die ik nastreef en ook als lezer waardeer.
Jij hebt jouw stijl.
Het voorbeeld dat ik dan wil geven, is uit mijn bijdrage:
'Dat had ook te maken met jouw gebrek aan zelfvertrouwen, volgens mij.' Ik glimlachte op de manier zoals een vader dat doet die blij is voor zijn puberzoon. Omdat die ondanks zijn verlegenheid en onzekerheid het mooiste meisje van de klas mee uit heeft gevraagd. En die blij komt vertellen dat ze 'ja' zei.
Ik benoem de gedachten van mijn HP niet direct, maar indirect vanuit een handeling/glimlach met de omschrijving met het onderliggende gevoel dat ik verbind (probeer te verbinden) aan een voor de lezer herkenbare associatie.
Dat is ook het fragment waar ik het meeste aandacht aan heb besteed.
Maar het is mijn stijl en niet meer dan dat.