#579 Havermelkelite

Dag jascha,

Ik weet niet wat Biro's zijn. Dus daar bleef ik een beetje haken.
Hetzelfde geldt voor mij voor 'epibreren'. Dat licht je wel toe, maar (enkel mijn mening) zou je dat misschien beter na het gebruiken van dat woord kunnen doen.
 Suggestie: Een tengere man van achterin [..]  misschien vervangen door De tengere man van achterin [...] .  Het is maar één woordje verschil, maar voor mij een wereld van omdat ik dan als lezer meteen snap over wie je het hebt, dat je teruggrijpt.
Wel graag gelezen. Met name vanwege de laatste twee zinnen die goed aansluiten bij de beschrijving van de sfeer. Mooie invulling wat mij betreft.

Dank voor je feedback Angus! 

Het is DE tengere man geworden. 
De Biro: een kakkerCanta of yuppenmobiel. Amsterdam staat er vol mee tegenwoordig. 
Ik heb in de eerste alinea een paar zinnen omgegooid om het Epibreren uit te leggen.

Hoi jascha,

Je verhaal start met een uitstekende settingschets. Omdat je hoofdpersonage zich daar zo niet op zijn plek voelt, geeft dat een goede basis voor  het gegeven dat een zeer willekeurige sollicitant zich kan aandienen. 

Een aantal rake vondsten maken die beleving compleet: een man van in de vijftig in combinatie met 'potloodventerjas'. Dat maakt het geheel bizar, wat het slot des te sterker maakt. Een goede en originele plottwist! 

Heel goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Je verhaal met plezier gelezen. Het eind is goed gevonden.

Hallo Jascha 

Eigenlijk moet het verhaal nog beginnen als die onverwachte wending aan het eind zich aandient. Daarmee maak je het verhaal op een zeer humorvolle manier af.

De overgang van 'In mijn ooghoek zie ik iemand binnenstappen.' naar ‘Ha schrijver, jij schrijft toch een verhaal over een romance die zich afspeelt" ging voor mij wat abrupt. Ik zie nog iemand binnenstappen in het café en dan staat ie al aan de tafel. Of bedoel je dat er in je ooghoeken opeens iemand verschijnt? 

 Verder kijkt verder niemand op> één ' verder' teveel.

Met plezier gelezen 

Allereerst: wat een grappige twist op het einde! Het voegt ook met hoe ontvreemdend je de setting omschrijft. Het gevoel van ongemak trek je op een geloofwaardige manier door in de handelingen van de schrijver.

Het enige dat ik kan benoemen is dat ik zelf een enter zou doen op elk punt in een dialoog waarop je wisselt van persoon. Dus van:

'Je schrijft toch een boek?’ Ik knik beduusd. 

zou ik:

‘Je schrijft toch een boek?’
Ik knik beduusd. 

maken. Maar ik weet eigenlijk niet of hier "regels" voor bestaan.

@ Nadine van de Sande Dankjewel!

@ Job Weessies Ook bedankt!

@ Ancenita Dankje! Het is wat abrupt. Ik zie het karakter de deur opengooien en recht op hem aflopen. Dit is ook een kwestie van het verrekte woordenlimiet :)

@perzikhoofd Dankje! Ik heb toch maar een enter geplaatst na het citaat. 

Hallo Jascha, 

Wat een heerlijk verhaal. Ik bleef ook even steken bij de Biro's, maar men hoeft niet alles te weten. Fijn dat je het hierboven uitlegt. 
Lief van de hipsterknot dat hij zich toch een beetje zorgen maakt, ondanks het heersende eenzame individualisme in deze yuppentent, dat je hier zo duidelijk schetst. 

Dankje Stella M.!

Ik heb in een eerdere reactie ook maar een foto ter verduidelijking toegevoegd 🤭

Dag Jascha,

Dank voor de foto ;-).
Door het omgooien van de zinnen leest het (voor mij) duidelijker.
(Ik realiseer me wel opeens dat het noemen van Carmiggelt en het opvoeren van een tengere man in een potloodventersregenjas bij mij de vraag oproept: Staat daar nu (in de beleving van de schrijver) Carmiggelt aan zijn tafeltje?).

Ha, goede plottwist Angus! Ik zou willen zeggen dat ik zover heb doorgedacht, maar dat is teveel eer ;)

Hallo Jascha, mooie sfeerbeschrijving. Jammer dat die bediende de sollicitatie afbreekt voor ze echt kan beginnen, ik was wel benieuwd naar de motivatie van Geronimo. Zeurtje: de proloog

Leuk verhaal, goed geschreven.

@Emily  Claeys wie weet komt mijn karakter wel terug in een latere schrijfopdracht :) en hoe het verkeerde lidwoord erin is geslopen... 🤔

@Nicoline69 dankjewel! 

Hoi Jascha,

Leuk verhaal. Je schetst de sfeer uitstekend en het voorkomen van zo'n vreemd personage vind ik zelf altijd erg aangenaam. Het feit dat de schrijver uiteindelijk alleen met zichzelf praat is leuk bedacht. Deze opdracht haakt een beetje in op het fenomeen dat karakters zelf beginnen te leven als je een verhaal schrijft, en dat komt hierin goed naar voren. Graag gelezen! 

Dankjewel Sonnema! Ja beide personages zijn vreemde vogels. Zoals Angus schetste kan dit weleens Simon Carmiggelt zijn in zijn potloodventerjas. Wie weet....