#577 'Birds of a feather flock together.’

‘Het is toch niet omdat ze allebei van het lijvige type zijn dat ze voor elkaar een boontje moeten hebben?’
‘De vraag stellen is ze beantwoorden. Ergens vind ik dat ze samen passen.’
Mijn Engelse uitdrukking kan op weinig begrip rekenen bij mijn collega. Ons geliefkoosd spelletje is mensjes beoordelen. Vanachter de hotelbalie becommentariëren we de gasten en personeelsleden van het hotel. Vandaag gaat het enerzijds over de robuuste boekhouder die samen met twee andere bedienden werkt in een bureau achter de receptie en anderzijds de senior secretary van de hoteldirectie.

Onze job vereist een stevige talenkennis. Voor boekhouding lijkt dat minder van tel want het drietal van de Accounting zijn ééntalig Nederlands of tweetalig als je hun Aalsters dialect ook in overweging neemt.
‘Mevrouw Duchêne is trouwens van een heel ander allure dan die bullebak. Ze mag dan al zwaarlijvig zijn, ze heeft stijl en haar Frans is perfect’, vindt mijn collega.
‘Mmm, Frans, dat praat ik altijd met haar. Voor zover ik weet verstaat ze geen Nederlands. Zou Duchêne haar eigen naam zijn of die van haar echtgenoot?’
‘Geen idee, is zij wel gehuwd? Ze draagt een paar kanjers van ringen, maar een trouwring is er niet bij.’
‘Kijk, daar komt ze, zullen we het haar vragen?’
‘Zoiets doe je niet. Ze komt vast weer naar het boekhoudkantoor. Dat wordt weer lachen als die van Aalst haar Frans moeten verstaan.’

We worden hartelijk begroet als de secretaresse achter de receptie stapt en daarna statig het bureau binnengaat. Ze laat de deur open, waardoor we het gesprek kunnen volgen. Er staan blijkbaar fouten in de btw-aangifte. Als ze weer buiten komt, zegt de stoere neanderthaler:
‘Wie denkt die Franse koe wel wie ze is?”
Mevrouw Duchêne stapt meteen terug het bureau in en repliceert in perfect Nederlands: ‘Wie ik denk dat ik ben, heerschap, dat gaat u zeer binnenkort vernemen.’
Verbaasd zien we hoe ze parmantig buiten stapt en de deur sluit. We staren haar met open monden aan als ze met een ‘Daaaag’ de receptieruimte verlaat.

Later op de dag trek ik mijn stoute schoenen aan en bevraag de gouvernante van de housekeeping. Zij is bevriend met Hélène Duchêne en weet dat ze gescheiden is. Ze verkoos de naam van haar ex-man te behouden, boven haar eigen Nederlandse naam Stropjes.

Gentenaars hebben de bijnaam stroppendragers. Ik vrees dat er binnenkort een Aalstenaar ook een strop om krijgt.

Op verzoek van Ancenita: andere versie voor de voorlaatste alinea.

Ik waag het erop en bevraag de gouvernante van de housekeeping: ‘Hélène  is een goede vriendin van je, is zij getrouwd en is Duchêne haar meisjesnaam?’
‘Hélène is Nederlandse. Ze heet Stropjes, maar is gescheiden en verkoos de naam van haar ex te behouden.’