#575 Autonomie
‘Ik ga niet.’
‘Je gaat niet?’ David lacht. Een ongecontroleerde, hysterische lach van ongeloof. Het slaat al snel dood in de wind.
‘Ik ga niet’, herhaalt Nick op gedempte toon. Om de woorden visueel kracht bij te zetten doet hij een stapje achteruit. David schudt zijn hoofd.
‘Nee, nee, nee. Dit ga je me niet flikken.’ Nick wendt zijn blik af.
‘Kijk me aan, klootzak!’ Hij grijpt Nick bij zijn bovenarm waardoor hij zich gedwongen voelt hem in zijn diepliggende ogen te kijken. Ook al priemen de pezige vingers in zijn vlees, hij wordt enkel bevangen door de demonische flikkering in Davids ogen. Alsof hij bezeten is geworden.
‘Maanden hebben we naar dit moment toegewerkt. Maanden! En jij hebt deze stap nota bene voorgesteld.’ Opnieuw kan Nick niet anders dan zijn ogen neerslaan. Hij heeft gelijk. Toch schreeuwt nu elke vezel in het lichaam om het niet te doen.
‘Dit ga je niet menen.’ David gooit zijn armen in de lucht, alsof enkel hogere machten Nick nog tot rede kunnen brengen.
Een druppel valt neer op Nicks voorhoofd en hij kijkt instinctief omhoog. De regen zet in.
‘Sorry, maat. Ik kan het niet.’ Hij wil zich omdraaien, maar voelt ineens hoe David hem bij zijn haren grijpt.
‘Laat me los!’ Hij gilt. Maar David trekt zijn hoofd dicht naar het zijne. Als hij de woorden uitspreekt, voelt hij de warme adem tegen Nicks natte huid. Hij siddert.
‘Dit is de laatste stap. Jij en ik gaan dit doen.’
Op dat moment wordt Nick overspoeld door paniek en trekt zich los van Davids hand. De wind die ineens opsteekt, brengt David even uit balans. Zijn voeten missen grip door de natte bitumen en Nick ziet opnieuw een blik in zijn ogen. Nu geen bezetenheid, maar die van het betreden van een onvermijdelijk lot. In een fractie van een seconde wordt hij opgezogen door het duister. De klap die seconden later volgt komt echter als een boemerang terug. Nick kijkt over de rand waar dertig verdiepingen lager het verkeer in de stromende regen langzaam ophoopt.
Gelaten recht Nick zijn rug. Zijn kleren doorweekt.
Jij wilde dit doen. Je hebt mij meegezogen in jouw ideologie van beheersing van het ultieme zelfbeschikkingsrecht. Hoewel David fysiek niet langer aanwezig is, lijkt zijn ziel met die van David versmolten.
Mijn haar, mijn DNA zit nu vast in jouw vingers. Mijn toekomst ligt in een gevangenis… Nick doet een stap naar voren.
…of ik kan zelf kiezen. Precies zoals jij altijd zei. Hij laat zijn adem ontsnappen. Dan sluit hij zijn ogen en geeft zich over aan de eerstvolgende rukwind.
Heftig thema, Jascha. Helaas…
Lid sinds
8 jaar 11 maandenRol
Heftig thema, Jascha. Helaas een slechte afloop voor beide protagonisten. Goed geschreven, maar toch deze foutjes ontdekt:
Nick niet anders dan mijn ogen neerslaan-----> zijn ogen?
Overspoelt--->overspoeld
Dan sluit hij zijn ogen een ----> en
Dank Gi! Ik schrijf altijd…
Lid sinds
16 jaar 1 maandRol
Dank Gi!
Ik schrijf altijd in derde persoon verleden tijd en krijg telkens error als ik mezelf dwing in ander perspectief en tijd te schrijven. Dank voor de oplettendheid. Dit ga ik wijzigen.
Jascha, mooi beschreven…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Jascha, mooi beschreven heftig verhaal. Graag gelezen.
Het slaat al snel dood in de wind klinkt voor mij niet logisch. Deze slaat ... is volgens mij beter.
Dank je Job! Ik houd het nog…
Lid sinds
16 jaar 1 maandRol
Dank je Job! Ik houd het nog even op 'het' ;)
Wow, heftig hoor, maar erg…
Lid sinds
1 maand 3 wekenRol
Wow, heftig hoor, maar erg goed geschreven.
Graag gelezen.
Spannend en goed geschreven…
Lid sinds
14 jaarRol
Spannend en goed geschreven. Mooie uitwerking van de opdracht. Verhaal wordt gedragen door dialoog met af en toe toelichting/details. Een kleine aarzeling bij mij: De regen zet in en geeft de situatie direct meer lading. Dat: geeft de situatie direct meer lading, zou denk ik weg kunnen - dat zou voor zichzelf moeten spreken. Ik vroeg me af of Nick in het laatste tekstblokje deze dialoog daadwerkelijk zo uitspreekt, of denkt hij het alleen maar? In dat laatste geval zou het zonder aanhalingstekens moeten.
Dankje Nicoline69! @Frank…
Lid sinds
16 jaar 1 maandRol
Dankje Nicoline69!
@Frank Noe: dankje voor de feedback! De laatste alinea wordt inderdaad hardop uitgesproken. Anders had ik denk ik voor cursief gekozen. De lading door de regen hoeft inderdaad niet benoemd te worden.
Hallo Jascha, Inderdaad een…
Lid sinds
7 maanden 2 wekenRol
Hallo Jascha,
Inderdaad een goed geschreven en heftig verhaal.
Ik had een beetje moeite met de door mij hier cursief gezette zinnen in deze passage:
‘Laat me los!’ Hij gilt. Maar David trekt zijn hoofd dicht naar het zijne. Als hij de woorden uitspreekt, voelt hij de warme adem tegen zijn natte huid. Hij siddert.
‘Dit is de laatste stap. Jij en ik gaan dit doen.’
Het lijken twee verschillende hij's in deze zin omdat het onwaarschijnlijk is dat degene die spreekt ook zijn eigen adem tegen zijn huid voelt. En daardoor is het ook even onduidelijk wie dan siddert, David of Nick.
Maar wellicht ligt het aan mij.
Graag gelezen.
Hoi Ancenita, Dankje…
Lid sinds
16 jaar 1 maandRol
Hoi Ancenita,
Dankje voor je feedback. Twee keer hij is inderdaad verwarrend. Ik ga dit aanpassen!
Hallo Jascha, Een heftig…
Lid sinds
14 jaar 7 maandenRol
Hallo Jascha,
Een heftig thema!
Wanneer Nick op gedempte toon spreekt, maar tegelijkertijd zijn uitspraak visueel kracht bij wil zetten lijkt dit elkaar tegen te spreken. Zou het niet passender zijn wanneer Nick daar met stemverheffing zou zeggen dat hij het niet gaat doen? Verder vielen mij een aantal perspectiefwissels op: hij pakt me bij de bovenarmen i.p.v Nick. Er staan veel bijvoeglijke naamwoorden in dit verhaal. Ik denk dat de vaart er meer in blijft wanneer je er een aantal zou schrappen. Als hij de woorden uitspreekt, voelt hij de warme adem tegen Nicks natte huid.
Wanneer je de vervangt door zijn klopt het perspectief beter. Het zou iets rustiger lezen wanneer het hele verhaal vanuit het perspectief van een van de twee jongens geschreven zou zijn. Nu is het voor mij niet altijd duidelijk wie wat doet/zegt.
Het is een spannend gegeven.
Spannend verhaal, dat -voor…
Lid sinds
12 jaar 10 maandenRol
Spannend verhaal, dat -voor mij- ook nog een tijdje richting een huwelijksceremonie kon leiden. Het gaat al lezend een andere kant op. Wat Frank over de regen aangeeft, ervaar ik ook. Net als: 'Ergens beneden ligt nu een stoffelijk overschot.' Dat 'stoffelijk overschot' is voor mij een beetje; Ja, dûh. Na dertig verdiepingen is dat een wel erg voor de hand liggende conclusie.
Verder top.
Spannend verhaal en een…
Lid sinds
11 jaarRol
Spannend verhaal en een luguber thema. Vind het knap hoe je de dramatiek die bij zulke heftigheid ook wel hoort verwerkt, zonder daarbij in overdrijvingen of cliches te vallen. Maakt het erg geloofwaardig, wat bij een thema als deze nog niet zo makkelijk is.
'De wind die op ineens opsteekt' --> Dit is denk ik een 'op' teveel.
'Hoewel David al niet meer onder levenden is, spreekt hij hem nog steeds aan.' --> Het lijkt me overbodig nog een keer te zeggen dat David niet meer levend is, dit is denk ik wel duidelijk inmiddels voor de lezer. Weet niet of er een echt een goed alternatief is, je zou er misschien ook voor kunnen kiezen de zin weg te laten. Want ik denk ook dat het wel duidelijk genoeg is dat Nick hier tegen zijn overleden vriend aan het praten is.
Graag gelezen. 'Ergens…
Lid sinds
5 jaarRol
Graag gelezen.
'Ergens beneden ligt nu een stoffelijk overschot' is voor mij teveel informatie, dat gegeven blijkt wel uit de rest van je tekst.
@ emmyvanswaaij Dankje, ik…
Lid sinds
16 jaar 1 maandRol
@ emmyvanswaaij Dankje, ik heb hierin wat aanpassingen gedaan!
@ Hadeke Deze band is iets luguberder dan die van een huwelijk, haha. Het stoffelijk overschot is 'verwijderd'
@ Virtuosu Dank! de 'op' is eruit. De slotzinnen zijn nu gedachtes en zodoende de rest ook aangepast.
@ SchrijfDeb Dank! en idem als Virtuosu :)