Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#574 Anti-huiselijkheid in Wonderland

3 September 2025 - 21:00

Nog een keer sla ik met mijn vlakke rechterhand met kracht tegen de linker bovenarm. Staand voor de spiegel zie ik de onbeholpenheid van de pose, wat de pijn nog doet versterken. De stekende pijn, die jij me ook altijd zo goed liet voelen. De siddering die ik ervoer, vermengd met de rust die het gaf dat ik gestraft ben. Mijn verdiende loon voor alles wat ik fout gedaan heb. Soms gaf je me nog een tik als ‘toetje’, als ik het echt heel bont gemaakt had. Daarna verdween je en nam je de pijn met je mee, zoals de pijn nu ook afneemt. Als ik mazzel heb zal de blauwe plek nog verschijnen, een herinnering aan de zoetheid van de afstraffing.

Zo meteen zal Marcel thuiskomen en vermoedelijk liefkozend vragen hoe mijn dag was. Hij zal me hartstochtelijk knuffelen, hoeveel frustraties er over gemiste deadlines er ook in zijn lichaam zitten.  Soms verlang ik naar jouw onvoorspelbaarheid. Jouw alles of niets. Je gezicht soms verwrongen in een charmante glimlach, en die andere keer weer die doodse blik. Soms kwam je met ringen, etentjes en zelfs die keer naar Disneyland. En soms met regens aan verwijten, scheldpartijen en zelfs die ene halve verwurging. Mensen noemen me gek, maar ik krijg nog steeds warme tintelingen van het onveilige avontuur. Het risicovolle anti-huiselijke bestaan dat jij me schonk.

Nu weet ik wel dat we elkaar nooit meer zullen zien, en jij weet dat ook. Niet eens zozeer doordat juristen met contactverboden kwamen, en mijn moeder zwoer dat ze de luchtbuks zou grijpen als ze je nog een keer zou zien. Maar gewoon omdat ik nu een andere Kimberley ben. Dit ligt echt aan mij, sorry Joris. Maar als straks de deurbel klinkt en Marcel me zijn meest liefdevolle glimlach zal schenken, weet dan dat jij diegene bent die in mijn hoofd zit.

Lid sinds

13 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
3 September 2025 - 22:14

Dag Virtuosu,
Het risicovolle anti-huiselijke bestaan dat jij me schonk. 
Misschien 'Het bestaan dat jij mij schonk. ?
Dat zegt, volgens mij, meer. Met 'risicovolle anti-huiselijke' vul je naar mijn gevoel in wat voor de lezer al duidelijk is. En dan, naar mijn idee, ook nog eens met een omschrijving die wat ver gezocht is.
Wel een invoelbaar verhaal.
 

Lid sinds

16 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
4 September 2025 - 12:01

Een toxische relatie die Kimberley heeft gekneed en ook maar lastig kan loslaten. Steeds extremere emoties en sensaties om een bepaald gevoel op te wekken. Daar kan Marcel niet aan voldoen, waarschijnlijk. Gevaarlijk, maar prettig gelezen. 

Lid sinds

1 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2025 - 14:18

Goed weergegeven hoe de HP in haar hoofd bezig is. Verstand versus gevoel! 

Leest lekker en je leeft als lezer met haar mee.

Twee 'stoordingetjes'  voor mij in je tekst:

_dit ligt aan mij, sorry Joris_.  Zou ik persoonlijk weglaten, dan loopt je verdere tekst ook beter door. 

En de laatste zin, komt wat gekunsteld over, vind ik. Is het niet mooier om iets te schrijven als (vanaf na na de komma) _zelfs dan zal jij niet uit mijn gedachten zijn_ . (Of zoiets.. !)  Het woordje _ even_ zou ik sowieso vermijden. 

 

Lid sinds

8 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2025 - 19:17

Hallo Virtuoso.

De ambivalentie van de HP en de twee gezichten van de Joris zijn goed beschreven. Sterk en indringend verhaal.

Ik kon het niet helemaal invoelen door het woordje 'steeds' in deze zin: Mensen noemen me gek, maar ik krijg nog steeds warme tintelingen van het onveilige avontuur.  'Soms', zou voor mij beter voelen en beter aansluiten bij de ambivalente gevoelens van een slachtoffer van huiselijk geweld. 

Maar misschien werkt het soms ook zo zoals jij het beschrijft Virtuoso.

Graag gelezen.

 

 

Lid sinds

2 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
5 September 2025 - 21:23

Heel interessant, die schaduwkant, de dubbele behoefte aan zoete liefde en onveilige spanning en de dunne lijn tussen beide. Is zij een slachtoffer van huiselijk geweld, zoals Ancenita schrijft? Of is de relatie met Marcel niet gewoon sociaal wenselijk zoals die met Joris toxisch was? Voor mij zijn die ambivalente gevoelens een verdere uitdieping waard. Een fraaie korte opstap naar meer, wat mij betreft.

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 September 2025 - 14:14

Beste Virtuoso, 

Bedankt voor je verhaal. Het verhaal greep me meteen aan, ik werd er als het ware ingezogen. De stijl die je hanteert, vind ik zelf heel prettig om te lezen en de thematiek vind ik ook interessant. Dus voor een groot gedeelte kan ik ook zeggen dat het een kwestie van smaak is. 

Maar daarnaast is het ook gewoon goed en vloeiend geschreven. Het is duidelijk genoeg, maar niet te uitleggerig. Het heeft een aantal mooie beelden, maar het is niet overvol. Dit is een hele mooie balans die je hebt weten te hanteren. En tegelijkertijd blijft dit thema, waar steeds meer schrijvers zich aan wagen, in jouw verhaal authentiek. Heel knap gedaan. 

Groet,

Anna Strijbos

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
8 September 2025 - 21:30

@ Angus

Dank voor het lezen. Terechte aanmerking ook denk ik. Ik heb het alleen wel laten staan, omdat ik de titel er eigenlijk op heb afgestemd. En anders ben ik weer bang dat het idee achter de titel niet duidelijk is.

@ jascha

Dank voor het lezen. Denk dat je dat mooi samen hebt gevat.

@LiaV55

Dank voor het lezen, en terechte taalaanmerkingen. Heb de laatste zin iets aangepast, hoewel deze misschien nog steeds wel wat geknutseld blijft. 

@Ancenita

Dank voor het lezen, en mooi dat je die ambivalentie eruit hebt kunnen halen. Je taalaanmerking begrijp ik volkomen. Misschien werkt 'soms' beter in dit geval. Maar ik koos eigenlijk voor 'steeds', omdat slachtoffer zich er ergens ook wel over verbaast dat dit blijft gebeuren. En daar vond ik 'steeds' beter bij passen.

@ Raymond Uppelschoten

Dank voor het lezen, en dat zijn goede vragen die je stelt. Denk dat het ook best beide zou kunnen. Ze is een duidelijk slachtoffer die zich dat ergens ook wel realiseert en de pijn voelt, maar tegelijkertijd dusdanig beschadigd is dat ze hier ook wel weer naar verlangt (en zichzelf dus ook niet als volledig slachtoffer beschouwt).

@Anna.saffier

Dank voor het lezen en de uitgebreide feedback. Fijn dat je dit uit het verhaal hebt kunnen halen, vond het tenslotte zeker niet het makkelijkste thema om te introduceren. Leuke opdracht trouwens. Bij rouw denk je toch vaak aan het overlijden van een dierbare (en ook daar zeker boeiende verhalen van maken), en dit thema heeft me ook aangezet om wat breder over dit concept na te denken.