#573 Mutanten

Een houten platform staat op de hoek van het Slangenpad en West Straat. Een dagelijkse stroom van handelaren en andere reizigers overspoelt de straat op weg naar de diverse bestemmingen in de stad. Vanaf het podium prijst een koopman luidkeels zijn exotische handelswaar aan. Een groep mutantenjagers loopt naar de houten verhoging. Dit is een ideale plek voor Runhild, de leidster van de mutantenjagers, om haar onheilspellende boodschap te verkondigen. Via een trapje loopt ze naar boven en gaat voor de roepende koopman staan. Ze trekt hiermee de aandacht van de toehoorders. 

Met luide stem verkondigt ze: ‘Pas op! De wereld gaat ten onder. Wij worden geplaagd door mutanten. Deze duivelse wezens zorgen voor honger en ziektes.’
Met verbazing luistert Valentin, de straatartiest, naar wat de mutantenjaagster verkondigt. De luisteraars om hem heen knikken instemmend. Hij schudt zijn hoofd en worstelt zich door de menigte naar voren. Het lukt hem om tot vlak voor het podium te komen. De geur van angst en zweet hangt om hem heen.
‘Let op! Ze leven al onder u. Ze verschuilen zich in de riolen. ’s Nachts komen ze tevoorschijn.’
Een paar toehoorders trekken bleek weg. Anderen luisteren vol ontzag naar de mutantenjaagster. 
‘Wees waakzaam! Mutanten zijn vaak in gezelschap van ratten en zwarte katten. Deze dieren verspreiden de mutaties.’
Iemand roept: ‘Wat kunnen wij doen?’
‘Blijf alert! Vooral als de roodgekleurde maan schijnt en de nachtlucht een onheilspellende gloed heeft. Verlaat op zulke nachten uw huizen niet!’
In de groep toehoorders hoort hij gemompel. Angstige gevoelens overheersen. Hij ziet een meisje huilen en zich aan haar moeder vastklampen. Sommigen mannen steken boos hun vuisten omhoog.
‘Luister! Ik eis toestemming van de burgemeester om de stad van de mutanten te verlossen. Het kwaad in de stad uit te roeien!’
De toehoorders juichen haar toe. 

Valentin houdt niet van angst zaaien en besluit om een ander geluid te laten horen. Hij neemt het halve rode maangezicht onder zijn arm, stapt langs de mutantenjaagster het podium op en zijn heldere stem klinkt over het plein.

‘Ik zie nu de zon verdwijnen 
Ik voel regendruppels op mij vallen
Straks zal de rode maan verschijnen 
Hoor de jaagster dichtbij knallen 
      
Ga vanavond niet uit huis
Een mutant is echt gespuis 
Er is een rode maan op komst 

Hoor haar angstgevoelens zaaien 
Dit houdt de mensen in bedwang
Zie een vlucht zwarte kraaien
Haar verhaal maakt mij niet bang.’