#571 Een serieus beroep

Naast me bij de afwas staat een korte stevige man. Een vijftiger, of zestiger? Zijn kale hoofd maakt het moeilijk in te schatten. Terwijl wij ons met sop en vaat bezighouden loeit achter ons continu een haarfohn.

Boven het lawaai uit roept de man: ‘’Duurt wel lang he, dat föhnen!’’
‘’Jij bent vast sneller klaar, na het haren wassen,’’ flap ik eruit. Het klinkt harder dan ik wilde omdat juist de föhn stilvalt. Hij kijkt me met gefronste wenkbrauwen aan. Oei, geen humor? Ik wil me verontschuldigen, maar zijn gezicht ontspant en hij grijnst:
‘’Ha, ha, je schrok! Je dacht dat ik beledigd was. Geintje!’’

Ik grinnik mee en stel, toch wat schuldbewust, de camping-hamvraag: ‘’Sta je hier allang?’’
‘’De hele zomer!’’
‘’Pensionado dus?’’
‘’Nee, ik werk nog. Maar geen vaste werkplek, dus zit ik zomers liever hier dan op mijn flat in Amsterdam.’’
‘’Wat doe je dan, als ik vragen mag?’’ Hij heeft het sportschoolpostuur van een bewaker.
‘’Ik verwijder kauwgom!’’
‘’Ja, vast! Ha, ha! Weer een geintje zeker!’’
‘’Nee, serieus! Het is een officieel beroep: Kauwgomverwijderaar!’’

Vol ongeloof droog ik mijn handen en google het woord op mijn telefoon. Warempel, hij heeft gelijk! Nieuwsgierig vraag ik:
‘’Waar doe je dat dan?’’
‘’Overal; bioscopen, theaters, en veel in lounges van hotels. Zelfs onder het meest chique meubilair vind je die taaie weggemoffelde plakkaatjes.’’
‘’En…hoe verwijder je het dan?’’
‘’Met een speciaal schrapertje.’’
‘’Serieus?’’ Ik gril ervan.
‘’Kijk maar niet zo vies. Het valt best mee, ik vind er niets onsmakelijks meer aan. Soms…,’’ hij kijkt snel om zich heen en gaat fluisterend verder: ‘’Soms steek ik zelfs een nog lekker geurend plakje in mijn mond.’’
‘’Serieus?!’’’ roep ik. Ik kokhals bijna.
Dan barst hij in lachen uit: ‘’Ha, ha! Nee! Dat was nog wel een geintje!’’