Lid sinds

3 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#570 Ooit

6 augustus 2025 - 23:21

 

Hier, tussen deze muren met hun oudroze behang voel ik mij beschut. Ik zit in mijn versleten maar o zo knusse fauteuil en staar naar het beukenhouten bureau bezaaid met papier en potloden, met pogingen en probeersels.
Naast de boekenkast staat een kist vol kluwens garen in allerhande vrolijke kleuren, daarbovenop een kussen dat ik zou willen borduren.
Op het bijzettafeltje ligt een vergeten koekje naast een stapeltje ongelezen boeken en op de vensterbank, onder het roestbruine rolgordijn, staat een halfverdorde begonia triestig te treuren. Het raam geeft uit op een minuscuul koertje. Het wordt afgesloten door een bakstenen muurtje, van waarachter de buurvrouw vaak staat te gluren.

Ooit schrijf ik mijn opus magnum, borduur ik een huis vol kussens, lees alle boeken die verschijnen en geef ik planten op tijd water.

 

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 augustus 2025 - 9:38

Hoi Emily, mooi gedaan. Graag gelezen.

Het raam geeft uit op een minuscuul koertje, dat wordt afgesloten door een bakstenen muurtje, van waarachter de buurvrouw vaak staat te gluren. ---> Het gedeelte tussen de komma's leest nu als een bijzin en dan klopt de hele zin niet meer. Beide komma's kunnen naar mijn idee weg, maar dan wordt het wel een lange zin. 
 

 

Lid sinds

5 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 augustus 2025 - 12:58

Hallo Emily,

mooie woorden gekozen. Ik heb de uitdrukking 'het raam geeft uit' eigenlijk niet, wij zeggen altijd 'het raam kijkt uit'. Maar misschien is het Vlaams?

Lid sinds

13 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
7 augustus 2025 - 15:43

Dag Emily,

In hoeverre het aan de opdracht voldoet, weet ik niet. Maar het roept een mooie sfeer op.
En...hier past het taalgebruik goed bij het thema ;-)
GG

Lid sinds

6 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
7 augustus 2025 - 15:55

Hallo Emily,

Met plezier gelezen. Leest lekker door en de klanken voelen voor mij wel poëtisch.

Vergeet niet ook het koekje op te eten :-)

Lid sinds

12 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
7 augustus 2025 - 19:16

Mooi melodieus verhaal. Ik krijg wel een beeld bij het interieur en het verlangen, dat in je zinnen goed op elkaar afgestemd is.

Lid sinds

4 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
8 augustus 2025 - 7:52

Emily,

Zó herkenbaar! Mooi gegeven, beeldend geschreven; ik kan de kamer zo voor mij zien. Je hebt mijn woordenschatkist aangevuld met uitgeven op en koertje.

Ik leer zelf ook aardig bij van deze opdracht. Ik bedacht deze, omdat veel mensen moeite hebben met metrisch schrijven, maar dat is echt noodzaak voor vormvast dichten. Een opdracht als deze, heb ik niet eerder gegeven. Nu ik teksten gelezen heb, besef ik dat sommige schrijfstijlen lastig samen gaan met sommige poëtische fratsen. (Zie ook mijn commentaar bij Houten huisje) Ik heb je verhaal een aantal keer gelezen, zie dat je aan de opdracht voldoet en toch blijft het proza. Je heldere taal, verschoond van poespas, behoeft geen halfrijm of mooischrijverij. Deze leent zich wel uitstekend voor proza en (vormvaste) poëzie, maar halfrijm in je tekst is toch of je een rococostoel in het Rietveld Schröderhuis plant.
Dit maakt mij heel nieuwsgierig naar hoe jij de opdracht ervaart. Ik kan mij heel goed voorstellen dat je het duurdoenerij vindt. Aan de andere kant ... je doet wel mee.
Hoe dan ook, ik hoop dat je geen halfrijm (bewust) gaat gebruiken. Niet omdat je het niet kunt, maar omdat je teksten het niet nodig hebben.

  • beukenhouten bureau, pogingen en probeersels: Effect van halfrijm (in dit geval alliteratie) gaat verloren als deze niet in beklemtoonde lettergrepen plaatsvindt. 
  • triestig te treuren: dit vind ik dubbelop. 

De dichtcoach