#570 Gerijpt

Hoi spoorenschrijft! Ik zie dat jij er een echt gedicht van hebt gemaakt. Mooi gemaakt. Ik heb totaal geen verstand van dichten, dus kan er verder niet veel nuttigs over zeggen helaas.

Hallo Spoorenschrijft,

Ja, het wijkt af van de opdracht, maar ik heb het met plezier gelezen. Wat prachtig verwoord, die reis van tomaatjes,

Hoi Spoorenschrijft,

Ik moest het een paar keer lezen om te begrijpen wie-wat-hoe-waar. Dat heeft meer met mij dan met jou te maken, denk ik. ;-)

Graag gelezen. Doe mij maar pizza!

Hoi Bertine, ik vind het erg mooi, hoewel ik de beschrijving van een ruimte mis. Dat was de opdracht. De tekst bestaat uit 77 woorden, dat zal ongetwijfeld geen probleem zijn, maar juist die woordrestrictie vind ik persoonlijk een leuke uitdaging: precies op dat aantal uitkomen.
Ik laat het aan de coach over hoe hij daarin staat. 
 

Hallo spoorenschrijft,

Ik dacht dat de ruimte die je beschrijft het kratje is waar de tomaat in ligt, samen met andere tomaten waar de takjes nog aan vast zitten.

Het is misschien niet zo uitgebreid beschreven, maar ik dacht het wel te lezen.

Of ik heb het echt niet begrepen, dat kan natuurlijk ook.

spoorenschrijft,

Het spel met klinker- en medeklinkerrijm is mooi. Inhoudelijk vind ik het erg vaag. Gezien de opdracht dacht ik eerst dat het om een kas ging, maar de verwijzing naar een grasveld denk ik nu dat het gaat om een moestuin bij een muur.
Dan is er nog de ik-persoon die mij voor raadsels stelt: eerst dacht ik aan een tuinder, maar bij verder lezen, dacht ik aan een tomaat of tomatenplant. Wat het is, weet ik niet; gezien de laatste zin ligt tomaat voor de hand, maar de stekjes van mijn glanzend nageslacht doen weer vermoeden dat het om de plant gaat.
Mensen denken vaak dat gedichten vaag moeten zijn, maar dat is een misverstand. Het mag allemaal wat helderder.

De dichtcoach

Ik sluit me aan bij Musonius. Veel raadsels, maar toch ook wel mooi verpakt.