#568 Schijn bedriegt

Dag Ancenita,

Tussen de telefoonkabels, laders, pasjes en tientallen losse punaises en paperclips vis ik een schrijfblok op.  
Mooi en herkenbaar, de inhoud van de lade. Daarmee trek je mij in het verhaal.
Mooi ook (wat mij betreft) die druk van verwachtingen neergezet en de leugens die daaruit voort kunnen vloeien.
Ik maak een prop van de flarden papier en gooi het richting de prullenbak.vond ik iets teveel voldoen aan de opdracht.
Maar de slotzin  De prop tikt tegen de rand en valt ernaast. nam mijn bedenkingen weg.
Graag gelezen.

Hallo Angus,

Dankjewel. Gelukkig heb ik je bedenkingen weggenomen. 

Tuurlijk. Groet vanuit de Caeciliastraat eind vorige eeuw;-}

:-) Lokerstraat, vorige eeuw, groet je terug. 

Hoi Ancenita,

Mooie, herkenbare scène.

Ik ben benieuwd wat de verteller uiteindelijk geschreven heeft, als het haar tout court gelukt is om iets neer te pennen.

Graag gelezen :)

Dankje BVCD25. Ik ben ook benieuwd :-) 

Hoi Acenita, 

Je verhaal heeft een simpel uitgangspunt, maar wat het zo interessant maakt, is de vraag hoe het zover gekomen is dat het kind de vader zo lang heeft voorgelogen. Als de vader inderdaad krom gelegen heeft om die studie te kunnen betalen, dan is het ook logisch dat pa er niet blij mee zou zijn om van deze spookstudent te horen. Dat weet het kind, maar waarom heeft het besloten om te beginnen met liegen en dat maar te blijven doen, tot op het punt in je verhaal?

Daar zit een verhaal achter. 'Gewoon' gigantische schaamte, of misschien wel angst voor een vader die erg aggressief zou kunnen worden als hij nieuws als dit zou horen, het kan allebei, want daar hint je verder niet uitgesproken naar. Normaalgesproken zou dat een valkuil kunnen zijn, maar je vangt dit heel goed op door de aarzelingen en zelfverwijt van het kind goed naar voren te laten komen. Onder andere de flinke ruk aan de lade helpen daar heel goed bij. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Dankjewel voor je uitgebreide reactie Nadine. En het mooie compliment.

Ik vind het bijzonder hoe jij dit kunt analyseren. Ik schrijf mijn verhalen behoorlijk intuïtief. Zou bijvoorbeeld niet kunnen beredeneren waarom die ruk aan de la een dergelijk effect heeft. Viel dat alleen nog maar.

Fraai geschreven waarbij ik helemaal mee kon leven met de HP.

Dankjewel Job. :-)

Een  levensecht verhaal, vind ik. Ze zijn er, jong volwassenen die lang de schijn ophouden dat ze studeren en uiteindelijk ten onder gaan aan hun eigen leugens. Triest natuurlijk, maar ik vind het heel mooi hoe jij dit in een verhaal verwerkt hebt. De worsteling van HP is heel duidelijk; ik kreeg het echt met hem of haar te doen. Vooral de zin  ''Je zou vast trots op me zijn'' en het verbeten doorstrepen van die zin spreekt een groot verlangen, en tegelijk heel veel frustratie! 

Hallo lia, 

Ja helaas, zijn ze er. En zoals Nadine ook al schreef zit er vaak zo'n triest verhaal achter:  Onlangs indrukwekkende podcast hierover geluisterd. Dat inspireerde me voor dit verhaal.

Dank voor je compliment.