#568 Schijn bedriegt

Dag Ancenita,

Tussen de telefoonkabels, laders, pasjes en tientallen losse punaises en paperclips vis ik een schrijfblok op.  
Mooi en herkenbaar, de inhoud van de lade. Daarmee trek je mij in het verhaal.
Mooi ook (wat mij betreft) die druk van verwachtingen neergezet en de leugens die daaruit voort kunnen vloeien.
Ik maak een prop van de flarden papier en gooi het richting de prullenbak.vond ik iets teveel voldoen aan de opdracht.
Maar de slotzin  De prop tikt tegen de rand en valt ernaast. nam mijn bedenkingen weg.
Graag gelezen.

Hallo Angus,

Dankjewel. Gelukkig heb ik je bedenkingen weggenomen. 

Tuurlijk. Groet vanuit de Caeciliastraat eind vorige eeuw;-}

:-) Lokerstraat, vorige eeuw, groet je terug. 

Hoi Ancenita,

Mooie, herkenbare scène.

Ik ben benieuwd wat de verteller uiteindelijk geschreven heeft, als het haar tout court gelukt is om iets neer te pennen.

Graag gelezen :)

Dankje BVCD25. Ik ben ook benieuwd :-) 

Hoi Acenita, 

Je verhaal heeft een simpel uitgangspunt, maar wat het zo interessant maakt, is de vraag hoe het zover gekomen is dat het kind de vader zo lang heeft voorgelogen. Als de vader inderdaad krom gelegen heeft om die studie te kunnen betalen, dan is het ook logisch dat pa er niet blij mee zou zijn om van deze spookstudent te horen. Dat weet het kind, maar waarom heeft het besloten om te beginnen met liegen en dat maar te blijven doen, tot op het punt in je verhaal?

Daar zit een verhaal achter. 'Gewoon' gigantische schaamte, of misschien wel angst voor een vader die erg aggressief zou kunnen worden als hij nieuws als dit zou horen, het kan allebei, want daar hint je verder niet uitgesproken naar. Normaalgesproken zou dat een valkuil kunnen zijn, maar je vangt dit heel goed op door de aarzelingen en zelfverwijt van het kind goed naar voren te laten komen. Onder andere de flinke ruk aan de lade helpen daar heel goed bij. 

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Dankjewel voor je uitgebreide reactie Nadine. En het mooie compliment.

Ik vind het bijzonder hoe jij dit kunt analyseren. Ik schrijf mijn verhalen behoorlijk intuïtief. Zou bijvoorbeeld niet kunnen beredeneren waarom die ruk aan de la een dergelijk effect heeft. Viel dat alleen nog maar.

Fraai geschreven waarbij ik helemaal mee kon leven met de HP.

Dankjewel Job. :-)

Een  levensecht verhaal, vind ik. Ze zijn er, jong volwassenen die lang de schijn ophouden dat ze studeren en uiteindelijk ten onder gaan aan hun eigen leugens. Triest natuurlijk, maar ik vind het heel mooi hoe jij dit in een verhaal verwerkt hebt. De worsteling van HP is heel duidelijk; ik kreeg het echt met hem of haar te doen. Vooral de zin  ''Je zou vast trots op me zijn'' en het verbeten doorstrepen van die zin spreekt een groot verlangen, en tegelijk heel veel frustratie! 

Hallo lia, 

Ja helaas, zijn ze er. En zoals Nadine ook al schreef zit er vaak zo'n triest verhaal achter:  Onlangs indrukwekkende podcast hierover geluisterd. Dat inspireerde me voor dit verhaal.

Dank voor je compliment.

Geboeid gelezen. Het einde is prachtig, zelfs dát kan de hp niet. 

Ongedurig in de tweede zin zou ik liever vervangen zien voor ijsberend, anders heb je met ongedurig en driftig in de volgende zin twee termen die meer tell dan show zijn kort na elkaar.

Er is niemand die weet dat ik in werkelijkheid maar een paar maanden college gevolgd heb. Daarna werd het me al gauw te zwaar. En vorige maand die brief van DUO. Door een steekproef ontdekt dat ik een spookstudent ben.

Dit komt op mij over als infodump. Ik denk niet dat het nodig is, want als lezer (ik wel in elk geval) raad je al snel dat het hier om een drop-out gaat.

• de schrijfblok > het schrijfblok

Mooi naar die schitterende slotzin toegeschreven. Een heel verhaal achter een verhaal, waardoor je verder leest dan dat er zinnen staan.

Qua infodump ben ik het wel met Musonius eens. Het kan denk ik zonder.

Al met al heel graag gelezen. 

Ha Ancenita, je verhaal van deze 'verloren dochter' deed mij denken aan een moderne variant van de bijbelse 'verloren zoon' (voor kenners van bijbelverhalen). Heel knap gedaan en de urgentie van deze brief is haast lijfelijk voelbaar. Alles in mij als lezer roept: "vertel hem de waarheid". En dan is het de vraag hoe haar vader zal reageren. Hier zou je - even los van de opdracht - een veel langer verhaal van kunnen maken. Een verhaal waar ik wel benieuwd naar ben.

@Musonius, 

Ijsberend is een goede suggestie. Ik was zelf niet zo blij met "ongedurig" maar kwam niet op een passend ander woord, Had misschien de synoniemen moeten raadplegen.

Het schrijfblok/de schrijfblok. Autocorrectie bleef op 'de' hameren. Ik dacht ook 'het', maar ben overstag gegaan. Ga het nog eens opzoeken. 

@Musonius en Hadeke,

Ik snap de opmerking over infodump. Ik haal het uit het verhaal. Goede feedback, allebei bedankt. 

@Aagje,

Grappig dat jij er een verloren dochter van maakt, Ik was het verhaal begonnen in de hij vorm en ben overgegaan naar "ik" om het onzijdig te maken. Het verhaal van de verloren zoon ken ik niet. 

Bedankt voor de mooie complimenten. Wie weet schrijf ik er nog eens aan verder. 

Hoi Ancenita, ik vind het een mooi verhaal en heb het graag gelezen.
Je hebt gekozen om gedachten, vertellen en brief op drie manier weer te geven, resp. cursief, gewoon en tussen ah-tekens. Persoonlijk zou ik het mooier/duidelijker vinden als de tekst van de brief cursief staat en de rest gewoon. Maar dat is wellicht een kwestie van smaak.

‘He pa,  --> Hé, pa, (pa is een aanspreking en daar hoort een komma voor.)

 'Daar  --> het aanhalingsteken staat al voor He (wat Hé moet zijn). Hier mag het dus weg

Hallo Fief,

Dank voor het compliment en de suggesties om de tekst anders aan te pakken. Ik was inderdaad wat aan het worstelen met het verschil tussen gedachten en de brief. Ik neem je suggestie graag over. 

Fijn, Ancenta, dit leest een stuk prettiger, zo zonder die schuingedrukte zinnen tussendoor.

Ijsberend > IJsberend

Ja, ik vind het ook beter lezen zo.  

'Lieve pap.' 
‘Het gaat geweldig met me. Je zou vast trots op me zijn.’

--> deze zinnen zouden voor mijn gevoel dan ook cursief moeten. Het zijn zinnen in de brief.

 'Daar --> hier staat nog steeds een ah-teken voor dat weg mag.

Fief, 

Fijn en aardig dat je zo nauwgezet met me meeleest. Dank ook voor deze laatste opmerking. Heb het aangepast. Ziet voor mij nu ook rustiger uit. 

Favorieten: Het begin met de lade.

Het sterk uitgedrukte plot over de mislukking die alles verloren is en ook 'het laatste wat hij of zij wel heeft' zelf wegduwt.

Minder fan: De trillende handen. Die la die er voor kwam was zo subtiel en beeldend, dat de trillende hand wat bot en simpel lijkt.

Het stukje 'DUO ... steekproef' had er voor mij niet bij gehoeven. Eventueel ook de zin 'Er is niemand die weet...' Mogelijk loopt het dan wat vlotter. Die alinea is, eigenlijk al duidelijk bij 'Ik weet niet eens meer wie ik wat verteld heb.'

Hallo Tinus,

Dankjewel voor je feedback en complimenten.

Ik twijfelde na eerdere feedback wat ik wel of niet nog over DUO zou vertellen.

Maar met jouw feedback er nog bij is het duidelijk dat al die info overtollig is.

De trillende handen zijn misschien wel wat te plastisch inderdaad, van de andere kant voelt het ritme voor mij lekkerder dan wanneer ik ze weglaat.  Zou dan een alternatief moeten zoeken. Ik laat het nu zo. De nieuwe opdracht staat alweer klaar.

DUO haal ik eruit.