#568 Verre vriend

Graag gelezen, Gi! Ik ging een beetje rechter zitten toen je je afvroeg hoe je Santiago moest waarschuwen dat hij gevaar loopt. Wat erna kwam had ik niet kunnen voorspellen.

Alleen hier:

Ik verman mij,  begin opnieuw en laat de inkt rijkelijk vloeien.

struikelde ik even omdat het wat plots kwam en zo snel gebeurde (na al die frustrerende, mislukte pogingen). Waarom lukt het ineens wel? Wat is er veranderd? Wat mag ik verstaan onder 'vermannen'? Ga je rechter zitten, verkoop je jezelf een klap, spat je water op je hoofd, neem je een slok cognac...? Niet dat het niet werkt, het is enkel een bedenking. :-)

Ik weet niet of het de bedoeling was, maar ik vond het een leuk detail dat de blauwe prop - met het vliegtuigje - door de lucht vliegt.

Mooie bijdrage, genoten ook van die laatste alinea.

Hoi Gi,

Mooi geschreven, met een prettige vertellende toon.  

Vooral dit gedeelte komt goed tot zijn recht: 
Santiago, je moet je zo snel mogelijk voor deze rottigheid laten onderzoeken. Ik durf hopen dat jij ervan gevrijwaard wordt maar bij mij is het helaas te laat, zelfs zo laat dat ik vrees dat dit mijn allerlaatste brief kan zijn. 

Omdat je eerder schrijft: 
Ik verman mij, begin opnieuw en laat de inkt rijkelijk vloeien.Eerst het

Dat laat het lijken alsof je niet zozeer citeert wat je personage schrijft, maar wat je personage tegen Santiago verbaal uitschreeuwt.  Dat geeft het geheel een passende en extra zware lading. 

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Dank Bvdc en Nadine, jullie hebben precies aangevoeld wat er tussen de lijntjes geschreven werd..

Ha Gi, wat een treurig verhaal en dan met een spanning geschreven. Bij de zin :"dat hij gevaar loopt", veerde ik op. Maar het gaat natuurlijk ook om wat de HP getroffen heeft en hoezeer hij in verwarring is van de aanzegging die nog geen dag oud is. HP krijgt nu zelfs zijn standaard begingrapje niet meer uit zijn pen. Origineel bedacht, dat beide vrienden wel eens in dezelfde wrange ellende kunnen eindigen. 

Dag Aagje, bedankt voor de begripvolle feedback.

Mooi Gi.
Genoten van deze bijdrage.

Alhoewel ik het eens ben met bvdc25 over het detail van de blauwe prop die door de lucht vliegt, spreekt mij dit nog het meeste aan:
Ik duw te hard op mijn vulpen en scheur telkens  mijn blad.  Als mijn openingszin  er eindelijk staat, herken ik mijn eigen geschrift niet.
ZGG

Mooie bijdrage Gi! 
Ik zag dat postpapier weer helemaal voor me. Spannend die dreiging laat je doorlezen en de naam Santiago die hetzelfde is etc. Je zou nog kunnen overwegen het gedeelte vanaf weetje nog wellicht cursief te maken, omdat het onderdeel uitmaakt van de brief die ze schrijft. 

Hoi Gi,

Jouw manier van schrijven leest ontzettend prettig. Wat ik bijzonder vind, is hoe je het onvermogen van de hoofdpersoon om zijn woorden op papier te krijgen verbindt aan iets wat ook voor de lezer herkenbaar kan zijn, een pijn die misschien wel gedeeld wordt. Dat maakte het voor mij heel invoelbaar en dichtbij.

Ik lees graag meer van je.

@ Angus: dank je voor het ZGG
@ Emmy: dankjewel voor het compliment - je suggestie klopt volledig, ik pas het aan. De tekst is genderneutraal, in mijn hoofd is de hp een man, maar een 'ze' klopt ook. 
@Caitlin: nog maar pas lid en alle forumleden worden door jou gelezen en rijkelijk gecommentarieerd. Dank daarvoor. Als je door een stukje bijzonder getroffen wordt en meer wil lezen van de auteur, kan je gewoon op zijn/ haar naam klikken en krijg je alle bijdragen die tot dan toe geschreven werden. 
 

Een geslaagde invulling van de opdracht wat mij betreft!

De beginzin vind ik sterk want maakte me nieuwsgierig, en ook de rest van het verhaal bleef me boeien. Mooi geschreven hoe de HP in zijn eigen ellende zich meteen zorgen maakt over zijn vriend; maar ook de wanhoop over zijn eigen lot komt goed tot uiting.  

Fijn te lezen verhaal. De beschrijving van het briefpapier brachten lang vergeten herinneringen naar boven. Dat heb je heel beeldend beschreven.

Sterk in je verhaal: Afsluiten met de woede en de onverteerbaarheid van het doodvonnis die de andere kant van de wereld niet zullen bereiken

Lia en Ancenita, mooi hoe jullie mijn verhaal mee hebben beleefd. Dank!