#568 De waarde van zeep

Hoi Emmy,

Je zet een krachtige, benauwde sfeer neer. De beschrijving van de omstandigheden in de veewagon trokken me in het verhaal. Het stukje karton van een zeepblok vond ik goed gevonden.

Ik ben nog niet zeker of ik fan ben van die eerste alinea, en hoe de vertelstem verandert. Misschien had ik liever gehad dat het stuk in de veewagon langer was en meer context kreeg omdat dat naar meer smaakte, terwijl het eerste stuk (te) geforceerd overkomt (ik zit liever in een verhaal, dan dat ik besef dat ik een verhaal aan het lezen ben).

En een nieuw woord geleerd vandaag: oenigheid. Waarvoor dank! :)

Graag gelezen!

Hoi Emmy, 

Je eerste alinea is feitelijk van toon, maar dat soort niet: het is in feite een hele slimme manier van sfeeromschrijving, context en wat hulp vooraf om de lezer het slot te laten begrijpen. 
De tweede alinea, waar het feitelijke verhaal begint is erg aangrijpend. De zeep is perfect gekozen. Niet alleen zorg je ervoor dat de situatie zo perfect geschetst wordt: gebrek aan hygiëne en water, maar dat kartonnetje dat er 'toevallig' bij zit, kan zo de katalysator vormen voor het verhaal als geheel.  

Knap en slim hoe je zo een simpel voorwerp een heel verhaal kan laten dragen.

Goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Hoi, ik reageer omdat ik aangaf graag de uitwerking van dit verhaal te lezen.

Krachtig verhaal zonder afleiding van stijl of toon. Een schrijver is aan het woord, waardoor de moeite die gepaard wordt met het schrijven in de wagon een extra lading krijgt, een contrast. Glasheldere taal tegenover de grimmige werkelijkheid van het 'transport' naar het Oosten van Polen. Zijn boeken verbrand en het enige adres waar hij naartoe schrijven kan de tandarts. Dat alleen al is veelzeggend. De zeep maakt het verhaal tastbaar en invoelbaar. Indrukwekkend.

Fraai aangrijpend verhaal. Deed me denken aan de kar getrokken door een ezel waarvan laatst een pakkende foto in Trouw stond.

@bvdc Dank voor je feedback. Het is wikken en wegen hoe zo’n verhaal te beginnen. Zeker bij zo’n beladen onderwerp. Ik had de afstand die dit vertelperspectief me gaf nodig om het verhaal überhaupt te kunnen schrijven. 

@Nadine Het is heel fijn om te horen dat mijn opzet de juiste uitwerking had. Ik hou ervan vanuit het kleine het grote achterliggende verhaal te vertellen. 

@Odile Ik ben blij dat je me aanspoorde toch dit verhaal ook uit te werken n.a.v je reactie van jouw opdracht. (Evenals Musonius die het laatste zetje gaf er mee aan de slag te gaan.) Wat verhalen over deze tijdsperiode betreft ben ik altijd een groot voorstander van een sobere belichting. Een die de lezer de ruimte geeft de gebeurtenissen in zich op te nemen in een ritme waarbij het nog enigzins te behapstukken is. Het is heel fijn te horen dat de accenten die ik gelegd heb begrepen worden. (Zoals mijn keuze voor de tandarts. Je hoopt op dat moment natuurlijk dat de lezer zal vatten hoe schrijnend het is dat de hoofdpersoon van het verhaal zich moet beroepen op mensen buiten zijn intieme kring en dat je dat in die momenten van vertwijfeling ook doet. Wanneer dat lukt, nou dan kan je als schrijver dolblij zijn, wat ik dan ook ben. Dankjewel. 

@Job: dankjewel! Ik ken het artikel en foto in Trouw niet. Als je het terug kan vinden, zou je me dat dan kunnen mailen? 

Hoi Emmy,

ook ik had wat moeite met de wat bombastisch neergezette eerste alinea, ik denk dat het misschien iets minder kan zonder het idee van deze manier weg te halen. Maar al snel neemt het verhaal een andere wending en zit ik er helemaal in. mooie rauwe randjes. Graag gelezen.

@Sonnema Dank voor je waardevolle feedback. Ik zal me er eens op bezinnen hoe het wat subtieler zou kunnen. Het is moeilijk het evenwicht te vinden (en die kan smaaktechnisch ook nog per individu anders liggen) Ik koos voor deze toon omdat ik er ook het cynisme mee wil benadrukken, de woede die de schrijver voelt over het verbranden van al zijn levenswerk. 

@ Emmy: dat begrijp ik. Alleen is het contrast wat groot, imo, zoals ook Sonnema zegt. We gaan van:

De boodschap die ermee overgebracht wordt zal zo geformuleerd moeten zijn dat deze in de ogen van zelfs de meest fanatieke censuurmedewerker als niemandallig bestempeld zal worden.

naar

Maar wat te schrijven en aan wie? Het enige adres dat mij te binnenschiet is (...). Niet van zijn woning, maar dat van zijn tandartspraktijk die ik jarenlang (...)

in zo'n kort verhaal. Voor mij lijkt het op twee verschillende auteurs, twee verschillende verhalen zelfs. Van mij mag het verhaal in medias res beginnen. Wat als het gewoon hier begint:

Het vodje in mijn handen kan ik met de beste wil van de wereld geen kaart noemen.

Vodje? Kaart? Ik wil verder lezen. Missen we dan écht die inleiding? Versterkt die inleiding het vervolg? In mijn ogen niet. MIsschien zelfs integendeel. Dit geeft je meteen ook een paar honderd woorden meer waarmee je het verhaal zelf kan uitdiepen (want zoals gezegd ik las het tweede stuk écht heel graag), en waarin je het verbranden van de boeken kan verwerken (misschien de geur van hout o.i.d. die eraan doet denken).

Maar ik begrijp uiteraard je bedoeling, en een andere lezer zal het net fantastisch vinden. Des goûts et des couleurs. ;-)

Ha bvdc dat is inderdaad ook een goede mogelijkheid. Zoals mijn docent tolkvaardigheid altijd zei op de tolkopleiding (ik werkte vroeger als tolk gebarentaal) Er zijn meerdere goede vertalingen mogelijk, dat maakt het ook zo leuk. Dat is natuurlijk ook zo voor hoe een verhaal aangepakt kan worden. 

Wat een prachtig verhaal. Het eerste deel van de alinea voelde voor mij als een filmische opening. Alsof een verteller met een gedragen stem me rustig het verhaal inleidde.

Vanaf de zin “De boodschap die... zal worden” in het tweede deel van die eerste alinea viel het kwartje bij mij pas echt toen ik het hele verhaal had gelezen en het teruglas. De inhoud past heel mooi binnen het geheel, maar op het moment zelf voelde de toon net iets anders dan de stem die ik tot dan toe in mijn hoofd hoorde. Daardoor zette het me even op afstand.

Het raakte precies de goede snaar bij mij.
ik lees heel graag meer van je. 

@Caitlin dankjewel! 

Heftig verhaal! In eerste instantie pakte het me niet, maar de wending die het verhaal nam na die eerste wat afstandelijke alinea greep me bij de keel. Heel mooi geschreven, en bijzondere invulling van de opdracht. 

Dag Emmy,

Een aangrijpend verhaal. 
Ik twijfel over veewagon. 
Ik kreeg (volledig terecht) de kanttekening dat de schrijver teveel doorklinkt in mijn bijdrage. Dat gevoel krijg ik ook bij veewagon. 
Het is wat mij betreft ook overbodig. Wagon zou volstaan wat mij betreft.
Doet niets af aan het feit dat ik het zeer graag heb gelezen.
Je weet het vaak terugkomende thema in je bijdragen steeds vanuit een menselijk perspectief van 'alledag' heel invoelbaar onder de huid (in ieder geval die van mij) te laten kruipen.

Goed gedaan! Ik zou je willen aanmoedigen iets minder te 'vertellen' en meer te tonen, maar dan opnieuw betrap ik me erop dat je dat net niet moet doen en je stem laat spreken. 

GG!