#567 - Van Boevere

Hi, leuk verhaal. Ik zie dat wel zitten, dat je al die brieven bewaart. Wat niet helemaal klopt, is die rouwkaart. Waarom zou die naar hemzelf gestuurd zijn? Geen idee.

Ik hoop op een vervolg.

Grtz,
Taco

Ha Taco,

Dank je wel voor je feedback. Goede opmerking, had ik niet bij stilgestaan. Misschien omdat er duidelijk iets foutloopt bij de post. ;-)

Het verhaal is niet al te serieus bedoeld. Ik probeerde wat te zweven tussen het banale en het menselijke.

Grts

Leuk verhaal en met plezier gelezen. Een kleine opmerking "Meneer E. Van Boevere" hoort volgens de spellingsregels "meneer E. van Boevere" te zijn.

Dank je wel, Job! :)

Dag bvdc25,

Laat ik bij het eind beginnen. Mooie laatste zin die ook nog eens onderdeel is van een mooie laatste alinea.
Het geheel is een prettig leesbaar, geloofwaardig en ook warm verhaal met een vleug van verlangen.
Opdracht meer dan geslaagd.
Zeer graag gelezen.

Dank je wel voor je lovende woorden, Angus!

Mooi verhaal, bvdc25, mooi slot ook: nu wacht Pieter Daman net als E. van Boeveren op post die waarschijnlijk nooit zal komen. Voor de rest sluit ik me helemaal aan bij Angus. 

Hallo bvcd25

Leuk en luchtig verhaal. Ik ben het wel eens met tacorijsma dat het wat vreemd is dat de rouwkaart naar de man zelf gestuurd is.

En ik denk dat je een 's' vergeten bent bij platieken

Dank je wel Ancenita voor je reactie. :)

Probleempje van de rouwkaart opgelost en een 's' toegevoegd.

Zeer leuk gegeven dat de hoofdpersoon gaat reageren op de brief. Ik zou alinea's omdraaien. Openen met: 'Mijn naam is Daman, Pieter Daman. Dit heb ik gemeld etc.) en dan pas het gegeven delen dat er post van een ander komt, al jaren. Dat diegene de drang niet kan beheersen hem te openen. Het verwonderde mij aan het begin, de meeste mensen zouden de post 'afzender retour, dhr. Van Boevere woont hier niet meer.' retour sturen zonder deze te lezen. Er moet een goede reden zijn waarom Pieter Daman de post begint open te maken. (wat later in het verhaal natuurlijk wel aan de orde komt.) Het detail van de chipsvingers is leuk. Je zou kunnen overwegen om dit gegeven al aan het begin van het verhaal een rol te laten spelen, als reden waarom Pieter de post niet afzender retour durft te sturen: omdat hij deze heeft besmeurd met zijn chipsvingers en zich daarvoor schaamt. (Dan kan ik hem net zo goed openmaken  kan dan een overweging zijn bij hem, waardoor het beginnen te openen van die post een natuurlijke reden heeft. Het vier dagen in de hand houden, er elk uur naar kijken vind ik iets te sterk aangezet, minder geloofwaardig. De laatste zin is heel sterk als slotzin. 

Keigoed, dit verhaal bvdc. Ooit vond ik in een 'lege' postzak  in de maand augustus een nieuwjaarskaartje. Ik heb even getwijfeld en heb het toch maar in de brievenbus gedeponeerd, de wensen waren tenslotte nog een half jaar geldig.  

@ Emmy: bedankt voor je waardevolle feedback.

Het vier dagen in de hand houden, er elk uur naar kijken vind ik iets te sterk aangezet

Het verhaal was vooral bedoeld om luchtig en ietwat banaal te zijn, maar met een herkenbare, menselijke ondertoon.

@ Gi: dank je wel voor je lovende woorden. En een leuke anekdote! :)

Graag gelezen. Wat mij betreft is het je zeker gelukt om iets luchtigs, ietwat banaals en toch met een herkenbare, menselijke ondertoon te schrijven!

Dank je wel voor je reactie, Laura! :)

Blij dat ik in mijn opzet geslaagd ben.

Zeer intrigerend verhaal. Mooi geschreven. Spannend personage. Het maakt mij heel nieuwsgierig: waarom stuurt hij de brieven niet retour? Wat beweegt hem terug te schrijven? Het prikkelt de nieuwsgierigheid van de lezer. (Niet dat ik vind dat het verklaard moet worden; juist mooi dat het raadselachtig blijft.)
Eens met Emmy, ik denk ook dat het mooier is te beginnen met 'Mijn naam is Daman. Pieter Daman.'
Het chipsvingersdetail vind ik erg mooi gevonden.

Wat mij wel bevreemde dat de vrouw-die-niets-ontgaat de hp niet vertelde dat Van Boevere dood is, maar wellicht ontgaat haar meer dan ze wil toegeven.

Dank je voor je feedback, Musonius.

Dat laatste klopt. Vandaar die 'beweert'. ;-)

Het is een zeer vermakelijk verhaal. Het einde waar hij terug gaat schrijven en het mysterie rondom de dood is boeiend.

Wat mij wel stoorde was de chronologie.

In de de eerste alinea wordt beschreven hoe hij de eerste brieven heeft gelezen. (terzijde waarom schend hij het briefgeheim?) En dan later in het verhaal opeens 'Toen opende ik één van zijn brieven.' Maar had hij niet al die brieven geopend?

Ook het volgende stuk is een minder vloeiende schakel. 

Vorige week liep ik langs de begrafenisondernemer. Keek in het raam. E. Van Boevere. Geboren in Sint-Truiden, 1929. Gestorven in stilte. Vermoedelijk zonder veel post.

Hij ontdekt dat Boevere dood is, maar nogal toevallig door in het raam te kijken. Kan hij niet beter het gemeentearchief opzoeken?

-----

Logischer zou zijn dat hij die brieven ontvangt, niemand kan hem helpen, ook de post niet. Daarom bewaard hij de brieven in een mapje. Dan ontdekt hij de dood, en pas dán opent hij de brieven.

-----

Het stuk 'Ik heet Daman. Pieter Daman.' klinkt een beetje als een inleiding, en is fijner aan het begin. Wanneer je het gebruikt als uitleg, dan is het niet echt nodig. Voor de lezer is het duidelijk dat de 'ik' brieven van een ander ontvangt.

Dank je wel Tinus voor je waardevolle feedback. Je haalt terechte punten aan. Zeker wat het lezen van de brieven betreft heb je overschot van gelijk.

Wanneer je een probleem hebt om de volgorde in je verhaal logisch te laten ontwikkelen, kun je een stripverhaal met koppoters ervan tekenen en het verhaalverloop wordt dan helder. Ook te gebruiken om helder te krijgen hoe personages in een ruimte staan in de loop van een verhaal. Je kunt ook poppen gebruiken daarvoor. Ik heb desalniettemin genoten van jouw verhaal maar daarom juist is het de moeite waard om het te verbeteren.

Dank je wel, Odile, voor je feedback. Spijtig genoeg begrijp ik niet goed wat je bedoelt. Mijn verhaal is intern, beschouwend. Wat de volgorde betreft: er komt jarenlang post binnen -> de verteller verzamelt ze -> ontdekt het overlijden -> opent een brief -> schrijft terug -> wacht.

Ik snap niet hoe poppen me hier zouden helpen. Kan je dat even toelichten? Ik ben hier om bij te leren! :-)

Door het verhaal met bijvoorbeeld playmobil na te spelen, worden problemen in het verhaal duidelijk. Er zijn uitstekende schrijvers die dit weleens doen. 

Dat begrijp ik. Maar wat het met mijn bijdrage te maken heeft, begrijp ik dan weer niet.

Het is hoe dan ook een leuke tip, ik neem het mee!

Nogmaals dank voor de feedback, Odile! :)