#565 Op weg naar Domburg (een tweede versie)

Je zei in een paar andere reacties dat je niets met poëzie hebt (ik ken er eerlijk gezegd ook niets van), dus wel knap dat je dit alsnog een kans geeft, vind ik.

En eerlijk gezegd las ik het erg graag. Het is eens iets anders dan de mislukte trips naar zee (zoals dat van mij). Dit gedicht heeft een warme sfeer en geeft hoop. Doet deugd.

Trouwens, misschien omdat ik aan hem dacht en hem vermeldde in mijn (herwerkt) gedicht, maar deze zinnen:

zie ik in zijn ogen dat ik liegen mag
hij herkent het afscheid nemen van het kind

deden me aan Boudewijn de Groot denken, om de een of andere reden. Wat je dus uiteraard als compliment mag lezen.

Agnus,

Oei, ik zie een verboden woord!

Mijn complimenten, je hebt een onderwerp aangesneden om jaloers op te zijn. Ook zie ik een prachtig rijmschema met schakelrijm: abcac dbede.

Naarmate het gedicht vordert, daalt mijn geestdrift. Ik vind het jammer dat je het rijmschema van de eerste twee strofen niet doorzet en de heldere taal uit de eerste helft wordt cryptischer, te poëtisch. Het lijkt net of je vol enthousiasme begon aan de eerste strofen en halverwege je interesse verloor.

Van alle strofen spreekt de eerste mij het meest aan. Het rijmschema, de wijze waarop mannelijk en vrouwelijk rijm gebruikt zijn en de heldere taal. Probeer dit vol te houden.

Wat wel wat aandacht behoeft, is het metrum. Als ik het zo lees, zou ik kiezen voor amfibrachys en viervoetige verzen afwisselen met een drievoetige die vrouwelijk eindigt:

Mijn vader als altijd vertrouwd aan het stuur 
Mijn moeder als altijd tevreden ernaast
Hij luistert maar half naar haar vragen
En diep in mijn buik daar ontwaakt weer het vuur
't Is prettig maar niet te verdragen

Zoiets.

Ik hoop dat je het op kunt brengen verder aan dit gedicht te werken, want je hebt hier materiaal dat een prachtig lied op kan leveren. Zet door alsjeblieft.

De dichtcoach

Dank voor je reactie bvdc25.
Ik heb niet zoveel met Boudewijn de Groot, maar dat kun jij niet weten. ;-)  Ik waardeer het.

Dag Musonius,

Dank voor je uitgebreide reactie en feedback.
Mannelijk en vrouwelijk rijm, amfibrachys en viervoetige verzen afwisselen met een drievoetige die vrouwelijk eindigt. Het is een soort kwantummechanica voor mij.
Bij een volgende poëzieopdracht zal ik me er misschien eens in verdiepen. 

En excuses voor het verboden woord. Geen opzet, slordigheid.
Bedankt ook voor de opdracht. Het was wel zweten ;-)

Mooi geschreven

Mijn favoriete zinnen

legt zo haar vinger op mijn groeiend verlangen

hij herkent het afscheid nemen van het kind

Ja, mooi thema! En dat voor iemand die weinig poëet zegt te zijn.

Natuurlijk heeft de dichtcoach gelijk en toont hoe ambachtelijk dichten deels is, maar ach dat is oefening, het talent laat je in ieder geval al zien.

Dank voor je reactie Ancenita.

Dank voor je reactie Hadeke.
Je hebt gelijk. Dichten is inderdaad een ambacht. Het is gebonden aan regels. Daar wring het bij mij ook. Daar ben ik een beetje wars van ;-)

Hallo Angus, leuk, een kalverliefde! Ik vind het zeer goed beschreven, het verlangen van de jongen en de plagerijtjes van de ouders. Ik zie dat je hetzelfde trucje als ik hebt gebruikt om het woord “zee” te vermijden: simpelweg een stad aan zee als bestemming vernoemen. Graag gelezen.

Dag Emily,

Dank voor je reactie. En ach? Trucje? Misschien wel. Maar toch ben ik dan zo slordig om een verboden woord te gebruiken. Dat laat ik ook lekker staan. De schaamte zal me leren ;-).

Tweede versie geschreven. Weinig tijd, maar oké. Een beetje op gevoel.
Ook uit respect voor de schrijfcoach. 
Ik waardeer dat wel als iemand er zoveel aandacht aan besteed.
Helaas nu geen tijd om me te verdiepen in zijn aanwijzingen.
En het verboden woord is er nu in ieder geval uit ;-)

Het is dan ook een hoop om in een krap weekje te leren. Ik waardeer je pogingen. Vormvast dichten is inderdaad gebonden aan flink wat regels. Als je niet gediend bent van regels, kun je het beste vrije verzen schrijven, maar daar kan ik verder niet mee helpen, want dat heeft niet mijn interesse. 

Probeer regels niet te zien als drempels, maar juist als handvatten, dan hoeft een versvorm geen keurslijf te zijn, maar een fijn zittend maatkostuum.

@ Angus: akkoord! Heel plezant dat de schrijfcoach tijd en moeite nam om ons allen van eerlijke, opbouwende feedback te voorzien. Ik heb er alvast heel wat van geleerd.

@ Musonius: bedankt, met andere woorden!